Let the walls break down (atl) 22

"Ik wil gewoon nog kwijt dat ik van je hou! Als ik gezegd heb dat ik van je hou zoals ik nog nooit van iemand gehouden heb, dan kan je me slaan zoveel je wil. Als ik gezegd heb dat ik van je hou mag je me uitschelden voor wat dan ook maar laat me toch tenminste zeggen dat ik van je hou want ik moet je echt dat ene ding nog zeggen." Hij kijkt me aan. "Wat ik je nog wil zeggen is..." begint hij. "Jaja, ondertussen weet ik het wel" Ik sla de deur dicht. "Dat was niet echt vriendelijk van je." Ik kijk naar boven. Bovenaan de trap staat mijn vader. "Je houdt zelf nog zoveel van hem. Waarom zeg je het hem niet gewoon? Jullie zijn voor elkaar gemaakt." Ik schud mijn hoofd. "Ik heb nog eten te maken." Ik loop de gang uit. "Waar zijn Ivy en je moeder?" vraagt hij verbaasd als we beiden in de keuken staan. "Weg, Ivy gaat bij Chester wonen. Ik weet wel dat ze hier vanavond weer zal zijn maar ze wil een mama en een papa. Ze wordt op school gepest omdat ze geen vader heeft. Ze wil dat Jack haar vader is." zucht ik. "Je moeder is haar gaan brengen, is het niet?" Ik knik met tranen in mijn ogen. "Ik wil haar niet kwijt, papa. Ze hebben haar 1 keer van me afgenomen, maar geen 2 keer." Mijn vader komt naar me toe en knuffelt me. "Dat zal niet gebeuren." belooft hij.

We zijn weer enkele maanden verder, Kerstmis is binnen 2 weken. Ivy komt bijna elke dag in contact met Jack. Ivy en ik wandelen op dit moment in het park. Ze loopt naar één van de speeltuigen die in het grasveld staan. Iets verder zijn er jongeren aan het lachen. Rechtover die jongeren zit er een jongen van rond de 25 jaar op een bankje. Terwijl ik let op Ivy dat ze niet van het speeltuig afvalt zie ik hoe de jongens naar de jongen op het bankje gaan en met hem beginnen sollen. "Mama, dat is Jack" zegt Ivy bijna ademloos terwijl ze wijst naar de jongen die wordt afgeslagen door de groep jongeren. "Weet je nog hoe je van hier naar de uitgang loopt van het park?" vraag ik snel terwijl ik me buk zodat ik op haar hoogte zit. Ze knikt snel. "Het politiekantoor is vlak naast het park, dat weet je, hè?" Opnieuw knikt ze. "Loop snel naar daar en vertel hen wat er hier gebeurt. Ik help Jack." Ze knikt, springt van het speeltuig af en loopt snel weg. Hopelijk komt alles goed, denk ik nog snel voor ik naar Jack loop. "Laat hem met rust!" roep ik . De jongeren kijken om en lachen. "Wat ga je doen? Ga je het rock-sterretje helpen?" spot er één van hen. "Toevallig wel. Ga weg, wat heeft hij jullie in godsnaam misdaan? Jullie probleem is dat jullie jaloers zijn." Ze beginnen te lachen, zonder me nog iets van hen aan te trekken buk ik me. Ik zoek een zakdoek in mijn jaszak en veeg het gezicht van Jack weer een beetje proper. Hij heeft een bloedneus en schaafwonden. Ineens word ik bruut van hem weggetrokken. Eén van die jongeren begint met Jack nog af te slaan terwijl een andere op mij afkomt. Na zowel Jack als mij nog enkele slagen gegeven te hebben besluit één van hen dat het wel genoeg geweest is. Met veel pijn, schrik en tranen kruip ik naar Jack die bijna bewegingsloos op de grond ligt. "Jack, Jack, zeg iets." smeek ik hem terwijl ik door zijn haar wrijf. Net als hij iets wil gaan zeggen lopen de jongens langs ons heen met politiemannen achter hen aan. "Ik hou van je" fluistert Jack. "Heb je veel pijn?" fluister ik bezorgd. "Heel erg veel." fluistert hij en dan verliest hij het bewustzijn. "Mama, mama, is alles oké? Wat is er gebeurd?" Ivy komt naar me toegelopen en slaat haar armen bang rond mij. "Alles komt goed meisje, alles komt goed." fluister ik zachtjes. "Jack, Jack, ik heb geholpen. Ik ben naar het politiekantoor gelopen. Goed, hè?" Ze schudt aan zijn schouder maar er gebeurd niets. "Jack?... Mama, Jack reageert niet." Ze begint te huilen en even later komt er een ziekenwagen toe.