005

Als ik goed lig in bed, hoor ik Loki terug komen. Hij zegt niets maar heeft wat water, een pijnstiller en zalf mee. Ik kijk hem aan en hij kijkt me terug aan in mijn ogen. Ik neem de pijnstiller aan en neem het in met een beetje water.
'Heb je honger?' Vraagt Loki mij maar ik knik van niet. Ik weet best dat ik heel veel honger heb, maar ik wil hem niet tot last zijn.
'Je bent geen last hoor. Ik haal het met veel plezier voor je.' Zegt hij, alsof hij mijn gedachte heeft gelezen. Ik bloos en knik dan van ja. Als ik op kijk, zie ik dat zijn ogen iets zachts en vertrouwd uitstralen. Hij bukt zich over me heen, geef een kusje op mijn voorhoofd, glimlacht flauwtjes naar me en staat dan op. Ik glimlach terug en dan gaat hij weg, achter wat te eten. Ik sluit even mijn ogen en dommel langzaam in slaap.
Ik word wakker in een vreemde omgeving, niet wetend hoe ik hier terecht ben gekomen en zet ik me recht. En plots weet ik het weer, ik ben bij Loki thuis. Ik hoor een deur open en toe gaan, waarmee ik weet dat Loki hier terug is. Als hij de kamer binnen komt zien er zijn ogen helemaal blauw uit, zijn die normaal niet groen of verbeeld ik me het misschien allemaal maar? Hij heeft een plateau mee met daarop vers fruitsap, croissant, chocoladekoek, een stukje chocola, een tas chocolademelk en een appel in stukjes gesneden. Ik kijk ernaar, hoe lief hij het naar me toe brengt en met hoeveel liefde hij het gemaakt heeft. Ik ben er sprakeloos van, een traan dwarrelt vanuit mijn oog langs mijn wang naar beneden.
'Heb je ergens pijn?' Vraagt Loki meteen bezorgd. Ik schud mijn hoofd.
'Ik ben gewoon ontroerd, om het gebaar dat je doet voor mij. Dat heeft nog nooit iemand voor me gedaan.' Zeg ik zachtjes. De plateau blijkt pootjes te bevatten en daardoor lijkt het meer op een klein tafeltje. Loki zet het over mijn benen en gebaard dat ik moet eten.
'Eet je niet mee, ik vind het naar om zo alleen te moeten eten en om als eerste te mogen eten.' Zeg ik zachtjes. Hij kijkt me even verrast aan, maar gaat terug naar beneden. Snel is hij weer boven, met voor hem ook wat te eten.
'Smakelijk.' Zegt hij en ik wens hem hetzelfde toe.

Loki's Pov:
Daar zitten we dan, samen te eten op het veel te grote bed. Ik ben blij dat ik even voor haar kan zorgen, want dat stuk serpent heeft Hallie heel zwaar toegetakeld. Niet te geloven dat ze zo mager is, het eten dat ik haar net gegeven heb gaat er heel snel in en is in een paar tellen allemaal op. Ik weet dat ik Hallie op een dag mee naar Asgard moet nemen, maar eerst moet ze wat herstellen van haar verwondingen. Sommige wonden blijken dus -zoals gedacht- ontstoken te zijn. Ik kan dat stuk pleegmoeder-ding wel een paar meppen verkopen, waarom behandelde ze het meisje zo? Ik weet het niet en ben ook niet van plan om er met Hallie erover te hebben, ze heeft al genoeg zorgen aan haar hoofd. Als ik gisteren naar huis was gegaan, had ik in de spiegel gezien hoe mijn ogen gloeiden. Ze zijn fel groen als vanouds, maar steeds als ik omga met Hallie of voor haar zorg, worden ze blauw. Ik weet ook niet waarom, maar ik heb vaak ook een raar gevoel. Een gevoel dat ik niet ken, alsof ik opnieuw heb leren ademen of heb leren leven of dergelijke. Zou ze ... nee dat kan niet, dat lukt niemand. Maar misschien is het haar toch gelukt, misschien ben ik stiekem wel verliefd op haar ...