De 100e Hongerspelen - 176

Vania schrok op van een kanonschot. Samen met de andere dames lag ze te zonnen om op te drogen, terwijl Ian en Xandrijn nu van hun bad genoten.
“Wie was dat?”, vroeg Kayla meteen. Seija haastte zich naar haar grot om de kaart te halen.
“Jelger leeft nog”, merkte ze op, terwijl ze alles afspeurde. “En wij zijn ook in orde…”
“Naëlle”, fluisterde Vania. “Ze zag er vanochtend al niet goed uit.”
“Oh, ja”, zei Seija. “De hovercrafts kunnen er niet bij daar. Wat moeten we…”
“Kleed je aan, Rue”, zei Vania, terwijl ze zelf ook haar kleren nam. Rue had bijna heel de tijd tegen Vania aan gelegen.

Ian en Xandrijn kwamen uit het poeltje en trokken snel een broek aan.
“Wie?” Meer zeiden ze niet.
“Naëlle”, zuchtte Vania. “Iemand moet haar verplaatsen, maar raak haar zo min mogelijk aan.”
“Dat doen wij wel”, zei Ian.
“Ga jij maar naar binnen met Rue”, viel Seija hem bij. Ze begrepen allebei hoe moeilijk Vania het er mee had. Over doden horen was één ding, er een zien die je verzorgd had was iets totaal anders.

“Is iedereen op zijn kamer?”, vroeg de dokter.
“Ja, de meesten krijgen nu hulp bij het douchen”, zei Peeta.
“Ik kan anders ook wel een douche gebruiken”, zuchtte Adriënne.
“Ik help wel”, bood Katniss meteen aan.
“Graag.” Adriënne zuchtte. “Zonder stoel ben ik niks.”
“We regelen er wel een nieuwe”, beloofde Peli. “Maar ik moet terug, ik verwacht Snow elk moment bij de Spelmakers.”
“Goed, tot vanavond”, zei Katniss. Ze tilde Adriënne op en bracht haar naar haar kamer. Met wat moeite, aangezien ze het toch geen van beiden gewend waren, slaagden ze erin Adriënne een uitgebreide douche te geven.

“Vind je het erg om op je kamer te blijven?”, vroeg Katniss toen ze Adriënne geholpen had zich weer aan te kleden.
“Nee hoor, ik ben een gevangene, weet je nog”, glimlachte ze. “Ik ben al blij dat ik even kon douchen.”
“Ja, een gevangene, en als je in de woonkamer zit kan je zo weglopen”, plaagde Katniss. Ze stond op. “Het is dat we nog werk te doen hebben, je kan straks wel gewoon bij ons komen zitten.”
“Oké”, zei Adriënne met een glimlach.