Hoofdstuk 12. Naar huis, "Wat doe ik nou weer verkeerd joh!?"

Vanuit Rein:

Waarom doe ik nou alles verkeerd?
Ik blijf zo staan en kijk haar aan.
Waarom moet ze nou zo denken?
Ze is leuk, lief, aardig, grappig, raar en ook wel gek.
"Rein?" vraagt ze met tranen in haar ogen.
Ik geef geen antwoord maar staar gewoon naar der.
Van top tot teen.
Dan opeens komen de tranen naar boven en valt ze op de grond.
Ze slaat haar handen voor haar ogen en begint te huilen.
Ik ren op haar af en ga op de grond zitten.
Het eerste wat ik altijd doe is die gene troosten en knuffelen maar nu ook nog een kusje.
Ik hoop dat ze weet dat dit vriendschappelijk was ...
"Rein, sorry van net, ik dacht even niet meer aan mn vrienden die ik niet kwijt wil" zegt ze en kijkt me aan.
Haar ogen,
Zo mooi helder blauw ...
"Het maakt niet uit Ess, als je het maar nooit, maar dan ook nooit weer doet! Begrepen madam?" zeg ik.
"Ja papa!" zegt ze en samen schieten we in de lach.
Ik trek haar omhoog en voel dat haar hand nog steeds warm is.
We rennen samen naar binnen waar Owen boos op een bankje zit en Daan, die is nergens te bekennen.
"He jongens, waarom jij zo boos? *WijstNaarOwen* En waar is Daan?" zegt ze dan.
"Owen zag jou en Rein ... En Daan, die is weg gelopen, we weten niet waar hij is" zegt Nils.
Ik weet denk ik al waar hij zit.
Ik fluister wat tegen Nils en samen rennen we naar het dak toe.
Daar zien we Daan op de rand zitten.
"Daan, waarom zit jij hier?" zeg ik en ga naast hem zitten.
Daan kijkt me even aan en begint dan te praten.
"Ik heb nog gevoelens voor Esther,
maar ik heb gezegt van niet.
Niemand weet het, ik lieg tegen mn vrienden.
Rein, Nils, vertel dit niet aan Esther en al zeker niet aan Owen!" zegt Daan.
"Dat doen we niet!" zeggen we tegelijk.
We kijken elkaar aan en schieten in de lach.
"OMG!! DAT ZIJN REIN, DAAN EN NILS!!" horen we iemand schreeuwen.
Het komt van beneden.
We kijken naar beneden en zien daar een groepje meiden staan met, denk ik, heeeeel veel tassen.
Ja ach, dat zijn meiden nou eenmaal toch?
"Hoeveel tassen zijn dat nou?" zegt Nils en dan is het stil.
Waarschijnlijk zijn ze aan het tellen ofzo.
"Het zijn 27 meiden en 67 tassen!" zegt Daan dan.
"OMG DAAN! ZIT JE GEWOON DIE TASSEN EN MEIDEN TE TELLEN?" roep ik dan, volgens mij iets te hard want beneden horen we gelach.
"Ik kijk naar beneden en zwaai even.
Dan sta ik op en loop weer naar de deur.
"Jongens komen jullie? Via de achter uitgang kunnen we denk ik wel ontsnappen" zeg ik met een big smile op mn gezicht.
"Let we go!" zegt Daan en staat ook op.
"Maar Daan, en Rein, ik heb ook n geheimpje ..." zegt Nils dan.
"O? Wat dan?" zeggen we tegelijk.
"Ik uhm ... Ben verliefd op Rosa" zegt hij en bloost.
"Ik zei het toch Daan!" roep ik dan.
"Ja oke, je hebt gelijk, maar dat is uber cute Nils!" zegt Daan.
"Ja oke!" zegt hij dan en dan lopen we de trap af naar beneden,
We zien de meiden buiten staan en lopen snel een kamer binnen.
En dan zien we een bekent iemand liggen ...