Hoofdstuk 54

“Zo Aimee, hoe gaat het met je”vraagt Marieke. “Het gaat goed met me.” “Ja? Wat voor werk doe je nu?” “Ik ben journaliste bij het tijdschrift Zin.” “Zo toe maar en je hebt een vriendje.” Ik kijk naar Peter en glimlach breed. “Ja en wat voor één.” “Ja jongen, je hebt geluk met Aimee. Ze is geweldig”zegt Marieke. “Ja, dat weet ik. Ik heb echt een geluk met haar.” Peter slaat zijn arm om me heen en trek me een beetje naar zich toe. Peter drukt een kusje op mijn kruin en ik bloos een beetje. “Ach, jullie zijn zo leuk samen.” Ik lach naar Marieke en ga weer rechtop zitten. Charlie zit tegenover mij en kijkt me aan. Hij lacht wel naar me maar ik kan zien dat het niet gemeend is. Wat is er toch met hem? Zou hij jaloers op mij en Peter zijn. Waarom dan? Dan komen er plots een paar bediendes de kamer ingelopen met eten en zetten dat op tafel. Ik zie Crina ook lopen en onze blikken kruizen elkaar even. Ik kijk weer naar het eten en ik krijg gelijk honger. Gelukkig voel ik me niet meer misselijk. Ik heb nu niks meer in mijn maag zitten en dat kan ik nu wel weer bijvullen. Ik ken de familie van Dijk goed. Ze hebben altijd super veel eten. “Laten we maar beginnen met eten. Eet smakelijk”zegt Ton. Iedereen zegt eet smakelijk terug en begint dat met eten.“Wat hoorde ik nou, is je zus gister getrouwd”begint Marieke. “Ja, dat klopt. Ze is vanochtend naar New York gegaan, voor haar huwelijksreis. Ik ben echt jaloers hoor. Ik wil ook zo graag naar New York.” “Ach, meis. Dat komt nog wel”zegt Marieke en ze knipoogt even naar me. Ik neem een hap van mijn eten en geniet er helemaal van. Het eten is heerlijk. “Het eten is heerlijk. Heeft Crina het gemaakt?” “Ja”antwoordt Vincent. “Het is echt heerlijk.” Ik eet rustig verder en ondertussen kijk ik Peter een paar keer aan. Als iedereen klaar is met eten, worden de borden opgehaald. Ik pak mijn glas wijn en neem een klein slokje. Ik kijk Peter aan hij lacht naar me. Peter legt zijn hand op mijn bovenbeen en knijpt er even in. Ik giechel een beetje, want ik kan daar helemaal niet tegen. Iedereen aan tafel kijkt mij aan en ik wordt helemaal rood. Peter lacht zacht en ik kijk maar snel naar mijn handen om de blikken van de andere te ontwijken. “Zullen wij maar aan het dessert beginnen”vraagt Ton en wij knikken allemaal. Na een minuut komen de bediendes al binnen met de desserts. Als ik het ijs zie, begin ik bijna te kwijlen. Ik ben dol op ijs. Ik kan echt niet zonder ijs. En ook niet zonder aardbeien met chocola. Heerlijk vind ik dat. Als alle borden staan, beginnen we allemaal aan ons dessert. “Zeg eens Peter, wat voor werk doe jij”vraagt Marieke. “Ik werk bij een bedrijf dat concerten organiseert. Ik moet ervoor zorgen dat alles goed is voor een optreden. Ik check de lichten, het geluid en of dat alles achter de schermen ook goed is.” “Heb je dan wel eens contact met de artiesten”vraagt Vincent. “Ja, bijna altijd.” “Maar dat is wel super leuk.” “Dat is het ook.” “Welke artiest heb je recent gezien”vraagt Vincent weer. “Bruno Mars”antwoordt Peter. “Ik heb hem ook gezien”zeg ik. “Zo toe maar. Heb jij dat geregeld, Peter?” “Ja.” “Was dat het moment dat je verliefd op hem werd, Aimee”vraagt Vincent nieuwsgierig. “Misschien wel ja”zeg ik als ik Peter aankijk. Peter slaat zijn arm om me heen en trekt me naar zich toe. Hij drukt zijn lippen op mijn slaap en ik bloos licht. Ik hoor de anderen aan tafel lachen, behalve Ton maar hij is altijd een uitzondering. “Zeg Aimee. Hoe gaat het met je ouders”vraagt Ton. Ik ga rechtop zitten en kijk hem een beetje verbaast aan. Dit is het eerste wat hij zegt deze avond. “Uhm… ja, goed.” “Ja? Zijn ze nog steeds zo arm, dat ze bijna op straat staan.” Mijn ogen worden groot en ik weet niet wat ik moet doen of zeggen. Ik voel dat Peter weer in mijn bovenbeen knijpt, maar ik ben zo verbaast dat ik er niet op kan reageren. Ik zie Vincent boos naar zijn vader kijken en Marieke kijkt ook niet zo blij meer. “Pa”zegt Vincent boos. “Wat? Ik vraag toch gewoon iets.” “Zoiets vraag je niet.” “Ik wel.” “Verwacht dan maar geen antwoord.” Ik kijk naar mijn handen en speel een beetje met mijn vingers. Ik voel me nu echt gekwetst. Waar is die man mee bezig? Wat heeft hij tegen me. Ik kijk naar Charlie en het enige wat hij doet, is naar zijn handen kijken. Van hem had ik wel iets verwacht. Ik had van hem wel verwacht, dat hij tegen zijn vader in zou gaan, maar hij zegt niks. Hij doet niet eens iets. Er is een stilte gevallen aan tafel en volgens mij weet niemand wat we nu moeten doen. Charlie kijkt op van zijn handen en kijkt mij aan. “Sorry”vormt hij met zijn lippen. Ik frons mijn hoofd. Wat bedoelt hij daar nou weer mee? Wat heb ik aan een sorry? “Uhm… Ik heb iets te vertellen”zegt Charlie en iedereen kijkt hem aan. Hij staat op en kijk Esther aan. Hij haalt iets uit zijn broekzak en er verschijnt een doosje. Mijn ogen worden groter en mijn mond zakt een beetje open. Gaat hij doen, wat ik denk dat hij gaat doen. Ik voel mijn hart als een gek tekeer gaan. Nee, hij mag dat niet doen. Niet waar ik bij ben. “Lieve, super lieve Esther”begint Charlie. Esther slaat haar handen voor haar mond en kijkt Charlie verbaast aan. “Ik wilde dit al een hele tijd doen, maar ik kon elke keer geen goed moment vinden. Toen mijn vader zei, dat we bij hem gingen eten en dat iedereen er zou komen, wist ik dat ik het dan moest doen.” Charlie gaat op één knie voor, eerder naast, Esther zitten en maakt een doosje open. “Lieve Esther, zou je met mij willen trouwen.” Esther kijkt Charlie nog steeds verbaast aan. Please, laat haar geen ja zeggen. Ze begint wild met haar hoofd te knikken. “Ja, ja, ja”zegt ze blij en ze springt Charlie om zijn nek. Ik kan dit niet aanzien. Ik kijk snel naar mijn handen, die op tafel liggen. Ik wil ze niet samen zien. Ik weet dat ik met Peter ben nu, maar voor Charlie blijf ik een zwakte hebben. Peter pakt mijn hand beet en ik kijk hem aan. Hij kijkt met een glimlach naar Charlie en Esther en mijn blik gaat daar ook naartoe, ook al wil ik dat niet. Esther drukt op dat moment haar lippen op die van Charlie en ik zie dat hun tongen een spelletje spelen. Ik voel dat mijn maag zich weer samentrekt en ik sta snel op. Ik sla mijn handen voor mijn mond en ren de kamer uit. Ik moet nu niet kosten omdat ik een kater heb, nee ik moet nu kotsen omdat ik nog steeds iets voor Charlie voel en hij net voor mijn ogen, Esther ten huwelijk heeft gevraagd. In plaats van dat ik naar de toilet ren, ren ik naar buiten. Ik ren naar de dichtstbijzijnde bosjes en ga daar over me nek. De tranen rollen over mijn wangen terwijl ik aan het kotsen ben. Ik voel me zo slecht. Als ik voel dat er niks meer uitkomt. Loop ik van de bosjes vandaan en laat me, op mijn knieën, in het gras vallen. Waar ben ik allemaal mee bezig. Ik voel plots een hand op mijn schouder en ik kijk op. Peter staat achter me en kijkt me bezorgd aan. “Aim, wat is er?” “Ik voel me zo ziek”zeg ik en krimp in elkaar. De tranen blijven stromen. Ik ben toch ook zo’n kut wijf. Ik heb het geweldigste vriendje op aarde en dan heb ik nog steeds gevoelens voor de grootste klootzak op aarde. Waar ben ik toch mee bezig? “Kom, dan gaan we naar huis”zet Peter en hij tilt me op. Peter slaat beschermend zijn armen om me heen en dat is maar goed ook. Ik voel me nu net een pudding die elk moment in elkaar kan zakken. “Ga jij maar alvast naar de auto dan ga ik binnen om onze spullen te halen.” “Wat ga je zeggen, als ze vragen waarom ik weg ben gerend?” “Dat je ziek bent.” “Oké, ik ga alvast naar de auto.” Peter wilt me een zoen geven maar ik draai mijn hoofd weg. Peter kijkt me fronsend aan. “Ik ben net over mijn nek gegaan. Als je me nu gaat zoenen, zou dat niet zo fris zijn.” “Oh, ja. Daar heb je gelijk in.” Peter drukt een kusje op mijn wang, geeft me de autosleutels en loopt dan weer richting de anderen. Ik loop de oprit af en haal de auto van het slot. Ik ga op de bijrijdersstoel zitten en kijk naar buiten. Wat ben ik toch een kut wijf. Ik laat mijn hoofd tegen het raampje vallen en staar naar een boom. Morgen is de laatste dag dat Peter in Nederland is en ik moet alles weer verpesten, door ziek te zijn. Ik wil gewoon zo snel mogelijk naar huis. Lekker tegen Peter aan kruipen en hem vasthouden totdat hij weg moet. Charlie vergeten en alleen maar van Peter genieten. Ik hoor geklop op het raam en kijk snel op. Charlie staat naast de auto en ik doe de autodeur open. “Aim, gaat het met je? Wat gebeurde er”vraagt hij bezorgd. “Ik voel me echt super ziek en ik ging over mijn nek.” “Oh”is het enige wat Charlie zegt. Hij kijkt me aan en ik zie aan zijn ogen dat hij me niet gelooft. “Weet je zeker dat je je niet lekker voelt. Is er niet iets anders? Ik bedoel, je ging opeens anders doen nadat ik Esther ten huwelijk vroeg.” Mijn ogen worden iets groter en ik kijk hem aan. “Jij bent niet het belangrijkste op de wereld. Jij boeit me niks en Esther heeft me nooit geboeid.” “Oké rustig. Zo bedoelde ik het niet.” “Zo kwam het wel over.” “Ik dacht alleen dat er iets anders was.” “Ik denk dat het beter is, als jij minder zou denken. Dat zou voor iedereen beter zijn.” Charlie kijkt me alleen maar met grote ogen aan. Hij weet waarschijnlijk niet wat hij moet zeggen. Charlie opent zijn mond, maar voordat hij iets kan zeggen, zeg ik iets. Ik zie Peter aankomen lopen. “Peet, kunnen we gaan?” “Tuurlijk lieverd.” Ik zie dat Peter mijn tasje heeft en onze jassen. Hij legt alles op de achterbank en gaat dan achter het stuur zitten. Charlie staat er ook nog steeds, maar zegt niks. “Wij gaan. Dag Charlie”zegt Peter en ik doe de deur dicht. Peter zwaait nog even naar Charlie en start dan de auto. Wij rijden weg en ik laat mijn hoofd weer tegen het raampje aanleunen. Peter legt zijn hand op mijn been en wrijft erover heen. “Aim, sluit anders even je ogen. Misschien helpt dat.” Ik knik even en sluit dan mijn ogen. Ik voel dat ik langzaam in slaap val en laat het toe. Ik wil even weg van hier.