Hoofdstuk 16: Het gevecht!

Hermelien en ik liepen samen met de boeken naar het lokaal wat werd aangewezen op het rooster. Toen we het lokaal in liepen zagen we maar 5 andere zitten. Als de les zo rustig bleef dan was dat geweldig. Hermelien en ik gingen samen voorin zitten. Een vrouw in een soort raar kostuum kwam binnen lopen en ging voor de klas staan. Ze pakte er een lijstje bij en streepte iets af. Na het afstrepen begon ze met praten en ze zei:’’ Goedemorgen klas. In deze cursus gaan jullie iets leren over de vier elementen. Elke tovenaar kan één van de elementen sturen en bij deze cursus ga jij ontdekken welk element jij kan sturen. Veel tovenaars hebben het ook over een voorspelling. De voorspelling luid dat na elke honderd jaar komt er een nieuwe tovenaar die alle vier de elementen kan sturen in één keer en het leven gaat lijden waarvan niemand iets af weet. Voordat ik jullie de hele voorspelling ga uitleggen gaan we eerst uitzoeken om te zien welk element iedereen kan sturen.’’ De juf liep naar de zijkant van het lokaal en pakte verschillende elementen. Bij Hermelien en mij zette ze een emmer water neer en bij andere zette ze weer aarde neer en bij een paar jongen legde ze een schaaltje neer waar vuur op branden. ‘’Oké als eerst doet iedereen zijn hand boven het element. Denk dat het element aan je vast zit, denk dat het leeft denk dat het bij jou hoort. Oké. Beweeg nu je hand alsof het aan jou vast zit, beheers het en probeer het te bewegen,’’ zei de juf. Ik maakte een vuist van mijn hand en deed het daarna weer open. Hermelien probeerde het ook, maar zij kreeg er geen beweging in. Ik had mijn hand open en tilde het op. Tot mijn verbazing bewoog het water mee en toen ik mijn hand verder optilde kwam het water uit de emmer. Ik ging in het midden van de klas staan en kon het water alle kanten op bewegen. Ik kon van het water zelfs een soort octopus om me heen maken. De juf stond blij te kijken en zei: ‘’zo te zien ben jij dus een water meester.’’ Ik bewoog het water weer terug de emmer in en was zeer trots op mijzelf. Een jongen achter in de klas lachte en toen ik me omdraaide zag ik de jongen vuur sturen. ‘’Als je zo goed bent met water sturen, stuur dit dan maar,’’ zei de jongen en hij stuurde het vuur mij kant op. Ik dacht dat het gewoon water was en bewoog het zoals ik het bij het water ook deed. Nadat ik ook het vuur had gestuurd kwam de juf op me aflopen en zei: ‘’Als je water en vuur kunt sturen, dan kan je ook aarde en lucht sturen.’’ De juf trok aan mijn arm. Ik stond naast haar tegen over een stenen muur. ‘’Doe mij na,’’ zei ze. Ze strekte haar armen naar voren en maakte er vuisten van. Daarna deed ze een stamp op de grond en een stuk muur brak af. Ik deed het zelfde en bij mij gaf het dezelfde reactie. Ik draaide me om en de juf zei:’’ Jij bent het meisje van de voorspelling. Weet je al iets over de voorspelling of niet,’’ vroeg de juf. Ik schudde nee en ze gebaarde dat ik meteen mee moest lopen. Ze liep het kantoor binnen en ik liep achter haar aan. Ik ging op een stoel zitten en de juf deed de deur dicht. Ze ging tegen over me zitten en zei:’’ Als jij het meisje uit de voorspelling bent dan ga je dingen meemaken die je nog niet kent. Je krijgt te maken met vampiers, weerwolven en andere wezens.’’ ‘’Nou ik heb al een vriend als vampier en een weerwolf heeft me al gered van een duistere vampier, en nu blijkt dat ik een avatar ben en dat ik het meisje van de voorspelling ben,’’ zei ik. ‘’Het is dus al begonnen,’’ zei de juf zachtjes, ‘’Oké, ga maar weer terug naar de les en we zien wel wat er gebeurt, maar ik ga dit wel melden aan het schoolhoofd.’’ Ik deed de deur open en liep naar buiten waar Hermelien snel op me af kwam stormen en zei:’’ Wat zei ze, wat zei ze?’’ Ik haalde mijn schouders op en liep verder. Ik ging weer aan het tafeltje zitten en vroeg me af wat er ging gebeuren met mij en met de voorspelling. Hermelien kwam naar me toe lopen en zei:’’ Ik kan het element vuur sturen kijk maar.’’ Hermelien maakte een vlammetje in haar hand en begon met het vuur te dansen. Het zag er wel leuk uit en mijn gezicht begon weer te lachen, maar van binnen voelde ik me niet op mijn gemak.

De les was afgelopen en Hermelien en ik liepen naar buiten, want we hadden pauze. In de verte kwam Mark, de meester, aanlopen met een lachje op zijn gezicht. Ik liep ook op hem af en net toen hij voor me stond zei hij:’’ En is Steffen een vampier?’’ ‘’ Ik heb nooit gezegd dat hij Steffen heette,’’ zei ik. Zijn lach verdween en zei:’’ Die weerwolf die je gered heeft, weet je al wie dat is?’’ Ik keek hem met een lachje aan en zei:’’ Hoezo? Kan je die weerwolf dan gaan doden, zodat je als vampier geen gevaar meer loopt.’’ Zijn gezicht veranderde, zijn ogen werden vuur rood en er kwamen vampier tanden tevoorschijn. Ik wou naar mijn toverstok grijpen, maar op dat moment gaf Mark me een stoot en ik vloog naar achteren. Mijn toverstok viel op de grond voor de voeten van Mark. Hermelien kwam er ook bij staan en had haar toverstok al in haar hand. Ze richtte het op Mark en zei een spreuk, waardoor Mark nu naar achteren vloog. Mark stond weer op en kwam op Hermelien afrennen. Ik schoot snel voor Hermelien en duwde haar naar achteren. Ik zag een vijvertje met water en dacht ineens aan de vier elementen. Ik voelde het water en net op het moment dat Mark me vast wou pakken draaide ik het water om hem heen en bevroor zijn arm. Zijn voeten zette ik ook vast met water en rende samen met Hermelien terug naar ons huis. We rende naar binnen en deden alle deuren op slot. Rond het huis hoorde we allemaal stemmen en toen we uit het raam keken stonden er nog twee vampiers bij. Ik wist niet wat ik moest doen en rende dus naar mijn kledingkast en Hermelien zei:’’ We gaan nu geen verstoppertje spelen hoor.’’ Zonder iets te zeggen pakte ik de boeken van de verboden afdeling en ik zocht informatie over de rood oog vampier. Daar stond het, rood oog vampier slaan op hol als ze bloed ruiken. Ik borg de boeken weer op en rende de kast uit met mijn bezem. ‘’Als de vampiers weg zijn bij het huis spring je op je bezem en vlieg je zo snel mogelijk naar een van de docenten, begrepen,’’ vroeg ik aan Hermelien. Hermelien knikte ja en zei:’’ Maar wat ga jij doen dan.’’ ‘’Ik ga ze afleiden,’’ zei ik. Ik stapte op mijn bezem en vloog supersnel het bos in. Zo te zien hadden ze me niet gezien. Ik stond midden in het donkere bos en ik pakte een mesje uit mijn broekzak. Ik sneed met het mesje een kleine snee in mijn hand. Ik bleef wachten en het duurde niet lang of de drie vampiers stonden voor mijn neus. ‘’Het hoeft niet zo te gaan,’’ zei Mark, ‘’Sluit je aan bij ons en wordt vampier.’’ Ik liet het mesje op de grond vallen en keek Mark aan en zei:’’ Nooit van mijn hele leven, al waren jullie de laatste.’’ Mark begon te lachen en gooide mijn toverstok terug. ‘’Dat is geen verstandige keus wat je nu doet,’’ zei Mark. Zijn gezicht trok weer strak en zei tegen de vampiers naast hem:’’ Pak haar.’’ Ik wou mijn toverstok weer op pakken, maar werd op dat moment tegen een boom gegooid. Ik stond weer op en de vampiers stonden weer voor mijn neus. Ik draaide me om en probeerde weg te rennen. Ik hoorde achter me een gegil en toen ik me omdraaide stonden er twee weerwolven en de vampiers lagen dood op de grond. Eentje rende weg achter Mark aan terwijl de ander naar me toe kwam lopen en veranderde weer in haar zelf. Het was een meisje en ze kwam op me aflopen en zei:’’ Eerst in het steegje en nu hier weer, je bent me heel wat schuldig. Ik heet trouwens Elyse.’’ Ik lachte en zei:’’ Dankjewel en ik heet Diley.’’ Elyse deed een verbandje om mijn hand en achter haar verscheen de andere weerwolf. De andere weerwolf keek naar Elyse en ze zei:’’ Mijn vriend verteld me dat Mark is ontkomen. Dus pas alsjeblieft goed op.’’ Ik keek haar aan en lachte. Ze draaide zich om en veranderde in een weerwolf en rende weg. Ik stond daar nog alleen in het bos en zakte op mijn knieën. Ik voelde een hand op mijn schouder en dacht dat het Mark was. Ik draaide me om en zag Steffen naast me staan. Hij pakte me op en bracht me de school binnen. Iedereen stond raar te kijken toen ik binnen werd gebracht door Steffen. Hij liep door naar het kantoor van het schoolhoofd en liep door naar binnen. Toen we binnen waren kwam het schoolhoofd aan rennen en zei tegen Steffen:’’ Leg haar daar maar neer. Wie heeft dit trouwens gedaan?’’ Steffen legde me neer op een bank en zei:’’ Mark heeft dit gedaan. Hij is geen echte meester hij doet maar alsof zodat hij Diley kan krijgen.’’ Het schoolhoofd schudden zijn hoofd en kwam naar me toe lopen. Hij pakte zijn stok en sprak een spreuk uit. De wond op mijn hand verdween en mijn lichaam voelde weer beter. Ik ging rechtop zitten en zei:’’ Waar is Hermelien?!’’ Ik rende naar buiten met mijn toverstok in mijn hand en rende naar het klaslokaal van vermommingen. Toen ik binnen kwam zag ik Hermelien uitgeput aan tafel zitten.