• 018 Maxine Grace Scott

Maxine: Sorry voor deze middag! Het was niet de bedoeling
Niall: Maakt niet uit, ik zie je nog wel, dan leg je het wel uit, hé? (:

Ik keek naar het scherm van m'n gsm. Zou ik terug sturen? Of niet? Eigenlijk is het niet echt iets om op terug te sturen.
"Maxine?" hoorde ik mama zeggen en stilletjes ging de deur open. "Kom binnen hoor mam" zei ik lachend. "Sorry" zei ze en ze zette zich naast me neer op het bed. "Is alles wel oké?" vroeg ze. Ik keek haar niet-begrijpend aan. "Ik bedoel van vandaag in de starbucks enzo" Ik knikte begrijpend.
Zou ik haar de waarheid vertellen? Of zou ik hetzelfde zeggen als ik tegen Niall zei? Als ik de waarheid vertel is er de kans dat ik nog langer thuis moet blijven, en dat we weer naar de dokter moesten. Ze keek me afwachtend aan en legde haar hand op mijn knie. "Je kan me alles zeggen" ik knikte.
"Ik voelde me gewoon niet stabiel. Ik verloor mijn evenwicht, ik denk dat het kwam door mijn hakken. Te lang erop gelopen denk ik." ze fronste haar wenkbrauwen. "Normaal had je nooit problemen om op zo'n schoenen te lopen"-"Maar deze heb ik nog niet veel aan gehad, ik ben ze nog niet gewoon waarschijnlijk. En ik voelde me een beetje duizelig, te weinig gegeten" voegde ik er nog snel aan toe. Ze keek me aarzelend aan, alsof ze wist dat ik niet de waarheid sprak. Maar uiteindelijk geloofde ze me toch.
"Als je honger hebt moet je dat gewoon zeggen hé, dan gaan we wat eten" Ik knikte "En in het vervolg eerst je schoenen fatsoenlijk inlopen. En niet meteen een shop-marathon ermee houden" zei ze en lachte er uiteindelijk een beetje mee. Ook op mijn gezicht verscheen een glimlach.
Mama keek op haar horloge "Ik ga me maar eens klaar maken om te slapen. Ik moet morgen vroeg op" zei ze en ze liep naar de deur. Net toen ze de deur wou toe trekken wachtte ze. "Ik hou van je Maxine"-"Ik ook van jou mama" antwoordde ik.
Mama lachte tevreden en ze sloot de deur.
Ik legde me neer op bed en keek naar het plafond. Ik wachtte tot ik geen geluid meer hoorde uit de badkamer en liep er toen zelf stilletjes heen. Ik deed m'n training aan en mijn haar in een losse dot. Snel poetste ik mijn tanden en deed m'n make-up af. Ik legde de laatste pluk haar achter m'n oren en liep terug naar mijn kamer.
Mijn oog viel even op de klok, het was al best laat. Dus ik besloot ook maar om te gaan slapen. Het duurde niet lang of ik viel in een diepe slaap.

Schokkend werd ik wakker.
De bel ging. Ik stond snel op en liep naar beneden. Wie kon dat nu zijn?
Mama en papa waren werken, en ik verwachtte niemand. Waarschijnlijk was het de postbode met een pakketje ofzo. Mama bestelde de laatste tijd nogal veel. Ik bekeek mezelf nog snel even in de spiegel. De dot van gisteren stond scheef op mijn hoofd, er hingen allemaal plukken haar uit. En ik droeg natuurlijk nog steeds mijn training. Ik was nu toch te laat om me om te kleden.
Ik deed de deur open en keek recht tegen de rug van een jongen. Hij draaide zich snel om.
"Niall?!"