Unexpected love... --- Madara & Hashirama

Het werd echt hoog tijd dat Madara de vrede zou aanvaarden.
Hoe komt het toch dat ik hem helemaal verloren ben? We waren zo'n goede vrienden? We trainden samen, we waren aan elkaar gewaagd.
Ik sta in het open rijstveld op Madara te wachten. Ik hoop echt dat hij komt en bereid is om te luisteren.

'Hashirama?' Vrolijk draai ik me om.
'Je bent gekomen.' Ik kan de verbazing niet verstoppen. 'Natuurlijk, eer boven alles.' Teleurgesteld knik ik, even dacht ik dat hij kwam omdat hij het wilde...
'Uiteraard.' Zeg ik zacht. 'Wat is er zo belangrijk?' Vraagt Madara. 'Ik wil het even met je hebben over de vrede.' Geef ik toe. Madara zucht. 'Hash, hebben we het daar dan nog niet genoeg over gehad?' 'Ik denk het niet, je begrijpt blijkbaar het nut niet.' 'Dat doe ik wel. Ik... Laat ook maar.' 'Hoopvol kijk ik hem aan. 'Waarom wil je dan geen vrede?' 'Omdat ik in vredestijd jou bijna nooit meer zie. Dus bij deze verwittig ik je, morgen verbreek ik ons vredesakkoord.' 'Madara, ik smeek je.' Madara blijft stil staan maar kijkt me niet aan.

'Wat moet ik doen om te zorgen dat je de vrede wilt bewaren?' Langzaam draait Madara zich om. 'Dat kan je mij niet geven.' Zucht Madara. 'Weet je, ik ben je een verklaring schuldig.' Zeg ik in de hoop dat Madara van gedachten zal veranderen. 'Ik denk nog vaak aan vroeger. Aan hoe leuk wij het samen hadden. Al die toffe momenten.' Bij elk woord dat ik zeg zie ik iets veranderen in Madara's ogen. Het lijkt wel alsof dit net is wat hij nodig heeft. 'Madara.' Ga ik licht blozend verder. 'Ik mis je nog elke dag.' Met mijn hoofd naar de grond wacht ik tot hij mij uitlacht. Maar dat gebeurt niet. Madara legt zijn hand op mijn schouder. 'Hashirama Senju, er is maar één manier om mij te overtuigen.' Hoopvol kijk ik hem aan. 'Jij en ik, vannacht onder de volle maan. Hier in het veld. Jij brengt niemand mee en ik ook niet.' Ik knik. Waarschijnlijk is een 1-tegen-1-duel de beste oplossing maar het doet me pijn dat ik mijn jeugdvriend moet verslaan om vrede te krijgen.

Die nacht sta ik naar de maan te staren. 'Has?' Ik draai me om en kijk recht in de ogen van Madara. In het maanlicht zie ik pas echt hoe zijn ogen stralen.
'Ben je bereid om voor je vrede te vechten.' Ik zucht luid en knik. Zonder waarschuwing haalt Madara zijn katana boven. Voor ik de mijne kan uithalen steekt hij hem in de grond. Verbaasd kijk ik hem aan. 'Wil jij vechten voor je vrede?' Vraagt hij nog een keer. Opnieuw knik ik. Madara komt dichterbij en legt zijn twee handen op mijn schouders. Mij nu neersteken zou oneervol zijn en ik weet zeker dat Madara dat nooit zou doen. Maar wat wil hij dan wel? 'Laat ons aan dezelfde kant staan.' Fluistert hij in mijn oor. Wat bedoelt hij daarmee? Net als ik dat wil vragen plant hij zijn lippen in mijn nek. Geschrokken deins ik achteruit. 'Sorry... Sorry, dat had ik niet mogen doen.' Stamelt Madara. 'Sssht. Stil maar.' Zeg ik wanneer ik dichterbij kom. 'Ik had het gewoon niet verwacht, dat is alles.' Voor ik het goed en wel besef lig ik zoenend met Madara in het rijstveld. Ik had veel verwacht van deze nacht maar dit niet. 'Wat denk je? Zullen we vanaf nu altijd samen vechten?' Vraag ik zacht terwijl ik door zijn haar ga. 'Graag. Wat denk je van die clan die vanuit het oosten steeds dichterbij komt?' 'Wat als wij dat nu eens gaan verkennen?' Stel ik voor. Madara knikt. Eindelijk zijn we samen, eindelijk is het vrede. Niets is gelopen zoals ik het verwacht had maar het resultaat is dan ook stukken beter.

Speciaal voor Hashirama .
Het was een hele uitdaging omdat dit genre mij volledig onbekend is maar ik hoop dat je het toch een beetje leuk vindt....