The battle is on.

POV. Janny Evelynn Parker.

Ik kon een schreeuw niet onder drukken toen er geklop op mijn deur klonk. Ik zette de film met een zucht stop en rolde van mijn bed af. Ik zat net helemaal in de film. Ik nam nog een hap van mijn chocolade reep en liep langzaam naar de deur. Toen ik deze opende zag ik een Niall met zijn broek op zijn knieën voor mijn deur staan.
‘Euh.. hoi Niall?’ ik moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Nialls gezicht verkleurde langzaam naar rood wat hem onwijs schattig maakte.
‘Louis! Niet grappig!’ riep hij kwaad door de gang van het hotel. We waren met z’n zessen op vakantie gegaan en overnachten in een hotel, waar we waarschijnlijk een van deze dagen er uit zouden worden gezet aangezien we nogal druk konden zijn. De lach van Louis verraadde dat hij de oorzaak was dat Nialls onderbroek nu te zien was.
‘Euh… s-sorry’ verontschuldigde Niall zich waarna hij zijn broek weer op trok en door de gangen ging rennen, waarschijnlijk achter Louis aan. Hoofdschuddende liep ik mijn kamer terug in en sloot de deur. De laatste tijd deden die twee zo vaag. Ze hadden ook de hele tijd ruzie en probeerden elkaar zwart te maken. Het was gewoon niet meer leuk, maar wie was ik om hen te stoppen. Ik zette mijn film weer op play en pakte mijn chocolade reep weer op. Geschreeuw galmde door het hotel heen nog even en de gasten zouden gaan klagen. Ik zuchtte en stopte mijn film alweer. Ik moest wel iets doen. Ik had geen zin om weer uit een hotel gezet te worden. Ik liep richting de deur en opende deze voorzichtig. Ik draaide de deur op slot en rende richting Niall en Louis die nu door het hotel rolden. Ja inderdaad, rolden.
‘Stoppen!’ schreeuwde ik zo hard mogelijk zodat ze alle twee geschrokken op keken. Even was het stil, maar kort daarna begonnen ze elkaar de schuld te geven van het geen wat net was gebeurd.
‘Stil ik wil het niet horen’ snauwde ik. Waarom konden ze niet gewoon een keer normaal doen? Beide zwegen ze, maar Louis kon het niet laten om Niall van zich af te duwen. Niall gaf hem een kwade blik en ik probeerde hetzelfde te doen, maar schoot toch in de lach. Louis kreeg een trotse twinkeling in zijn ogen die hem best wel schattig maakte. Ik liet mijn ogen glijden naar Niall die somber voor zich uit staarde en direct kreeg ik medelijden met hem. Ik hielp hem opstaan en liet Louis voor wat hij was. Hij maakte ene teleurgestelde piep, maar stond toen snel op.
‘Janny ik vroeg me af of’ Louis kon zijn zin niet afmaken doordat Niall hem direct onderbrak.
‘O nee dat ga jij niet doen!’ schreeuwde hij luid. Louis keek van mij naar Niall, maar zette toch zijn zin door.
‘Ik vroeg me af of je met me mee zou willen gaan naar de bioscoop of zo’ Ik hield mijn hoofd een stukje schuin en dacht na. Aan de ene kant lijkt het me echt geweldig om met hem naar de bioscoop te gaan, maar aan de andere kant zag ik al voor me hoeveel plezier ik en Niall zouden kunnen hebben in de bioscoop en hoe we in de pauze weer een hele nieuwe voorraad voedsel konden gaan kopen aangezien Niall het oude al op had. Ik grinnikte even bij het idee wat Louis nerveus maakte.
‘Janny ga anders met mij mee naar het park picknicken! Kunnen we gezellig ons eigen voedsel maken en dan opeten’ O fijn net toen ik ja wilde zeggen kwam Niall weer aan met dit idee. Ik keek van Niall naar Louis en kreeg het Spaans benauwd.
‘Alsof er nog voedsel voor Janny over blijft als jullie gaan picknicken’ het klonk als een grapje, maar ik wist niet zeker of dat zo bedoeld was aangezien Louis er wel heel gemeen bij keek.
‘Ik… Ik denk er nog over’ de jongens zuchtten tegelijk wat weer een beginnende ruzie opleverde. Nu was het mijn beurt om te zuchtten. Ik werd die ruzies dood ziek. Ik liet die twee maar achter en liep richting mijn kamer. Na een tijdje hoorde ik hoe ze stil vielen en hoorde ik voetstappen mijn richting op komen. Ik grinnikte even. Het leken net twee honden die vochten om een bot, maar dat dan het baasje vertrekt en dat ze het bot helemaal vergeten waren. Ze riepen mijn naam, maar ik negeerde ze. Ik had besloten om maar nee tegen allebei te zeggen. Dan gaf ik niemand valse hoop en zou het geruzie misschien ook wat afnemen. Ik vouwde mijn hand om de klink heen en duwde deze zachtjes naar beneden. Geschrokken bevroor ik voor een moment, maar werd snel daarna weer wakker. Ik begon als een gek te rammelen aan de deur, maar het leverde geen beweging op. Nu pas herinnerde ik me dat ik de sleutel op mijn bed had laten liggen en toch de deur op slot had gedraaid. Ik keek op mijn horloge en zag dat het al tien uur was, wat betekende dat de balie ook al dicht was en ik dus niet kon gaan vragen voor een nieuwe sleutel. Fijn kon ik op de grond gaan slapen.
‘Sleutel vergeten?’ klonk Louis achter mij. Geschrokken draaide ik me om. Ik was hun even helemaal vergeten.
‘Jup’ droevig keek ik naar de grond. ‘Nu kan ik dus fijn op de vloer hier overnachten’ het kwam er droeviger uit dan bedoeld was. Een hand op mijn rug deed me opkijken. Ik staarde in Nialls blauwe ogen en liet me om zijn nek heen vallen. Dit voelde goed, te goed. Opeens wist ik het. Ik wist wat ik moest doen.
‘Je kunt bij mij slapen’ verbaasd liet ik Niall los en keek Louis' kant op. ‘Tenminste als je wilt’ vulde hij er nog snel achter aan. Ik keek even vluchtig naar Niall en dacht na over deze oplossing. Het was een stuk comfortabeler dan de vloer.
‘Je kunt ook bij mij komen!’ riep Niall opeens uit. Gaan we weer.
‘Hé ik was eerst!’ riep Louis kwaad tegen Niall.
‘Kan wel wezen, maar ik ben de enige met een tweepersoons bed in mijn kamer’ daar had Niall een goed punt. Ik leunde voorzichtig tegen hem aan. Ik vond het gewoon zo fijn om dichtbij hem te zijn en wilde hem dan eigenlijk ook niet meer los laten.
‘Ik denk dat ik dan bij Niall ga slapen’ ik gaapte even en nestelde mijn hoofd tegen Nialls borstkas aan. Het leek Louis even allemaal te veel te worden. Niet alleen had k niet voor hem gekozen, maar ik brak ook nog eens zijn hart om nu helemaal tegen Niall aan te staan en hem te knuffelen en dan nog niet te spreken over het beeld wat hij in zijn hoofd kon hebben bij het idee van Niall en mij in een bed. Een snik verliet Louis zijn mond.
‘Fijn stik er dan ook maar in. Weet je wat ik zal het je nog wat makkelijker maken Niall, aangezien je alles van mij af wil pakken mag je ook al mijn solo’s hebben. Ik ben hier weg! Ik stap uit de band’ met deze woorden verliet Louis de gang en gooide hard zijn deur dicht. Je kon hem horen huilen in zijn kamer. Medelijden ging door mijn hele lichaam heen, maar Nialls aanwezigheid verzachte het een beetje.
‘Zullen we dan maar gaan slapen?’ schuld stond in zijn ogen en dat was ook duidelijk te horen in zijn stem, terwijl hij niets verkeerd had gedaan.
‘Denk er maar niet te veel bij na. Lou is waarschijnlijk gewoon moe. Net las ik trouwens’ zei ik gapend. We liepen samen zijn kamer binnen en gingen op het bed liggen. Ik nestelde me helemaal tegen hem aan en viel bijna in slaap, totdat me weer iets te binnen viel.
‘Ik zou het geweldig vinden om te gaan picknicken’ Niall maakte een vrolijk geluidje en sloeg zijn arm om mij heen. Samen vielen we langzaam in een rustige slaap.
Geklop op de deur maakte me wakker. Ik schrok toen ik een arm om me heen zag liggen en ging na van wat er gisteren allemaal was gebeurd. Toen ik weer wist dat het Niall was drukte ik voorzichtig een kusje op zijn hand en probeerde onder zijn arm door te kruipen zonder hem wakker te maken.
‘Wat ga je doen?’ mislukt. Geklop beantwoorde mijn vraag en Niall gooide snel zijn benen over het bed heen en deed zijn sloffen aan.
‘Lou wat doe jij hier?’ verbaasd draaide ik me om en zag Louis n de deur opening staan.
‘Mag ik binnen komen?’ Niall stapte een stukje opzij waardoor Louis naar binnen kon lopen.
‘Sorry’ verbaasd keek ik van Louis naar Niall.
‘Waarvoor?’ onbegrip was te horen in mijn stem. Louis schraapte kort zijn keel.
‘Voor alles. Ik blijf gewoon in de band, ik liet me gewoon een beetje gaan gisteren. Tenminste als Niall me nog altijd in de band wil hebben’ hij grinnikte even en Niall knikte snel.
‘Kunnen jullie het me vergeven?’ het werd ongemakkelijk stil, maar ik zag aan de twinkeling in Nialls ogen dat het wel goed zat. Niall sloeg zijn armen om Louis heen en nu verscheen er eindelijk ook een glimlach op Louis’ gezicht.
‘O en Janny zouden we vrienden kunnen blijven?’ zijn wangen kleurden een beetje rood waardoor ik moeite moest doen om niet kort te lachen.
‘Natuurlijk Booboo’ ik kroop over het bed heen naar Niall en Louis toe.
‘Grouphug!’ schreeuwde ik, waarna ik om Louis’ nek heen viel en Niall erbij kwam. Eindelijk stopte al dat geruzie en eindelijk had ik een keuze weten te maken. Nooit had ik durven dromen dat dit drama zo’n goed einde zou hebben. Ik had op z’n minst gedacht dat Louis en Niall ruzie zouden blijven houden en dat de band uit elkaar zou gaan, maar dat is gelukkig nooit gebeurd. Alles was toch nog helemaal goed gekomen.

Please tell me what you think? .