Hoofdstuk 05

"Jongens, dit is Anne." Zegt Niall vrolijk. Hij heeft me meegenomen naar een van de honderden restaurantjes op het vliegveld. Ik kan nog steeds niet geloven dat One Direction voor mijn neus staat. De jongens kijken een beetje raar. "Dus?" Zegt Zayn.
"Dus, zij speelt als figurant in I Go One Direction." Legt Niall uit. De jongens knikken.
"Wacht, Anne... Zo heet het meisje dat bij mij en Niall op de kamer slaapt ook." Weet Liam.
"Dat is toevallig! Dat ben ik!" Zeg ik en we lachen.
"Uhm, ik vond het heel leuk om te praten, maar ik denk dat we even moeten rennen." Zegt Harry met grote ogen.
"Ik dacht dat jullie al genoeg aan sport deden?" Antwoord ik een beetje brutaal.
Ik had ze toch wel wat aardiger verwacht. Ik bedoel, Zayn's reactie was niet echt bepaald aardig en Harry besluit om te gaan sporten op dit moment.
"Haha nee, ik bedoel fans." Zegt hij daarna snel. "We hebben onze beveiliging weggestuurd. We lijken wel baby's, die mannen laten ons nergens alleen."
En weg zijn ze.
Gezellig dan... Ik zie de rekening nog op tafel liggen, dan betaal ik. Maar als ik wil kijken hoeveel ik moet betalen blijkt het helemaal geen rekening te zijn, het is een briefje met een nummer erop, een telefoonnummer. Ik bel het maar ik krijg de voicemail...
Ik neem aan dat er dan wel al betaald is en ik sta op om een taxi te gaan zoeken.

Als ik eindelijk een weg naar buiten heb gevonden en een vrije taxi bel ik het nummer op het briefje nog een keer, het is al bijna een half uur geleden dat ik had gebeld dus misschien neemt er nu wel iemand op.
"Hallo?"
"Hey, uhm ik zag dit nummer liggen op een tafel..."
"Anne?"
"Ja en met wie spreek ik?"
"Louis."
"Hey Louis leuk om kennis te maken!"
"Met jou ook! Maar wij zijn bij de Starbucks tegenover het hotel, kom je ook? Dan kunnen we ten minste normaal met elkaar praten!"
Oké is goed! Ik zit in de taxi tot zo!"
"Doei!"

Louis was dus zo slim geweest om zijn nummer klaar te leggen.
Lijkt me sowieso niet echt fijn om zo'n leven te hebben... Om steeds opnieuw weg te moeten vluchten voor gillende meiden. Ik heb die meiden gezien, allemaal met een telefoon in hun handen om de jongens op de een of andere manier te stalken. Ik wil echt niet weten wat er zou zij gebeurd als ze de jongens hadden gezien...
"We zijn er. 7 dollar." Zeg de bestuurder van de taxi zeer vriendelijk. (Sarcastisch!) Ik geef hem zijn geld en merk dat ik nieuwe dollars moet gaan halen. Ik heb voordat ik vertrok 500 Pond gewisseld voor Dollars. Nu heb ik nog 55 Dollar over... Dus het wordt tijd om nieuwe Ponden om te zetten.
Ik kijk om me heen en zie een heel hoog hotel voor me, ik loop naar binnen en de deur wordt voor me opengehouden door een wat oudere man die me vriendelijk begroet, ik groet terug en loop naar binnen.
"Hallo, mijn naam is Anne en ik ben hier als Figurant voor I Go One Direction." Zeg ik tegen de vrouw bij de receptie. Ik ben hier duidelijk helemaal niet goed in...
"Dan mag u nog even 5 minuutjes wachten, ze zijn uw kamer nog aan het klaar maken!" Zegt de vrouw vriendelijk. Ik lach en knik. Ik draai me om en zoek een plekje om even te wachten in de mega grote lobby van het hotel.

Na vijf minuten loop ik terug naar de receptie waar nu een iets langere rij staat dan net.
"Hallo, ik moest even wachten omdat mijn kamer nog niet klaar was. Ik hij nu wel klaar?" Vraag ik als ik eindelijk aan de beurt ben.
"Wat was uw naam nog eens?" Vraagt de vrouw. Terwijl ze in haar computer zoekt.
"Anne, Anne Williams."
"Ahh, ik zie het. Heeft u een bewijs?"
"Uhm, ik heb de mail? Is dat genoeg?"
"Ja hoor!"
Ik pak mijn mobiel en ga op internet.
"Er is hier gratis wifi, hier is de code! Dan hoef je niet te betalen." Onderbreekt de receptioniste me. Ik bedank haar vriendelijk en vul de code in.
"Alstublieft!" Zeg ik als ik de mail gevonden heb en ik geef haar mijn telefoon.
Ze bestuurd de mail en geeft de telefoon terug.
"Oké bedankt!"
Ze roept een man en geeft hem de opdracht om mijn koffers naar boven te brengen.
"Hier is de sleutel het is kamer 302 op de 8ste verdieping. Wij wensen u een prettig verblijf!" Zegt de vrouw met een glimlach.
"Bedankt!" Antwoord ik net zo vrolijk en ik loop naar de liften om mijn kamer te gaan zoeken.