97.

Elena Johnson

Ik werd wakker door Louis' zachte lippen. 'Mmm,' glimlachte ik genietend. Dit was veel beter wakker worden dan door het gehuil van Nate. 'Ik heb iets voor jou...' zei Louis geheimzinnig. Ik duwde me rechtop en keek hem verbaasd aan. 'Waarom?' Nu was het zijn beurt om verbaasd te kijken. 'Je hebt toch wel door dat het vandaag Valentijnsdag is, toch?' Mijn ogen werden zo groot als schoteltjes en ik greep naar mijn telefoon. Op mijn scherm stond er 14 februari. 'Shit, ik heb niks voor jou. Ik ben zo'n slechte vriendin. Het spijt me echt zo erg, Lou. Ik ga straks wel iets ...' Louis had zijn vinger op mijn lippen gelegd en me zo doen zwijgen. 'Maak je niet druk, lieverd. Ik heb zoveel plannen voor vandaag, dat je niet eens tijd hebt om je hier druk over te maken. Zolang je maar beloofd dat ik volgend jaar een hele grote zachte beer krijg.' Ik glimlachte. 'Beloofd.' Ik drukte een kus op zijn lippen. 'Nou, openmaken,' zei Louis enthousiast en hij drukte een doos in mijn handen. Nieuwsgierig trok ik het lintje los en maakte de doos open. Daar lag een beertje met een hartje in zijn handen, met de tekst: I love you. Ik pakte het beertje uit de doos en aaide met mijn vingers over de zachte pluche stof. 'Wauw, Lou, dat is echt zo lief.' 'Je verdient het,' verzekerde hij me. Ik boog voorover en drukte mijn lippen op die van hem, dit keer voor een langere zoen. We werden echter al vrij snel gestoord door Nate, die inmiddels wakker was geworden. 'Ik ga wel, ga maar lekker douchen.' Ik keek Louis na en voelde mijn hart in mijn borst bonken. Het was alsof hij me opnieuw verliefd op hem liet worden.
Na een heerlijk douche en een verrukkelijk ontbijt had ik Nate naar de crèche gebracht. Toen ik weer thuis kwam stond er een picknickmand op me te wachten. 'Lou?' Enkele seconden later kwam hij al de woonkamer inlopen, met zijn handen achter zijn rug. 'Hi babe,' glimlachte hij en hij kwam voor me staan. Hij haalde een rode roos achter mijn rug vandaan. 'Wil jij mijn valentijn zijn?' 'Natuurlijk,' zei ik terwijl ik de roos van hem aanpakte. Ik viel hem om de hals en snoof zijn heerlijke geur op. 'Zullen we gaan picknicken?' 'Maar het is koud buiten...' 'Wie heeft het over buiten?' vroeg Louis lachend. Vragend hield ik mijn hoofd schuin. Louis pakte mijn hand en nam me mee naar de zolder. We gebruikten hem eigen nooit en hij stond vol met spullen. Maar nu had Louis de hele zolder opgeruimd. Met waxinelichtjes was een enorm had gevormd, met in het midden een geruit kleed en een heleboel kussens. 'Wauw, Lou, dit is zo lief,' zei ik. 'Je verdient het,' zei hij voor hij zijn lippen op die van mij drukte.