The drama world of a famous girl -4-

[KIANA POV]:

We zijn weer een weekje verder en ik heb mijn haren weer blond laten kleuren, want ik kreeg wel veel slechte kritiek erop, en zo onzeker als ik ben heb ik daar onmiddelijk iets aan gedaan. ik ga vandaag shoppen met de jongens van Tokio Hotel en Levi, ze hebben me bedreigt dat als ik niet mee zou gaan, ze mijn haar gingen afscheren, en geloof mij dat is niet leuk. Dus ben ik genoodzaakt mee te gaan. "Kiana kom eruit! ik moet naar het toilet!" gilt Levi terwijl ze op de deur bonkt. "Ik ben klaar" gil ik terug en loop de badkamer uit. Ze stormt naar binnen en even later staat ze naast me. "Kom, we gaan de jongens halen" glimlacht ze en lachend lopen we naar het hotel waar de jongens normaal gezien buiten staan te wachten. En ja hoor ze staan helemaal klaar. "Kom we gaan vertrekken" zegt Levi en haakt in bij Bill en Tom. Georg en Gustav lopen samen helemaal vanvoor en ik loop alleen vanachter. zonder dat ik het wil glipt er een traan uit mijn ooghoek en rolt langs mijn wang naar beneden, om dan op de grond kapot te vallen. Snel veeg ik het natte spoor weg en loop wat door zodat ik vlak achter Levi aanloop. We komen in de stad aan en meteen gaan ze in een winkeltje binnen, dus ga ik maar mee binnen. Ik zie dat het zo een typisch Bill/Levi winkeltje is. Het is ook mijn smaak, dus begin ik wat tussen de rekken te rommelen, kom dan tot de conclusie dat er niets is wat me interesseert en ga dan maar wat wachten op een stoeltkje bij de pashokjes, waar Levi is in verdwenen. "Kiki, wat vind je hiervan?" vraagt ze aan mij als ze eruitkomt. "prachtig!" glimlach ik en haal mijn portemonee boven, gris het jurkje dat Levi vast had uit haar handen en ga snel naar de balie, waar ik het betaal. Ik loop de winkel uit en levi komt al snel achter me aan. "Gek wat heb je nou weer gedaan, dat kleedje kostte een fortuin!" gilt ze en ik geef met een triomfantelijke grijns het zakje aan haar, zeg dan "ik heb geld genoeg, ik werk in een hotel weet je nog?" en loop dan samen met haar en de jongens die er ook al waren de rest van de winkeltjes af

-'s avonds-

Moe maar voldaan lopen we naar het hotel, waar ik meteen mijn kamertje opzoek. Ik laat mijn zakken op bed vallen en ga dan achter mijn piano zitten. Een verdrietig gevoel overspoeld me als ik terug denk aan die ene dag waar alles gebeurde, waar nu slechts een herinnering van overblijft


"Lina, alsjeblieft doe het niet!" smeek ik met tranen in mijn ogen. "Het is mijn lot, ik moet springen" fluistert ze "maar ik blijf voor eeuwig aan je zijde staan, waar je ook bent." "LINA!" schreeuw ik maar het is te laat, mijn enige echte tweelingzus, heeft zich laten vallen, in de diepte, "Als we sterven, sterven we samen"