Hoe het begon

Ik liep vandaag door de stad want ik moest ff iets halen voor mijn moeders verjaardag. Eerst ging ik naar de h&m omdat ik toch eventjes aan mezelf moest denken. Ik was wat aan het rondkijken en opeens zag ik een meisje met een knappe hunk. Mijn ogen waren al gevallen op zijn prachtige ogen, maar ik dacht; nee, hij is met zijn vriendin, ik moet me focussen op andere dingen. Dus al snel was ik afgeleid en zag een prachtig shirtje hangen. Prach-tig. Wauw, ik was helemaal verkocht, het was een zeeblauw shirtje met zilveren pailetten en een babyroze kraag. Ik zocht mijn maat er tussen uit en ging direct naar de paskamers. Daar aangekomen zag ik die leuke hunk weer. Mijn hart sloeg op hol en mijn wangen bloosde. Hij zag er een beetje verveeld uit. Ik keek naar hem, en tot mijn grote schok keek hij ook naar mij. Ik lachte vriendelijk naar hem en ging vervolgens naast hem zitten, wachtend op een vrijgaand pashokje. De hunk keek naar mijn zeeblauwe shirtje. 'Leuk' zei hij. 'Je hebt echt smaak'. De woorden kwamen nogal onverwachts. Ik was overdonderd en wist even niet wat te zeggen. Uit mijn schrale keel kwamen de woorden 'dankje, wat lief'. Hij lachte en probeerde een gesprek met me aan te gaan. Hij vertelde waarom hij hier was. 'De bezette hunk' was helemaal niet bezet! Hij was hier met een meisje omdat ze kledingadvies nodig had. Hij fluisterde in mijn oor 'ik vind dit verschrikkelijk, en ben ook niet gay ofzo'. Ik lachte uitbundig tot er een verschrikkelijk dikke negerin de paskamers naderde. Ze zag me niet en ging op me zitten. Het deed echt verschrikkelijk veel pijn, maar doordat haar vetrollen mijn keel dicht drukte, kwam er geen geluid meer uit. De hunk keek geschokt naar de dikke negerin en durfde niks tegen haar te zeggen. Ik seinde naar hem, maar hij kon mij nauwelijks zien door de enorme vetmassa die boven op me lag. Ik geloof dat ik daar zo'n 2 uur onder de vetrollen heb gelegen, maar toen uiteindelijk stond ze op. En liep een 2 persoonshokje in. Ik haalde het zweet van mijn voorhoofd en keek om me heen. De hunk was nergens meer te bekennen. 'Shit' dacht ik. Ik had geen zin meer om het shirtje te passen dus ik besloot om maar richting huis te gaan. Ik bukte om mijn tas te pakken en zag opeens een briefje liggen. 'Ik hoop dat ik je nog een keer kan zien, helaas moet ik nu gaan, Succes! 0629780770 XXX Ronald'.