013 | Charlotte Emelie Jenner

013 | Charlotte Emelie Jenner
Een voor een stopte ik mijn spullen in de grote, bruine verhuisdoos. Vandaag zou het mijn laatste nacht worden in mijn appartement. En eerlijk, ik ging het vreselijk missen. Ik wilde hier helemaal niet weg. Ik wilde niet met hem samen wonen. Wat niet wegnam dat ik niet van hem hield. Ik hield zielsveel van hem. Maar op samenwonen zat ik echt nog niet te wachten. Toch kon ik geen kant meer op. Verstrik in mijn eigen leugens. Slim. Heel slim. Als ik Harry vanaf het begin had verteld dat ik zwaar werd bedreigd op mijn DM’s in twitter en niet normaal veel haat toegestuurd kreeg, kon hij er misschien nog iets aan doen. Maar nu was het te laat. Ik werd uit mijn enige veilige plek getrokken. Anders zou ik hem kwijt raken. Iets wat ik ook niet wilde. Totaal niet. Zuchtend, moe van mijn eigen gedachtes liet ik me op mijn bed vallen. Ik haalde mijn mobiel tevoorschijn en bekeek de verschillende berichtjes die ik toegestuurd had gekregen. ‘Mama <3: Succes schat, laat maar weten of het lukt met over huizen. Zo niet, dan weet je me te vinden. Kusjes xxx. ‘ Was het eerste berichtje dat ik opende. ‘Perrie: Zayn en ik komen morgenavond even langs om jullie samenwonen te vieren! Lots of love! xoxo’ Was het tweede berichtje die ik opende. Gelijk ontstond er een glimlach op mijn gezicht. Perrie was echt een schat. Samen met Demi misschien wel mijn beste vriendin. Met Danielle en Eleanor kon ik nooit zo goed opschieten. Maar toen Zayn Perrie voor de eerste keer voorstelde klikte het meteen. En vanaf dat moment wist ik eigenlijk al dat ik er een beste vriendin bij had. Ook al was ze aardig druk met Little Mix. Ik opende het derde berichtje, die van Harry afkomstig was. ‘Harry <3: I’ll be there in a few! Hoop dat je zin hebt in Mc Donalds? Tot zo lieverd <3’ Dit berichtje maakte mijn glimlach zo mogelijk nóg groter en breder. Niet veel later klonk er gerammel aan de andere kant van mijn voordeur, wat aangaf dat Harry een poging deed de deur open te maken met een hand. Ik nam gelijk de Mc Donalds uit zijn handen. “Nee tuurlijk, eten is belangrijker dan ik.” Mompelde hij. “Love you too.” Glimlachte ik waarna ik hem een lucht kusje toezond. Grinnikend schudde hij zijn hoofd. “Loser.” Mompelde hij, nauwelijks hoorbaar voor mij. “Hey! Dat hoorde ik!” Beledigd sloeg ik mijn armen over elkaar. “Dat was ook de bedoeling.” Plagend stak hij zijn tong naar me uit. “Geen kusjes meer voor jou dus.” Besloot ik. Direct keek Harry me met een pruillip en enorme puppyogen aan. Toen hij door kreeg dat dat me niks deed kreeg hij ene uitdagende glimlach op zijn gezicht. “Je meent er toch niks van.” “Oh nee? Is dit een uitdaging?” Grijnzend keek ik hem aan. Harry schudde zijn hoofd. “Nee? Hoe kom je er bij?” Vroeg hij me onschuldig. “Uitdaging geaccepteerd!” Grijnsde ik hem toe. “Nee Charlotte, nee! Niet alweer zo’n weddenschap..” Stribbelde hij uiteindelijk toch tegen. “Te laat Haz, te laat. Je bent gewoon bang, want je wéét dat ik ga winnen. Geef ’t maar toe!” “Nooit!” Vast besloten keek hij me aan. “Goed.” Besloot ik. “Goed.” Deed hij me na. “Prima.” Besloot ik weer. “Prima.” Deed hij me weer na. “I love you.” Fluisterde Harry uiteindelijk waarna hij me in een knuffel dicht tegen zich aan trok. “I love you too Haz, I love you too.”

---