17.

- in de auto -
vanuit daan .

we zijn onderweg naar het cocert al kan ik moeilijk beseffen waarom maar menno zei dat we de fans niet teleur konden stellen al hadden we liever bij soraya gebleven .
ik besef het me nog maar moeilijk maar als ik er eenmaal over nadenk rollen er tranen over me gezicht wat als ze niet meer van de leukemie afkomt , wat als het zich versprijd en het ergste nog wat als ze dood gaat .
rein kijkt me aan ik zie dat hij helemaal rood is van het huilen hij veegt zn handen onder zn ogen langs en kijkt me aan ''wat is er daan waar denk je aan '' vraagt hij met een bibberige stem ik kijk hem aan ''ik moest aan s soraya denken en bedacht m me dat w wat als ze niet van de leukemie afkomt maar het erger w worrdt en w wat als ze d dood g gaat ,, na die woorden bedenk ik dat ik het beter niet had kunnen zeggen want rein trekt wit wegt er rollen tranen over zijn gezicht ik sla men arm om hem heen nils en owen ook ''maar rein het komt toch allemaal weer goed soraya is een sterke meid ze red het wel ,, zegt owen zo overtuigelijk mogelijk tegen rein we proberen hem te troosten niks helpt .

vanuit rein

ik denk de hele weg al aan soraya maar ik voel me gwn zo kut na wat daan net zei at als dat echt gaat gebeuren wat als ze het niet haald als ze straks weg is en ik ken er niks aan doen .
over een kwartier zijn we aangekomen en moeten we zingen het liefst ga ik gelijk weer weg . ik doe niet aan handtekeningen en foto's vandaag .

- een kwartier later in het concert gebouw -
''hup hup jongens opschieten nog 5 minuten '' roept menno rustig gaan we alvast bij het podium staan menno roept ons op we zingen 3 liedjes meer niet en dan gaan we weg .
we lopen het podium op alle fans gillen we beginnen met stop de time het hele liedje denk ik aan soraya ik merk dat ik soms delen vergeet mee te zingen .
dan moeten we mind is blown zingen na een paar zinnen van het liedje voel ik tranen komen opegeven moment voel ik dat er een traan rolt over me gezicht alle mainiacs kijken naar me er komen steeds meer tranen daan nils en owen stoppen nu ook met zingen ze kijken me aan daan knikt naar me ik moet de fans uit gaan leggen wat er aan de hand is ik pak de microfoon ''sorry mainiacs maar ik voel me echt heel slecht gister avond na het optreden is soraya flauwgevallen we hadden geen idee waarom maar ze had ook een hele erge bloedneus vanmorge kwam de dokter met slecht nieuws en soraya heeft l leukemie ,, er rollen nu nog meer tranen over me gezicht ik zie fans ook huilen iedereen is er kapot van we zingen nog maingirl en dan gaan we weer terug naar het ziekenhuis menno zou de rest regelen had hij het over

vanuit soraya
- in het ziekenhuis-

ik voel me heel beroerd en ik voel me nog beroerder nu rein er niet is hij zei dat hij er bijna was .
10 minuten later komt hij naar binnen lopen zijn gezicht is helemaal rood van het huilen ik schrik hij loopt op me af en geeft me een stevige knuffel
''wat is er gebeurt ,, vraag ik zachtjes hij kijkt me verbaast aan ''wat bedoel je ?,, ik wijs naar je gezicht ''je heb gehuild ,, zeg ik zacht hij kijkt de rest aan ''o uuhm ik moest aan jou denken tijdens het zingen en toen kwamen er tranen ,, ik kijk hem aan ''weten de mainiacs het ,, hij knikt ''ik moest het wel zeggen ik kon opegeven moment van het huilen niet eens meer zingen en iedereen vond het al raar dat jij er niet was enzo sorry ,, ik kijk hem aan ''maar dat geeft toch niet ,, zeg ik en glimlach even naar hem dan begin ik heveig te kuchen hij kijkt me aan ''gaat het wel soraay ?,, ik kijk hem aan ''voel me alleen wat beroerd ik heb net een chemo gehad maar ik mag bijna naar huis ,, ik begin happy te worden van het gevoel dan komt menno binnen met een grote zak , hij zet hem naast hem binnen ''pff je heb allemaal kaarten van mainiacs gehad ,, ik heb nu geen zin om ze allemaal te gaan lezen , ik wrijf in me ogen ''ben je moe ,, vraagt me moeder ik knik na een paar minuten val ik in slaap

- midden in de nacht -

ik ga recht op zitten en ik voel het omhoog komen al me eten van vanmiddag ligt nu naast het bed me moeder wordt wakker ''gaat het soraay ,, ze kijkt me aan ''niet echt ik voel me misselijk en ik heb overgegeven ,, ik wijs met me vinger naar de plek , me moeder gaat een zsuster halen om het schoon te maken .
dan kijk ik naast me rein is diep in slaap gevallen op de stoel de rest is allemaal weg dan komt me moeder met de zuster en een emmer aanlopen de zuster maakt het schoon en zet een emmer naast me bed en dan gaat ze weer weg me moeder gaat eten halen zij ze ondertussen ben ik al in slaap gevallen want ik wordt sochtond's pas weer wakker ik zie dat me moeder slaap rein is wakker hij kijkt me aan en glimlacht lief dan haalt hij ze hand door me haar zonder dat ik het door had had hij een hele pluk haar vast we schrikken natuurlijk allebei na wat gepraat word me moeder wakker ze ziet de pluk haar op de grond liggen ''soraay ik denk dat ze vanmiddag je haar gaan kort knippen ,, ik kijk haar aan zei ze nou sirieus wat ik denk dat ze zei me haar knippen is ze gek geworden ofzo ik kijk haar mer grootte ogen aan me moeder snapt presiec wat ik daar mee boedoel ''soraay het is alleen maar beter ander is het straks een hele grootte stap ,, ik kijk haar aan een grootte stap weer lijkt ze me te begrijpen ''je haar gaat strak uitvallen door al die chemokuren je moet straks ook een pruik op '' ik kijk haar aan ik een pruik al me haar weg ik ben gek op me haar ik heb het jaren laten groeien ik begin boos te worden ''kut kanker ook waarom moet ik dit hebben heb ik iemand iets misdaan ofzo het ging net zo goed ik wil niet meer in dit ziekenhuis liggen en ik wil niet meer die chemokuren ik haat dit ,, dan barst ik uit in huilen rein komt naast me op bed zitten en slaat ze arm om je heen ''s s s ,, stilt hij me ''soraay rustig ik ben er toch en straks ben je weer beter en dan ben je weer de oude en dan kan je alles weer doen ,, maar het helpt niet het duurt gewoon te lang ik wil dit niet meer ..