Sterk blijven

Gelukkig, het was zomervakantie. De pesters lieten me met rust. Ik denk dat ze wel weer een nieuw iemand hebben gevonden die ze kunnen pesten.
Toen de zomer vakantie bijna was afgelopen, werd mijn moeder plotseling weer ernstig ziek, de kanker was terug. Ze werd opgenomen in het ziekenhuis. Ik was er helemaal kapot van.
Ik zette door, ik bleef sterk....Net als mijn moeder.
Een weekje later was de zomervakantie afgelopen. Ik ging eindelijk naar de middelbare school. Ik hoopte natuurlijk dat de pesters van de basisschool me niet meer zouden pesten, maar 3 van de 6 pesters gingen naar de zelfde school. Ze bleven mij pesten. Ik was bang. Aan het begin van het jaar had ik nog geen vrienden, ik liep altijd alleen in de pauze, en ik was dan vaak bang, want de pesters kwamen vaak in de pauze.
Ik had nog steeds eetstoornissen, op school at ik niks, soms nam ik wel een ontbijt, en ik at elke keer wel avondeten, zodat mijn ouders het niet echt doorhadden, maar ik kotste het soms toch uit.

Het is weer eens pauze, ik zie de 3 pesters, en ik hoor 1 schelden met kanker. 'Nu is het genoeg!' Schreeuw ik, ik krijg een woedeaanval, en ik val de ene pester aan. Al snel word ik tegengehouden door een docent. Daarna werd het pesten alleen maar erger. Maar een klein tijdje later kreeg ik al wel vriendinnen. En ik kreeg een BFF haar naam was Jessica. Ik was al een hele tijd verliefd op een jongen: Niek.... Mijn hart brak toen ik zag dat hij schold met ziektes en een pester was. Ik dacht echt dat mijn leven niet erger kon...
Gelukkig een tijdje later leek het wat beter te gaan, ook met mijn moeder.
Maar een weekje later, toen ik wakker werd, hoorde ik dat mijn moeder die nacht was verleden... Ik barstte in huilen uit. Ik wist niet wat ik moest doen, en ik wist niet hoe ik het moest verwerken.....
Ik dacht dat mijn leven nu echt niet erger meer kon worden, maar behalve de eetstoornissen die ik al had, kreeg ik ook nog eens anorexia.