009

We stappen de zaal door en het wordt muisstil. Iedereen bekijkt me, waarschijnlijk omdat ik zo simpel ben gekleed en iedereen hier is zo mooi en schitterend opgemaakt. Als we aan de troon zijn, herken ik de oude man uit mijn herinnering.
'Vader, sorry voor het storen. Maar we hebben heel goed nieuws,' Zegt Loki. 'We hebben eindelijk, na ruim 13 jaar lang zoeken, Hallie Helium Redstone gevonden! En we hebben ook de schuldige gevonden die dit leed heeft veroorzaakt.' Zeg Loki luid. Er stond een wat oudere vrouw in het midden van de zaal wat onwennig te kijken naar ons.
'Freya, mag ik vragen om naar ons toe te komen?' Vaagt Loki en de vrouw doet dit. Thor pakt haar meteen beet bij haar polsen.
'Deze vrouw heeft Hallie een ruime 13 jaar geleden naar Midgard gebracht. Door deze vrouw is Hallie 13 jaar lang gewerkt als slaaf en geslagen geweest voor niets.' Roep Loki verder. Iedereen staat met veel ontzet en boosheid te staren.
'We moeten haar hard straffen' Roept Thor uit. Geroezemoes klinkt over heel de zaal en verschillende mensen roepen dingen zoals 'gooi haar bij de ijsreuzen' of 'verban haar tot een andere wereld' of nog een ander riep 'laat haar dienen als slaaf voor de rest van haar leven'.
'Stop, ik wil dit niet.' Klinkt er uit mijn mond. Iedereen kijkt me geschrokken aan. 'Ik wil niet dat ze die dingen krijgt als straf. Straf haar met eenzaamheid, sluit haar op zoals ze zichzelf heeft opgesloten jaren lang. Maar verban haar niet tot een andere wereld. Dat zou veel te gemakkelijk zijn voor haar.' Zeg ik erbij. Odin staat recht en zegt dat mijn verzoek zal uitgevoerd worden.

Ik kom een kamer binnen, die mijn kamer voorstelt. Ik heb een prachtig groen satijnen laken, een mooi uitzicht over Asgard waarbij ik de zonsondergang zie en een kledingkast vol kleedjes en spulletjes. Nog nooit had ik zoveel kledij bijeen gezien voor mijzelf, die nog intact waren. Snel kleed ik me om met het mooiste lingerie setje en een lichtblauw kleedje. Met mijn handen legde ik mijn haar wat goed en mijn handschoenen veranderen naar zachte, lichtblauwe handschoenen. Ik schrok op toen er geklopt wordt en nadien mijn slaapkamer deur open gaat. Loki komt binnen en wou net wat zeggen, tot hij me ziet staan. Hij weet even niet wat te zeggen en kan enkel maar staren naar mij.
'Is er iets mis? Is het niet mooi misschien?' Vraag ik een beetje teleurgesteld.
'Nee het is niet mooi. Het is prachtig, jij maakt het kleed mooi en niet omgekeerd.' Zei Loki, helemaal betoverd en komt naar me toe. Hij neemt mijn hand vast en drukt er een kusje op. 'Net een echte Godin, alsof je nooit anders bent geweest. Je bent gewoon echt prachtig.' Blijft hij maar zeggen. Ik voel hoe ik bloos en kijk naar de grond. Zijn hand raakt mijn kin aan en duwt het omhoog, zodat ik in zijn ogen kan kijken. Weer zijn ze helder blauw en kijken mij serieus aan.
'Ik meen het echt, je bent een pracht.' Zegt hij, vastberaden en zonder te liegen. Tranen vullen mijn ogen en lopen over mijn wangen en Loki sluit me in zijn armen, om me te troosten.
'Je bent terug waar je hoort. Je zult nog veel meemaken, maar je bent niet alleen en we gaan allemaal goed voor je zorgen.' Fluistert hij me toe. 'En deze keer laat ik je niet zomaar gaan.' Fluistert hij meer voor zichzelf bedoeld, maar ik heb het ook wel gehoord.