Hoofdstuk 32

Ron kwam de grot uitgestrompeld met een meisje dat hij ondersteunde en een jongentje dat tegen zijn schouder aan lag. Thomas stond achter me op en liep hem tegemoet. Hij nam het jongentje over en Ron tilde het meisje op. Voorzichtig liep hij naar het vuur toe en legde haar op het gras. Hij streek het haar uit haar gezicht en keek toen ons aan. Hij glimlachte en keek verschrikkelijk opgelucht.
'Gaat het wel met haar?' Vroeg ik. Ze lag zo stil.
'Ze is net ongeveer 14 jaar versteend geweest Alice. Natuurlijk is ze uitgeput als ze daar uit wordt gehaald..' Hij lachte naar me.
'Moet ik iets doen?'
Hij schudde zijn hoofd 'Ze komt er zelf wel bovenop.' Hij pakte de kom met water en goot heel voorzichtig wat water bij haar naar binnen. Ik keek naar het jongetje. Hij had zich tegen Liam aan opgekruld.
'Moet hij niet wat drinken?'
Thomas haalde zijn schouders op en Liam gromde wat.
'Ach laat hem lekker. Hij is jaren van steen geweest..'
'Dat is het niet. Ik heb de hele avond tegen dat vlees aan moeten kijken omdat het voor hun was, en nu zijn ze er, en dan kunnen ze het niet eens opeten!'
We lachten zachtjes. Ik keek naar Ron die zijn ogen niet van Sophie af kon halen.
'He Ron..' Hij keek op 'Goed gedaan.' Ik glimlachte en hij lachte terug. Ik leunde weer achterover tegen Thomas aan en nestelde me tegen zijn borst.
'Oh god, daar gaan ze weer hoor. Hier heb ik dus al de hele avond tegen aan moeten kijken. Heb je dan geen medelijden met me elf?'
Ron grinnikte. 'Laat ze lekker.'
Thomas gaf me een kus op mijn hoofd en toen viel ik in slaap.

Ik werd vrij vroeg wakker. De zon scheen pas net het gat binnen.
'Goedemorgen schone slaapster.' Ik gaapte
'Heb ik de hele nacht tegen jou aan gelegen?'
Hij grinnikte 'Ja.. Ik kon je met geen mogelijkheid weg krijgen.'
'Heb jij dan wel geslapen?'
'Niet zo veel.. Maar dat geeft niet.'
'Sorry..'
'Het geeft niet. Het is veel te leuk om jou te zien slapen.' Ik kwam overeind en gaf hem een kus. Ik haalde het brood dat we nog boven hadden laten liggen terwijl Thomas begon met het vlees te braden. Toen ik beneden kwam was Liam ook al weer wakker.
'Kan ik die dreumes nou niet een keer weg halen?' Hij keek chagrijnig naar het jongetje dat nog steeds tegen hem aan lag te slapen.
'Hij werd wakker zodra hij het vlees rook.' Thomas grinnikte zachtjes. Ik keek naar het jongetje die zich net omdraaide.
'Hij moet toch een keer drinken.' Ik tilde hem voorzichtig van zijn plekje vandaan en ging met hem op mijn schoot vlak bij het vuur zitten. Hij wreef verward in zijn oogjes en keek ons toen verbaasd aan. We glimlachten naar hem en hij liet zijn ogen van ons af naar de dingen om hem heen glijden. Ik vroeg me af waar hij aan zou denken. Ik pakte de kom met water aan van Thomas en liet hem voorzichtig wat drinken. Het was een schattig jongentje met bruine krulletjes en bolle wangetjes. Zijn ogen keken ons nieuwsgierig aan.
'Zet hem neer.' Sophie kwam moeizaam overeind. Ze keek ons wantrouwend aan en opende haar armen. Het jongetje liep naar haar toe en ging op haar schoot zitten. We zeiden niets. Sophie kroop met haar rug tegen de muur achter haar.
'Wie zijn jullie?' Ze liet haar ogen over onze gezichten gaan tot ze bleef hangen bij de nog slapende Ron.
'Misschien moeten we hem even wakker maken.' Stelde Liam voorzichtig voor.

Ron had Sophie apart genomen en haar alles geprobeerd uit te leggen. Ze waren naar haar huis gelopen en hij had 14 jaar geprobeerd bij te praten in ongeveer een uur. Meer tijd kreeg hij niet van ons. Dat moest hij in het kasteel maar doen. We kwamen 's avonds aan op het kasteel. wezens vroegen ons niet waar we waren geweest. Sophie en haar broertje kregen een kamer toe gewezen en Ron was daar de hele avond om met haar te praten. Liam was klaar met het binnen zijn en hij had een hekel aan vliegen, dus hij was een stuk gaan rennen. Ik zat voor de open haard in de grote kamer.
'Je moet beslissen of je het wel of niet doet Alice..'
'Ik weet het. En dat heb ik ook gedaan.' Ik bleef in de vlammen staten. Thomas speelde met mijn haar.
'Mag ik weten wat je gaat doen?'
Ik keek op 'ik ga het aannemen. Maar dan heb ik wel wat hulp nodig.'
'Ik wist wel dat je dat ging doen.'
'wat ging doen?' Ron kwam de kamer binnenlopen.
'slaapt Sophie ofzo?'
'Jep. Maar waar ging het over?'
Thomas keek mij aan 'Ik ben van plan om morgen tegen de Ouden te zeggen dat ik het aan neem om koningin te worden, als ik wat hulp krijg.'
'Ik sta altijd voor je klaar.' Ron glimlachte naar me 'en ik heb zelfs nog iets voor je.' Hij liep de kamer uit en kwam terug met zijn rugzak. 'Ik hoop dat hij niet helemaal beschadigd is.' Hij trok voorzichtig een donkerrode stof uit zijn tas en legde het op de stoel voor me.
'Hoe heb je die de hele... Wat..' Ik keek sprakeloos naar de jurk die Ron had meer gelegd. Het was de jurk van Sophie die ik had aangedaan omdat ik hem zo mooi vond toen we daar waren.
'Ik heb hem toen mee genomen omdat ik dacht dat we wel een grote feestelijke gelegenheid zouden bijwonen. En misschien had ik het zelfs een beetje verwacht.'