Hoofdstuk 11. Ik spring, "ESTHER NEE!"

Vanuit Rein:

"GVD ESTHER!" zeg ik en trek haar omhoog.
Mn hand word warm en Esther glijd er bijna uit.
"NEE!" roep ik hard.
"Rein, laat me los, dan is iedereen gelukkig!" zegt ze met een bange stem.
"DAT WIL IK NIET! IK BEN NIET BLIJ ALS JIJ VALT! JE HOORT HIER NIET TE HANGEN!" roep ik hard en trek haar met een ruk omhoog.
"REIN GVD! DEED DAT NOU NIET JOH!" zegt ze en ze probeert weer te springen maar ik hou haar tegen.
"Lieverd, ik wil niet dat je springt, Owen houd echt van je, jij ook van hem! Beloof me dat je dit nooit weer doet!" zeg ik en krijg tranen in mn ogen.
Opeens horen we een paar mensen schreeuwen.
Komt het van beneden?
Hebben ze haar gezien?
"REIN! ESTHER!" horen we nu.
We kijken naar beneden maar ik hou Esther tegen.
"Ga jij nu maar naar beneden, en vertel het Owen en Daan meteen wat je ons geflikt hebt!" zeg ik boos tegen haar.
"Oke papa!"zeg ze en loopt naar beneden toe,
Ik loop naar de rand van het dak en kijk naar beneden.
"REIN!" hoor ik iemand roepen.
Ik kijk weer naar beneden en zie wie het is.
Het is Ales met Rosa ...
Wat doen die samen?
Waar is Nils?
"ALES! WAAR IS NILS HEEN JOH?! HEB JE HEM ACHTER GELATEN?!" roep ik hard naar hem, hopen dat hij het hoort!
Ze kijken me raar aan en dan lopen ze het ziekenhuis is.
Na een paar minuten gaat de deur open.
Ze kijken me echt heel erg raar aan zeg!
"Wat is er met Esther en jou gebeurt dan?" vraagt Rosa.
"Ze wou springen, ik hielt haar tegen en nu is zo alles gaan vertellen aan de jongens, dat moest van mij!" zeg ik en ga op de dak rand zitten.
Ze komen naast me zitten en Rosa geeft me een knuffel.
"Het is allemaal mijn schuld! Ze vind dat als zij er niet meer is ik gelukkig ben, ik ben dat niet! Het is allemaal mijn schuld!" zeg ik en begin te huilen.
Ze troosten me maar opeens hoor ik een politie auto en een brandweerauto.
"Wat moeten die hier?" vraagt Ales,
"Ik denk dat mensen ons gezien hebben en wij hier dus verkeerd zitten! Haha!" zeg ik en begin toch weer te lachen.
Ze stoppen voor het gebouw en wij staan op en lopen naar beneden.
Als we beneden aan komen zien we dat iedereen ons op staat te wachten.
"Wat waren jullie daar aan het doen? Dat is levens gevaarlijk jongens!" zegt een van de mannen.
"Sorry maar een vriendin vna me wou springen en ik heb haar terug getrokken, en toen zaten we daar" zeg ik en begin weer te huilen.
"Rein, rustig!" zegt iemand en geeft me een knuffel.
"Blijf van me af!" zeg ik, maak me los, en ren naar buiten.
"Ach, dit heeft gene nut!" denk ik.
Ik sta stil en draai me om.
Dan zie ik Esther in de deur opening staan.
Wat doe ik nou altijd fout?