Chapter 7

Zo snel als het maar kan doe ik mijn jurkje weer aan en loop terug naar binnen. Iedereen was in shock natuurlijk, want ik heb de regel overtreden. Binnen weet gelukkig nog niemand dat ik die fout gemaakt heb, maar morgen als het grootste gedeelte nuchter is en wakker, dan is mijn blunder wereldnieuws. Ik loop naar de voordeur en open deze. Als ik op het punt sta om het trapje naar beneden te lopen hoor ik een stem naast me. 'Ga je nu al weg?' Ik kijk opzij. 'Hee Aron.' Zeg ik als ik hem zie. 'Ja, ik had niet de juiste bikini aan.' Zeg ik zuchtend. Aron lacht en klopt naast zich op het houten bankje. 'Dat zullen de meeste wel vergeten zijn na vanavond' ik.grinnik. De drieling denk ik niet en laten nou juist die de leiders zijn van het team. 'Ook een?' Aron houdt een groen flesje omhoog en kijkt me vragend aan. Dankbaar neem ik hem aan en neem een slok terwijl Aron nog een flesje pakt die naast hem staat op de grond. Als het bier in mijn mond glijdt, herinner ik me weer hoe vies ik het ookal weer vond. Aron daar op tegen lijkt te genieten van zijn biertje. 'Maar waarom zit jij hier zo eenzaam? Het feestje is binnen hoor.' Aron zet zijn flesje op de grond. 'Eerlijk?' Vraagt hij als hij me aankijkt. Ik knik. 'Het hele populair zijn, is niks voor mij.' Ik zet ook mijn flesje weg. 'Klinkt bekend' mompel ik. Aron kijkt me nieuwsgierig aan. 'Je wilde niet cheerleaden?' Ik knik. 'Dat had ik ook hoor.' Zegt Aron. 'Ik wilde ook niet in het team, maar toen ik hier nieuw was, gebeurde het gewoon.' Ik knik. 'Klinkt bekend.' Hij glimlacht. Da staat hij ineens op. 'Zullen we een stukje gaan lopen?' Ik sta nu ook op. 'Is goed, ik wilde ook naar huis en zoals je weet is dat niet heel ver.' Hij glimlacht. 'Is goed, dan loop ik met je mee.' Hij loopt voor me aan het trapje naar beneden en wacht tot ik naast hem mee loop. Dat ze hem niet missen verbaasd me eigenlijk, maar Aron zelf schijnbaar nket. Waarom zou hij anders weggaan? Dan als het zo'n tien seconden stil is, vraagt hij ineens uit het niets: 'Waarom ben jij hier eigenlijk heen verhuisd?' Ik blijf kort stil om mijn woorden uit te zoeken en me af te vragen wat ik zal antwoorden. 'Mijn moeder wilde een nieuw begin, zeker nadat mijn vader overleden is.' Hij staat plots stil. 'Sorry dat wist ik niet.' Ik haal mijn schouders op als teken dat het niet zo erg is. 'Jij kunt het niet weten.' Hij glimlacht en we lopen weer verder. Hij vertelt me iets over de eerste jaren dat hij hier nieuw was en zo te horen heb ik nog veel om naar uit te kijken. Als dan het witte huisje verschijnt waar ik woon, lopen we beide het trapje op dat ons naar de voordeur brengt. 'Bedankt dat je mee wilde lopen.' Zeg ik eerlijk. Hij glimlacht. 'Kleine moeite. Het was leuk.' Hij is even stil terwijl we elkaar in de ogen kijken. 'Dat kwam vooral door jou.' Zegt hij en strijkt dan met zijn hand een pluk haar uit mijn gezicht. Dan komt hij dichterbij staan en drukt ineens zijn lippen op die van mij. Voor tien seconden laat ik het gebeuren, maar mijn geweten zorgt ervoor dat ik hem daarna zacht wegduw. 'Sorry.' Zeg ik zacht, maar hij schudt zijn hoofd. 'Geeft niet. Ik had het niet moeten doen, mijn fout. Weltrusten Alice.' En nog voor ik een antwoord kan geven is hij verdwenen in het donker.
Als ik naar binnen loop, is alles in het huis donker. Dat betekend dat mijn moeder ligt te slapen of dat ze met haar collega's naar de kroeg is. Er van uit gaande dat ze inderdaad ligt te slapen, sluip ik voorzichtig de trap op naar boven. Als ik bij mijn slaapkamerdeur ben, doe ik het licht aan en sluit de deur achter me. Ik zucht diep en loop in paniek een rondje door mijn kamer. Doe je goed Alice. Een grote fout maken door de verkeerde bikini aan te doen en dan vervolgens ook even zoenen met de populairste jongen van school die al een relatie heeft met de captain van je team. Wat als iemand het gezien heeft? Schiet dan door me heen. Zou Courtney me gevolgd zijn naar mijn huis? Het was ook haar plannetje om me de verkeerde bikini te geven dus ik zou er niet verbaasd van op kijken. Ik loop naar mijn raam en schuif mijn gordijn opzij, maar de straat is leeg. Het is ook wel onmogelijk voor haar om iets te zien. Bij de deur is het ook erg donker, dus de zoen kon ze niet zien. Mijn vingertoppen gaan langzaam naar mijn lippen. De zoen. Ik denk aan Aron die mij op de eerste dag zo gelukkig met Britney. Waarom zou hij dit eigenlijk doen?
Ik trek mijn jurkje over mijn hoofd en doe mijn slaapkleding aan. Dit mag ik wel rekenen tot een van mijn vreemdste avonden van mijn jeugd. Ik doe het licht weer uit en ga in mijn bed liggen, maar de concentratie of ook wel de ontspanning is niet aanwezig om in slaap te kunnen vallen. Dezelfde vraag blijft continu door mijn hoofd spelen en zou er zo graag een antwoord op willen krijgen, maar die zal ik wel niet kunnen krijgen. Ik trek mijn dekens wat hoger op maar het onrustige gevoel verdwijnt niet. Als iemand ineens uit het niets kon verschijnen om me dan even met een ijzeren stang op mijn hoofd te slaan waardoor ik dan een aantal uur buiten westen zal zijn, zou ik dat niet heel erg vinden. Helaas is ons huis goed beveiligd en woon ik in een redelijk veilige buurt. Als ik nou in een buitenwijk woonde, was die kans waarschijnlijk wat groter. Een zucht verlaat weer mijn mond en ik draai me om. Ik zou mezelf ook in slaap kunnen 'toveren', maar dat lijkt me dan ook weer niet zo slim omdat ik dan zo moeilijk wakker word. Ik draai me op mijn andere zij en ineens val ik in een diepe slaap.