Hoofdstuk 11: Zondag!

Ik liep naar mijn kamer en ging me aan kleden. Nadat ik mijn make-up had gedaan en mijn haar ben ik mijn tas gaan inpakken. Alle boeken zaten erin en ik liep samen met Chantalle de school binnen. Samen liepen we ook de trappen weer af naar het les lokaal. We liepen naar binnen en voor ik naar het tafeltje kon lopen kwam de meester naar me toe lopen en vroeg:’’ Gaat het weer een beetje na alles wat je hebt meegemaakt?’’ In eerste instantie keek ik hem raar aan en zei daarna:’’ Ja, alles gaat weer goed. Dankuwel.’’ Ik ging zitten naast Chantalle en de les begon. De meester begon de uitleg eerst nog een stukje over vampiers en ging daarna weer verder over weerwolven. Nadat de les was afgelopen kwam de meester naar mij en Chantalle toe lopen en zei:’’ Diley, omdat je al zoveel weet wil ik dat je onderzoek gaat doen naar een echte weerwolf. Ik wil aan het einde van het schooljaar bewijs hebben dat je er een gezien hebt, oké?’’ Ik keek hem eerst met grote ogen aan en daarna schudde ik ja. Het leek me best wel leuk om een weerwolf in het echt te zien. Ik hoefde natuurlijk niet meer op zoek naar een vampier, want dat was makkelijk. Gewoon een foto maken van de meester. Ik lachte van binnen en liep met Chantalle naar ons huis om daar onze bezem te pakken. Natuurlijk hadden we eerst een vrij uur, maar Chantalle in ik zouden dit uur gebruiken om beter te leren vliegen en ook meer magie te oefenen. Ik liep met Chantalle naar buiten, naar het veld. Chantalle had een spreuk gevonden om cirkels in de lucht te maken, waar je door heen moest vliegen. Er ontstonden twee rijen met 8 cirkels. Chantalle ging aan de ene kant vliegen en ik aan de andere kant. Eerst gingen we nog oefenen en daarna gingen we een wedstrijdje doen. Het was wel leuk om te zien, dat Chantalle zat langer op vliegles maar toch won ik. Ik voelde me trots, maar vroeg me af of ze me niet liet winnen. Nadat we een tijdje gingen vliegen bedacht ik dat ik nog naar de bieb moest om onderzoek te doen naar weerwolven. ‘’Ik moet nog naar de bieb,’’ riep ik naar Chantalle. Ze draaide zich om en riep terug:’’ Is goed zie je zo bij vliegles.’’ Ik greep naar mijn tas en rende richting de bibliotheek. Ik liep naar binnen en ben opzoek gegaan naar boeken over magische wezen en dan in het bijzonder weerwolven. Ik kon maar een boek vinden en dat ging voor het meest over draken. Ik liep naar de bieb juf en vroeg:’’ Pardon mevrouw, weet u waar de boeken liggen over weerwolven?’’ De vrouw keek me aan en zei:’’ sorry, maar bijna alles over vampiers en weerwolven zijn opgeborgen op de verboden afdeling.’’ Ik keek de mevrouw aan en bedankte haar. Ik liep de bibliotheek uit en ging de trappen op naar Mark, de meester. Toen ik eindelijk boven was liep ik naar binnen en ik zag niemand anders. Ik liep naar het kantoor van de meester, maar daar was hij ook niet. Ik liep naar beneden en keek nog eens goed in het lokaal. Ik draaide me om en daar stond hij ineens in de deur opening. Hij keek boos naar me en ik vroeg me af wat ik fout had gedaan. Hij kwam op me af lopen en stond vlak voor me stil. Ik keek hem aan en vroeg:’’ Wat is er aan de hand?’’ Hij keek nog bozer en zei:’’ Je hebt echt geen idee wat je gedaan hebt, hé.’’ Ik keek hem verward aan. ‘’Je hebt toch een nieuwe jongen in je klas zitten op je andere school,’’ vroeg hij. ‘’Ja, maar het is..,’’ zei ik, maar voor ik mijn zin kon afmaken zei hij:’’ Je weet wat die jongen is en wat hij in zich heeft?’’ Ik keek hem alleen nog maar raarder aan. ‘’Zijn er nog rare dingen gebeurt toen die jongen in de buurt was,’’ vroeg hij. Ik keek hem aan en vroeg me af hoe hij dat wist.’’ Ja een paar keer,’’ zei ik,’’ Hij brandde zijn hand aan mijn ketting en zei dat het een allergische reactie was op zilver. Ik dacht eerst dat het een vampier was, maar hij kan gewoon door de zon lopen. En op Vrijdag avond ging ik naar de film en toen waren er twee jongens in het steegje die me vast pakte. Ineens waren ze verdwenen en toen ik het zijsteegje in ging lag een van die jongens op de grond te bloeden en,’’ ‘’En wat,’’ vroeg hij nieuwsgierig.’’ En toen liep ik tegen hem op, maar hij kan geen vampier zijn hij kan namelijk door de zon lopen,’’ zei ik. Mark greep me aan mijn arm en trok me mee naar buiten. De zon scheen heel mooi buiten en we stonden bij de deur.’’ Ik ga zo naar buiten lopen en jij loopt gewoon met me mee, oké,’’ zei hij. Ik knikte ja en zei:’’ maar dan verbrand je toch in de zon.’’ Hij knikte ja en liep voor me uit. Voor ik hem kon tegen houden stond hij vol in de zon. Ik ging naast hem staan en keek hem met een vragend gezicht aan.’’ Zie je deze ring, deze ring is betoverd en zorgt er dus voor dat ik door de zon kan lopen,’’ zei hij. Hij liep de schaduw weer in en deed zijn ring af. Hij stak zijn hand in de zon. Er kwam allemaal rook van zijn hand af en er kwamen brandplekken tevoorschijn. Hij haalde zijn hand terug en deed zijn ring ook weer om en liep samen met mij weer naar zijn lokaal.’’ Ik wil dat je kijkt of die jongen een oude ring draagt, zo ja, pas dan goed op. Als hij de ring draagt kan hij onvoorspelbaar zijn, want dan is hij een vampier. Als je er helemaal zeker van wil zijn moet je kijken hoe hij op bloed reageert,’’ zei hij tegen mij. Ik keek hem serieus aan en zei:’’ Is goed, maar wat moet ik doen als hij me wil vermoorden?’’ ‘’Dat laat ik niet gebeuren,’’ zei Mark,’’ O ja, en over de boeken op de verboden afdeling. Hier heb je een onzichtbaarheid mantel, als je deze om doet kan niemand je zien en kan je ongezien de afdeling opgaan.’’ Ik keek hem aan en pakte de mantel. Ik stopte de mantel in mijn tas en ging naar beneden voor de volgende les. Ik zat de hele tijd maar in over die jonge van school. Ten eerste waar kam hij vandaan en als hij een vampier is waarom zit hij dan achter mij aan?

De vliegles is zonder ongelukken afgelopen en iedereen mocht terug naar zijn slaapzaal, want dit was de laatste les voor vandaag. Ik rende samen met Chantalle naar ons eigen huis en zette de tv aan. Ik liep naar de keuken waar ik drinken pakte voor mij en Chantalle. Ik liep terug en ging naast Chantalle zitten op de bank. Even later kwamen Hermelien en Christine ook binnen.