Chapter 003 ||

Ik moest even zitten. Ik wilde niet in magie geloven. Helaas had ik al een elf ontmoet, maar zelf afstammen van een elf of misschien het zelf zijn van een elf ging een beetje te ver. Ik had nu geen andere keus. Ik moest wel geloven. 'Maar, mijn opa was geen elf...' stamelde ik. 'Oh jawel, hij was de leider van onze legers' zei het elfje. 'Hij heeft ons door een harde van oorlog en verdriet geholpen, maar nu hij naar boven is, is alles opnieuw begonnen. Glortharck heeft toegeslagen en deze keer is niet alleen in onze stad. Ook jullie wereld is nu in het bezit van Glortharck' zei het elfje. Ik word alleen maar banger en meer in de war. Straks gaat ze nog van me vragen of ik de plaats van opa in ga nemen. Ik ben niet eens een elf, dwerg of ander magisch wezen. Tuurlijk wil ik mijn zus, familie en daarbij het hele elfenland vrij hebben, maar daar ben ik niet toe in staat. 'Mijn vraag luidt dus: Wil jij als afstameling van De Grote George Orahdraza, Mignon Georgetta Orahdraza, onze stad en daarbij uw eigen wereld, redden van tovenaar Glortharck?' vroeg het elfje.

Waar ik bang voor was is dus echt waar. Ik baalde enorm. 'Het spijt me, ik wil het heel graag doen, maar ik ben niet tot zoiets groots in staat' stamelde ik. 'Natuurlijk wel! U heeft de gave! De Grote George Orahdraza heeft zijn macht aan u doorgegeven!' riep het elfje. 'Met alle respect, maar ik kan dit niet...' fluisterde ik. 'U bent een elf, elfenmagie gaat boven alles, behalve boven de magie van de staf der Wondere. Als Glortharck deze in bezit heeft, dan is dat het einde' zei het elfje wanhopig. 'Wacht, ben ik een... elfje?' vroeg ik. 'Natuurlijk! De Grote George Orahdraza heeft zijn macht doorgegeven!' riep het elfje.

'Hoe kan dat dan? Ik heb geen vleugels, ik kan geen magie sturen, niks!' riep ik. 'Dat komt omdat je het nog nooit hebt geprobeerd' zucht het elfje. 'Probeer maar eens om deze rots te verplaatsen naar links!'. Ik heb geen idee wat ik moet doen. Ik wijs maar een beetje dom met mijn vinger naar het rotsblok. Ik probeer me te concentreren op het rotsblok en wat ik ermee wil doen. Ik voel de energie omhoog komen en zie hoe het rotsblok een paar centimeter omhoog komt en daarna weer op het zand ploft. Teleurgesteld probeer ik het nog eens. Weer ploft hij na een enkele seconde op de grond. 'Je kreeg het rotsblok wel omhoog' zei het elfje. Ik kijk teleurgesteld naar beneden. 'En het vliegen? Kan ik dat ook?' vraag ik voorzichtig. 'Natuurlijk!' zei het elfje. 'Doe hetzelfde als wat je net deed!'. Ik concentreer me weer op wat ik wil en hoe ik het wil doen, maar er gebeurde niks. 'Vreemd...' zei het elfje. Ik ga op een rots zitten. Nu merk ik pas hoe moe ik ben. Van het lopen en het proberen te toveren en te vliegen. Ik kijk naar het elfje die opeens op de grond ligt. Ik ren erheen, ze ademt niet meer!