Hoofdstuk 1

Met knisperende zwarte hakken, loop ik al wankelend naar de voordeur van Malfoy Manor. Mijn gitaarkoffer met gitaar, bonkte tegen mijn rug aan. Ik wil aanbellen als mijn moeder me tegenhoud. Ik wil me naar haar omdraaien, maar ze houdt me alweer tegen. Ze duwt de koffer aan de kant waarna, ze de strik op mijn rug wat netter trekt, met ergernis van mij. ‘Ma het is goed ik ben netjes genoeg hoor,’ brom ik. Mijn vader legt een hand op mijn moeder arm, om haar tegen te houden. ‘Laat het maar zo Sarah het is wel goed zo,’ zegt hij. Ik glimlach naar hem, maar die glimlach wordt niet beantwoord. Ik negeerde het en belde daarna aan. Ik keek naar mijn zwarte schoenen, die mijn moeder had uitgekozen. Ik had nog niet weten te voorkomen dat het punt schoenen werden. Deze hadden een ronde neus, waren niet al te hoog en er liepen twee bandjes over mijn voeten heen. Op zich dus nog niet zo slecht gekozen, alleen ik hield niet van hakken. Je moest er netjes op lopen en je kon er niet mee skaten. Ik droeg ze wel eens, maar dan net iets anders en al zeker niet onder een jurk. Ondanks dat de jurk niet heel erg verkeerd was, ik had hem zelf gekocht. Ik hield nou eenmaal niet van jurken. Ik had mijn moeder zover gekregen, dat ik deze jurk aan mocht op speciale gelegenheden. Anders had ze me waarschijnlijk met iets anders afschuwelijks opgescheept. ‘Welkom,’ klonk er plots waardoor ik opkeek. Vlug zette ik mijn zonnebril af en stak mijn hand naar de vrouw uit. Ze had zwart met blond haar en het typische voorbeeld van netjes, als je mijn ouders niet mee rekende. ‘Jo Jones,’ stelde ik mijzelf voor. ‘Josefien,’ klonk mijn moeder streng achter me. Ik zuchtte. ‘Josefien Jones, maar u mag Jo zeggen,’ verbeterde ik mijzelf. Dit keer kuchte mijn vader. ‘Of zegt u maar Josefien,’ mompelde ik. ‘Narcissa Malfoy,’ stelde de vrouw zich voor. ‘Draco’s moeder. Je hebt bijzonder haar meisje.’ Ik glimlachte. ‘Dankuwel.’ Ik haalde een hand door mijn paarse krullende haar, mijn moeder moest het weer perse krullen. Miss Malfoy gebaarde dat ik naar binnen kon gaan, ik stapte langs haar heen en keek met grote ogen om me heen. Het was groot en mooi, het was ongelofelijk. Achter me hoorde ik mijn ouders miss Malfoy enthousiast begroetten. Ik onderdruk de neiging om te gaan kokhalzen. Ik hoor de wieltjes van mijn koffer over de tegels van de vloer rijden en pak hem van mijn vader aan, die hem voor me had gedragen. ‘Geef maar meisje,’ zegt miss Malfoy. Ik geef haar de koffer, die ze bij de trap neer zet. Mijn gitaarkoffer zet ik er tegen aan. ‘Die dragen we wel naar boven, als we je kamer laten zien.’ Ik knikte en ze wenkte ons. We volgden haar naar de kamer waar een aantal banken en stoelen stonden. In de deur opening wierp ik nog een blik op mijn koffer. Ik miste mijn oude kleding en mijn skateboard, daarna liep ik met het getik van mijn hakken in mijn oren richting de bank, waar ik tussen mijn ouders in ging zitten.