Hoodstuk 13: Voorspelling?

De volgende ochtend was ik eerder wakker dan Hermelien en ik rende naar mijn boekenkast. Ik greep de 5 boeken uit de kast die van de verboden afdeling kwamen. Ik begon met het boek ‘’Vamwolf’’. Ik had net een bladzijde gelezen en ineens hoorde ik achter me:’’ Zijn dat boeken van de verboden afdeling?’’ Ik draaide me om en ik zag Hermelien met grote ogen naar mij kijken. Ik besloot haar alles uit te leggen en toen ik klaar was met uitleggen zei ze:’’ Ik ga je helpen met je onderzoek.’’ Ik had haar ook uitgelegd over die nieuwe jongen bij mij in de klas. Ook met dat onderzoek wou ze mee helpen, maar eerst zouden we lol gaan maken. Ik wist dat er kermis in de stad was, dus samen zijn we met de bus naar de stad gegaan. We stapte uit vlak bij de kermis. Zo druk was de kermis niet eens en dat terwijl mijn school met ongeveer 500 leerlingen stakingen had. We liepen de kermis op en zijn het spookhuis in gegaan. We hebben de hele dag lol gemaakt op de kermis en ’s avonds toen we een suikerspin gingen kopen stond hij daar. De nieuwe jongen uit mijn klas ook wel Steffen genoemd. Ik draaide me om naar Hermelien en zei:’’ Daar staat hij naast het spookhuis.’’ ‘’Die nieuwe jongen uit je klas,’’ vroeg Hermelien. Ik knikje ja en we betaalde de suikerspin en liepen door naar het spookhuis. Mijn ogen waren zo gericht op Steffen dat ik de rest van de omgeven vergat. Ineens liep ik tegen iemand op en wou sorry zeggen, maar toen ik die gene aan keek had hij iets raars. Hij had een rare cirkel om zich heen, een onzichtbare cirkel. Ik zei sorry en wou doorlopen, maar de jongen pakte mijn arm. Ik kon aan de actie van Steffen zien dat er iets mis was met deze jongen. Ik draaide me om en wou al naar mijn toverstok grijpen, maar ineens stond Steffen naast me. De jonge die me vast had zei:’’ Geen domme acties met je magie, want dat kan verkeerde gevolgen hebben.’’ Ik haalde mijn hand weer weg bij mijn jaszak en keek de jongen aan en toen weer naar Steffen. Ik kon zien aan hun gezichten dat het vijanden waren. Toen moest ik denken aan de eerste bladzijde van he boek ‘’Vamwolf’’. Er stond dat een weerwolf en een vampier vijanden van elkaar zijn. Hermelien stond acht Steffen en pakte haar toverstok. Ze liep naar voren wou de jongen die me vast had een opdonder geven, maar op dat moment duwde Steffen haar weer naar achter. ‘’Wat doe je nou,’’ vroeg Hermelien. ‘’Ik probeer je te beschermen, dus doe geen domme dingen alsjeblieft,’’ zei Steffen. Nu wist ik waarom Steffen de hele tijd achter me aan zat, hij wilde me beschermen. Ineens kwam er nog een jongen bij staan. Deze jongen kwam me bekent voor van de Hyves pagina van Steffen. Ik probeerde me los te rukken, maar de jongen die me vast hield wou niet los laten. De jongen begon te lopen en ik werd mee getrokken. Steffen bleef staan, maar de andere jongen verdween ineens. De jongen stopte met lopen en draaide zich met een ruk om. Steffen stond ineens aan de andere kant, maar ik heb hem niet zien rennen. Hoe kon hij zo snel zijn, tenzij hij ook een vampier was. Maar wat moest die jongen dan van mij.’’ Laurent, laat haar gaan ze heeft hier niks mee te maken,’’ zei de jongen. ‘’Ze heeft hier alles mee te maken, zij is het meisje van de voorspelling,’’ zei de jongen die me vast had. Ik wist niet waar ze het over hadden, maar ik probeerde tegelijkertijd los te komen en weg te rennen. Voor ik wist stond ik in een donker steegje tegen over de jongen. ‘’Het spijt me, maar ik mag de voorspelling niet laten uit komen,’’ zei hij. Ik wist niet eens wat voor voorspelling het was. Ik draaide me om en wou weg rennen, maar hij stond ineens weer voor me.’’ Jij bent een vampier, of niet,’’ vroeg ik. Hij lachte en schudde ja. ‘’Waarom wil je me dood hebben en wat is het voor voorspelling waar jij het over hebt,’’ vroeg ik nieuwsgierig. ‘’Er is ooit een voorspelling geweest over een meisje die een kruising vormt tussen een steen oog vampier, rood oog vampier en een mens,’’ zei hij. ‘’Maar ik ben geen vampier,’’ schreeuwde ik naar hem. Zijn ogen werden rood en stapte langzaam naar me toe. Op dat moment sprong een groot harig beest over me heen en viel de vampier aan. Toen ik naar het beest keek had hij de vampier verslonden, en tot mijn schrik zag ik dat het een weerwolf was. Steffen kwam van achteren aan rennen en de weerwolf verdween weer. Ik zakte op mijn knieën van de schrik en Steffen omhelsde me. Ik keek naar zijn hand en zag een oude ring om zijn vinger. Ik stond op en sprong naar achteren.’’ Jij bent ook een vampier, wat moet jij van me,’’ riep ik,’’ je achtervolgde me al de hele tijd wat wil je van me’’. ‘’Ik achtervolg je, omdat ik je probeer te beschermen,’’ zei Steffen. Ik keek recht in zijn ogen en ik pakte een scherpe steen van de grond. Ik sneed met de scherpe steen een snee in mijn hand en Steffen zijn ogen veranderde. Rond zijn ogen kwamen alle aderen door zijn huid heen. Ik wist de gevolgen, ik wist dat hij me leeg kon zuigen, maar in plaats van dit kwam hij op me af lopen. Uit zijn broek haalde hij een sjaal en bond die om mijn hand. Ik keek hem aan en wist meteen dat ik hem kon vertrouwen. Hij pakte mijn arm en zei:’’ Spring op mij rug.’’ Ik sprong op zijn rug en ik voelde een sterke wind. Binnen een minuut stonden we weer midden op de kermis. Naast de jongen stond Hermelien nog op me te wachten. Toen ze me zag rende ze naar me toe en omhelsde me. Ik liep samen met Hermelien en Steffen naar mijn huis. Toen ik weer thuis was bedankte ik Steffen en ik liep samen met Hermelien naar binnen. Mijn ouders waren de tafel al aan het dekken. Ik had afgesproken met Hermelien dat mijn ouders hier niks over te weten zouden komen. We liepen naar de inloop kledingkast en we zochten allebei wat leuke kleding uit. Hermelien mocht wel wat kleding van me lenen. We hadden ons omgekleed en opgefrist en toen zijn we aan tafel gaan zitten. We aten die avond pannenkoeken met spek en kaas. Mijn ouders hadden speciaal een feestmaal gemaakt, omdat Hermelien bleef logeren. Na het eten zijn we met zijn allen een film gaan kijken en daarna zijn Hermelien en ik naar buiten gegaan, de tuin in. Samen gingen we buiten zitten en hebben we wat getoverd. Om half 2 in de nacht zijn we naar bed gegaan. Hermelien lag meteen te slapen, maar ik kon niet slapen. Ik liep naar buiten naar de tuin. Ik ging buiten op een bankje zitten en naast me hoorde ik de tuindeur open en dicht gaan. Ik stond op en kroop zachtjes de bosjes in. Op het moment dat ik mijn toverstok wou pakken kwam ik erachter dat ik die binnen heb laten liggen. Ik bleef stil in de bosjes zitten en hopen dat die gene die naar binnen was gekomen me niet zou zien in de bosjes. Ineens hoorde ik een stem achter me die zei:’’ Wat doe jij hier buiten?’’ Ik draaide me met een schrik om en tot mijn opluchting zag ik Steffen, die achter me zat. Ik kroop uit de bosjes en ging op het bakje zitten en Steffen kwam naast me zitten. Ik wist niet wat ik moest zeggen en ik kon ook niet slapen dus ik vroeg aan hem:’’ Hoe ben je eigenlijk vampier geworden?’’ ‘’ Toen ik 15 was ben ik met mijn vrienden naar de kermis gegaan waar ik een meisje heb leren kennen. Ze deed alsof ze me heel leuk vond, maar toen kwam ik erachter dat ze een vampier was en dat ze mij alleen maar gebruikte om zich zelf te voeden. Toen haar moeder er achter kwam wat ze met me deed moest ik van haar moeder elke dag haar bloed drinken, ze zei dat als ik sterf met bloed van een vampier in mijn lichaam ik een vampier word. Ze leerde me ook dat het bloed van een vampier maar 24 uur in het lichaam blijft.’’ ‘’En toen,’’ vroeg ik verder. ‘’Toen haar dochter verdween kwam ze mij ook waarschuwen, ze vermoede dat haar oude vriendje haar gedood had omdat ze met mij, een mens omging. Volgens haar moeder zou die ook achter mij aan komen en me vermoorden. Ik wou weglopen, maar voor ik het wist had ze mijn nek al omgedraaid. Het enigste wat ik nog kan herinneren is dat ik opstond en dat ik hele erge dorst had en toen was ik dus vampier geworden. Voor de rest heb ik de moeder en haar dochter nooit meer gezien,’’ vertelde hij verder. ‘’oe heet dat meisje dan,’’ vroeg ik, waarop hij antwoorde:’’ Jade.’’ De naam kwam me niet bekent voor, maar als ik die naam ergens zou horen moest ik dus maken dat ik weg kwam.