Hoofdstuk 148

Aiden
Ik maak de deur achter me dicht en zucht van opluchting. Dit ging een stuk makkelijker dan ik had gedacht. Alleen die Glenn. Moet ik me zorgen maken, jaloers zijn? Ik schud een keer met mijn hoofd en loop dan naar de stallen toe. Naur en Xena zijn al wakker en ook de andere draken beginnen langzaam aan wakker te worden. Snel geef ik Naur en Xena schoon water en vul hun bakken met voer. Dan haal ik Naur uit zijn box en hij loopt meteen door naar buiten. Het valt me nu pas op dat een van de Boxen al leeg is. Zou daar de draak van Sofia staan? Ze heeft wel een prachtige blauwe waterdraak.
Ongeduldig staat Naur te grommen en ik ga maar naar buiten. Ik gooi zijn zadel op zijn rug en klim er dan op. Ik hoef hem niet eens aan te sporen en vliegt meteen weg richting het trainingsveld.

Op het veld aangekomen is alleen Sofia met haar draak te zien, verder is er nog niemand. Ze ziet me en stuurt haar draak meteen naar me toe. Ze springt van zijn rug en hij vliegt meteen weer weg. Ik stap ook van Naur af en loop naar haar toe.
‘Dus je wil toch mijn hulp hebben?’ grijnst ze en aait Naur over zijn kop.
‘Ja ik wil mee doen aan die race’ zeg ik vastberaden.
‘Stap op je draak dan beginnen we’ en ze draait zich om aar haar draak en stapt ook op.
Ik doe wat ze zegt en ga op Naur zijn rug zitten. Sofia komt met haar draak naar me toe en komt naast me in de lucht.
‘Laat maar eens zien wat je kan!’ schreeuwt ze en vliegt voor me uit.
Ik stuur Naur achter haar aan en al snel vlieg ik naast haar. Ineens stuurt ze haar draak naar links en is ze weer bij me weg. Ik laat Naur ook naar links gaan en na een paar minuten ben ik weer bij haar.
‘Is dat alles wat je kan?’ grijns ik naar haar.
Ze lacht uitbundig en haar draak schiet omhoog. Nog geen seconde later zit Naur weer achter haar maar ze laat het er niet bij zitten. Ze stuurt haar draak richting het bos en vliegt boven de bomen. Ze draait snel om en komt mijn kant weer op gevlogen. Ik laat Naur ook draaien en kom voor haar te vliegen.

Ik blijf steeds maar achterom kijken waar Sofia blijft en zie niet dat er ondertussen ook meerdere draken in de lucht zijn gekomen.
‘Heey, kijk uit waar je vliegt!!’ schreeuwt een vampier naar me en laat zijn tanden zien.
Ik kijk weer voor me en weet nog net twee draken te ontwijken. Sofia zit hard te lachen op haar draak achter me.
‘Focus! Je moet opletten, anders val je nog een keer van je draak!’ bromt ze.
‘Ja sorry! Ik kan er ook niets aan doen!’ grom ik en stuur Naur weg bij het bos.
Sofia gaat weer voor me vliegen en we gaan terug naar het trainingsveld. We laten onze draken landen en ik stap van Naur af.
‘We houden even een kleine pauze’ verklaard Sofia en gaat op de grond zitten.
Ik ga naast haar zitten en dan is het stil. Om ons heen horen we ruiters tegen hun draken schreeuwen. Anderen schieten rakelings langs ons heen en werpen een vuile blik toe.
‘Waarom doen ze dat?’ vraag ik een beetje boos aan Sofia.
‘Ze mogen je niet. Zoals ik al eerder heb verteld, ze weten wie je bent en ze zijn boos op je.’
Ik zucht en staar naar het zand onder mij. Met mijn vinger maak ik er figuurtjes in en veeg ze dan weer weg. Naur komt nieuwsgierig bij me staan en duwt zijn kop tegen me aan.

‘En waarom zou jij me dan wel helpen?’ vraag ik na een paar minuten aan haar.
‘Dat is moeilijk om uit te leggen. Ik ben mijn familie kwijt geraakt en ik heb geen vrienden. Waarom zou ik je geen kans geven?’ en ze kijkt me vragend aan.
‘Ja daar zit wel iets in. Wat is er gebeurd dan?’ vraag ik voorzichtig.
‘Dat is een lang verhaal wat ik je nu niet ga vertellen. We moeten weer verder’ en spring op.
Verbaast ga ik ook weer staan en klim weer op Naur zijn rug. Hij wil weer dolgraag verder met de training en ik ben het ook nog niet zat.
‘We gaan door het bos!’ roept Sofia met een grijns.
‘Ik hoop dat je me bij kunt houden en niet weer van je draak zult vallen’ en ze vliegt weg.