Sienna Burke

De warmte van een ademhaling en het zachte gefluister maken me wakker.
'I forgive you, please wake up.' Ik probeer me te bewegen ook al doet mijn lichaam het tegendeel. Gelukkig heeft Louis mijn poging door en streelt over mijn wang. 'Alles komt goed lieverd. Open gewoon je ogen. Voor mij.' In zijn stem hoor ik toch nog angst waardoor ik een schok adrenaline krijg. Mijn ogen schieten razendsnel open. Meteen verdrink ik in zijn blauwe oceaan. Zoals altijd zie ik zijn ogen als de oceaan, oneindig en toch eindeloos veel te vertellen. De betovering wordt verbroken doordat Louis een zachte kus op mijn lippen drukt. Door zijn kus ontspan ik, iets wat ik liever niet had gehad. Genadeloos rollen de tranen over mijn wangen. 'Ik heb gefaald.' Breng ik snikkend uit. 'Ik heb jou verraden. Ik heb Harry en Lizzie in de steek gelaten.' Ik wil nog veel meer zeggen maar Louis legt zijn vinger op mijn lippen. 'Eerst en vooral wil ik je zeggen dat ik niet vind dat je mij verraden hebt. Je hebt iets verzwegen maar je hebt op geen enkel moment gelogen. Je wachtte gewoon op het goede moment om het mij te zeggen.' Ik zucht en schud mijn hoofd. Hoe kan deze jongen mij nu nog steeds graag zien? Ik verdien hem niet. 'Sienna! Nu ga je eens goed naar mij luisteren! We hebben super veel mee gemaakt de laatste tijd. Je had geen tijd om het mij te zeggen.' Tranen blijven over mijn wang rollen. Eindelijk lukt het me een beetje om zijn argumenten te begrijpen. Misschien heb ik hem toch niet verraden.

'Oké, je hebt gelijk. Ik kon geen ideaal moment vinden omdat het er niet was. Maar ik heb wel Harry en Lizzie in de steek gelaten.' Ik sluit mijn ogen. Dit kan hij niet ontkennen, het zal me pijn doen om hem het te horen bevestigen. Een luide zucht van hem maakt dat ik mijn ogen weer open. 'Je bent ongelooflijk. Geloof je dat nu echt zelf?' Verbaasd kijk ik hem aan. Wat bedoelt hij nu? Met twee handen neemt Louis mijn gezicht beet. 'Lieve schat, je was dodelijk gewond. Hoe kan je nu denken dat je hen had kunnen helpen? Je kon niets meer doen. Als je verder was gegaan had je hen alleen in gevaar gebracht.' 'En nu ben ik hen voor altijd kwijt.' Zeg ik snikkend. Verbaasd kijkt Louis me aan. 'Huh?' 'Ik kan hen nooit meer vertellen hoe belangrijk ze zijn voor mij.' 'Dat kan je wel. En dat weten we ook.' Zegt een stem voordat armen mij stevig omhelzen. De pijn stijgt maar ik laat niet los. Lizzie leeft nog! Meer nog, ze wilt mij nog zien. 'Je hebt ons bang gemaakt lieverd.' Zegt ze zacht. In de deuropening zie ik iedereen verschijnen en langzaam binnen komen. 'Ik heb een vraagje.' Zeg ik verward. De sporen van de laatste weken zijn op ons allemaal te zien. 'Hoe lang lig ik hier al?' 'Twee volle weken. En Louis is bijna nooit van je zijde weggegaan.' Vertelt Niall. Ontroerd kijk ik Louis aan. 'Waar heb ik jou toch aan verdiend?' Louis kijkt boos. 'Verdiend? Lieve schat, jij bent alles wat ik mij kan wensen! Natuurlijk verdien je mij. Ik heb trouwens mega veel geluk om jou te hebben.' Een traan rolt over mijn wang maar deze keer van pure liefde. Louis pikt hem op en streelt hem weg. Ik buig lichtjes naar hem toe waarop hij onmiddellijk dichterbij komt. 'Ik heb je nodig.' Fluister ik in zijn oor. 'Ik jullie ook.' Fluistert hij terug. Vol ongeloof laat ik me terug op het kussen zakken.

'Maar? Ik was toch? Mijn buik is toch?' Liefdevol streelt Louis over mijn buik. 'Oké, ik kan niet meer volgen, jullie?' Vraagt Liam. Lizzie zucht. 'Kom op Liam. Dit is hun manier om te vertellen dat we hier niet met 7 zijn maar met 8.' Liam begint al wijzend ons te tellen. Zijn verbazing is groot wanneer hij bij 7 komt en niet bij 8. 'Zal ik helpen?' Vraagt Zayn plagerig. Allemaal samen tellen ze de hoofden. 'Harry,1.' Zegt Zayn, Liam gaat verder. 'Ikke, twee. Lizzie, drie. Euhm Zayn, vier. Louis is dan vijf. Niall zes en Sienna zeven. Tenzij Simon hier verstopt zit zie ik geen acht.' Zegt hij fier. 'Je kan acht ook nog niet zien.' Zeg ik zacht. En wijs naar mijn buik. Meteen spurt hij naar me toe en drukt een kus op mijn wang. 'Proficiat! Oh my god, ik ben echt dom...' 'Nee, een beetje naïf misschien.' Zeg ik lachend.

'Hate to spoil the party.' Zegt Simon wanneer hij binnenkomt. 'Proficiat Louis en Sienna met jullie uitbreiding maar er is een nieuwe job.' Iedereen laat onmiddellijk zijn hoofd zakken. Geen nieuwe job. We zijn er echt niet klaar voor, er is teveel gebeurd. 'Boys! Jullie fans wachten al meer dan een maand! Jullie moeten vanavond het podium op! Geen ziekte die jullie nog kan redden. Als jullie er vanavond niet staan stellen jullie de hele wereld teleur.' De blik in de ogen van de jongens is duidelijk. Dit zouden ze nooit willen. 'Sorry schat, ik wil je echt niet alleen laten.' Een glimlach strekt zich uit over mijn gezicht. 'Vergeet niet dat ik nooit alleen ben.' Louis moet lachen, deze had ik best goed bedacht. 'En ik blijf bij haar, het komt allemaal goed.' Stelt Lizzie hem gerust. Met een gerust hart vertrekken de jongens naar hun concert. Het is raar om hem te missen maar als ik denk aan ons kindje besef ik dat hij altijd bij mij is. Zoals mijn mama ooit zei: Als je je alleen voelt kijk dan naar de maan. Waar op de wereld je ook bent, ik kijk iedere avond naar de maan en zal dezelfde zien als jij. Op dat moment zijn we dichter bij elkaar dan je kan geloven.