Chapter 6

'En toen gebeurde het?' Ik knik naar mijn moeder die probeert uit te vogelen wat er precies gebeurd id op school. Ze zucht en gaat op de bank zitten. 'Ik weet het ook niet. Dit is nooit eerder gebeurd toch?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee ik heb het altijd onder controle gehad.' Mijn moeder kijkt bedenkelijk. 'Behalve als je droomt.' Dat is waar ook. Mijn dromen kunnen in dusverre heel heftig zijn als het er op aan komt, meestal de nachtmerries, en dan beïnvloedt dat ook nog wel eens het weer buiten. 'Ik weet het niet Alice. Als dit vaker gebeurd, moet ik je oma opbellen.' Ik schrik. Aan mijn oma heb ik de grootste hekel, toen ik klein was heeft ze me heel lang af lopen kraken omdat ik als klein kind nog geen magie bezat. Dat kwam pas later. De rest van de familie had het vanaf de geboorte en ik was de uitzondering. Ze gaf mijn vader altijd de schuld, dat was een gewone man en dat kon natuurlijk niet, daardoor zouden mijn krachten dus nog zwakker geworden zijn. Ik heb haar dus nooit echt aardig gevonden, begrijp je wel. 'Moet dat?' mijn moeder knikt. 'Zij zal als enige weten hoe we het kunnen oplossen als het een probleem wordt.' Ik slik. 'Maar het is nu nog geen probleem toch?' Mijn moeder schudt haar hoofd. 'Dat weten we nu nog niet Alice. Wie weet doe je mensen straks pijn.' Ik zucht geïrriteerd. 'Laten we het nu maar eerst even aankijken, oké?'

En zo was het ineens vrijdag. School was eigenlijk niet veel anders vandaag. Onderschept door Aron voor een kort gesprekje over hoe het met ons leven gaat en Courtney die me vervolgens weer een dodelijke blik geeft om me zo weer uit te dagen. Gelukkig heb ik verder niets gedaan bij haar, ik bedoel maar, ik had een heel bloedbad in haar ondergoed kunnen aanrichten. Gelukkig heb ik dat dan maar niet gedaan. hoogstwaarschijnlijk was ze dan gigantisch in paniek geraakt. Het bloed zal overigens wel bij haar haarkleur passen denk ik. Goed om terug te komen op deze spannende schooldag die eigenlijk helemaal niet zo spannend was, Birtney heeft me verder enthousiast verteld hoe die feestjes een beetje in z'n werk gaan. Je moet je zwemkleding dus aanhebben en dan daarover een leuk jurkje dragen. Je weet namelijk niet zeker of er gezwommen gaat worden. Als cheerleader moet je je wel een beetje gedragen, hoe moeilijk dat ook gaat worden want cheerleaders zijn makkelijke slachtoffers voor jongens die even iets nodig hebben, en verder moet je vooral net alsof doen dat je het heel erg leuk hebt. Britney rijdt samen met Courtney en Staycey naar het feest, wat betekend dat ik in mijn eentje zal moeten gaan. Maar volgens Britney is dat juist dè gelegenheid als nieuweling een spetterende, zie je de ironie van het feit dat er een zwembad is?, entree te maken zodat niemand je vergeet. Ik neem het maar van haar aan. Het gevolg is nu wel dat ik niet weet wat ik aan moet doen. Ik heb twee jurkjes opgehangen en ben er nu zo'n uur aan het staren naar beide dingen omdat ik domweg niet kan kiezen. Het is aan de ene kant een jurkje dat vrij bloot is, maar wel in de smaak zal vallen bij de rest, of een jurkje dat meer mijn ding is en waarin ik me veilig zal voelen en dan waarschijnlijk iets minder leuk gevonden wordt.
Ik zucht en sta op. Als ik in mijn kast kijk, komt mijn moeder binnen. 'Lukt het?' Ik schud mijn hoofd. 'Ik kan niet kiezen tussen die twee.' Zeg ik en wijs naar de jurkjes. Ze kijkt dan naar de jurkjes en trekt een bedenkelijk gezicht waardoor er een grote denkrimpel in haar voorhoofd verschijnt. 'Ja dat is een vrij lastige keuze hè?' Ik ga op de rand van het bed zitten en wacht op haar keuze. Als er iemand is die er verstand van heeft, dan is het mijn moeder wel. 'Ik zal voor die zwarte gaan.' zegt ze dan ineens uit het niets, maar het klinkt wel erg zeker. 'Die staat je ook veel beter dan die andere.' Ik glimlach en geef mijn moeder een knuffel. 'Dankje.' Ze grinnikt. 'Geen probleem.'
En zo loop ik op mijn zwarte balerina's in mijn zwarte jurkje richting het feest. Ik kwam er achter dat het feest ongeveer een straat verder op is. Niet zo ver van mijn huis dus ik kan rustig lopend er naar toe. Als ik aankom, hoor ik de muziek al van buiten het huis dreunen. Voorzichtig loop ik het kleine trapje op en bel aan. Meteen heb ik spijt want ik weet niet zeker of je wel hoort aan te bellen of gewoon meteen de deur open moet zwaaien. Dit kan al de grootste fout worden van de avond. Stel je voor, het meisje dat niet wist dat je gewoon naar binnen kunt lopen. Maar na drie seconden worden mijn gedachten weggevaagd als netjes de deur open wordt gedaan door Aron en Britney. 'Aah leuk dat je er bent.' Aron glimlacht als hij me ziet. Britney daarop tegen kijkt ietwat bedenkelijk naar mijn jurkje wat me onzeker maakt. Had ik dan toch het andere jurkje moeten kiezen? Dan zo onverwacht als het maar kan, geeft ze me een stevige knuffel. 'Je ziet er goed uit Alice.' Zegt ze en trekt me mee naar binnen. Het huis is, in verhouding tot wat ik gewend ben van alle andere feestjes, gigantisch. En ik moet zeggen dat er al veel mensen aanwezig zijn. Ze dansen en drinken op alle mogelijke plekken en eigenlijk let niemand op mijn binnenkomst. Iets wat ik niet heel erg vind. Britney stelt me aan een aantal mensen voor, waarvan ik nu overigens de naam alweer ben vergeten, en laat me dan achter bij een paar cheerleaders op zelf wat aan Aron te gaan lopen hangen. Je verwacht dat Aron dit niet zo heel erg zou vinden, want kom op, welke jongen zou nou geen aandacht willen van Britney, maar zijn gezicht staat niet zo blij. Als een vriend hem roept om een of andere reden, lijkt hij dan ook blijf even bij zijn vriendin weg te mogen. Ik daarop tegen moet het doen met een gesprek over haarstrikken en cheerleading. Begrijp me niet verkeerd, daar heb ik zelf wel een soort van voor gekozen, maar het is niet iets waar ik elke seconde van dit feest aan herinnerd wil worden. En net op het moment dat ik wil weg wil lopen, wordt ik vreemd genoeg gered door Courtney. 'Kom Alice.' Meer zegt ze niet, maar ze trekt me mee en drukt een beker alcohol in mijn handen. Als ze de deur opent, zie ik het zwembad waarover werd gesproken. In een oogopslag zie ik dat hier alle 'coole' mensen zich bevinden. Zo ook Aron, Britney en Staycey. 'Hee Alice.' Groet Aron me. Ik glimlach, maar meteen word ik afgestraft door de blik van Courtney die naast me staat. Ik zucht. Om nu naar haar uit te vallen is ook weer zo iets. 'Kom je er ook in?' Vraagt Britney doelend op het zwembad. Ik twijfel. Dan moet ik dus mijn jurkje hier uit doen. Courtney trekt haar jurkje sierlijk uit en corrigeert even haar badkleding. Tot mijn grote schrik is het niet hetzelfde setje dat ik heb gekregen. Was er geen regel dat je hetzelfde zou dragen? Mijn blik gaat naar Staycey en Britney die het zelfde dragen als Courtney. Dan kijk ik naar een ander meisje, toevallig ook een teamlid, maar ook zij draagt ditzelfde setje. Ik zucht. Waarom moet ik nou juist een andere krijgen? 'Kom je ook?' Ik kijk naar Courtney die me grijnzend aankijkt. Dit is dus overduidelijk haar werk. 'Goed ik ga even naar binnen.' Zegt Aron en hij kruipt uit het zwembad en loopt zoals gezegd naar binnen. 'Je hoeft je niet te schamen hoor Alice, we hebben allemaal hetzelfde aan.' Ik kijk nar Staycey die me op de een of andere manier oprecht probeert gerust te stellen. En daar is mijn zwakke punt, ik kan slecht nee zeggen. Ik knik en zet de beker met alcohol op een tafeltje dat dichtbij staat. Daarna trek ik het jurkje over mijn hoofd en wordt het ineens doodstil in en rond het zwembad.