Hoofdstuk 53

Peter heeft me toch overgehaald om naar Charlie te gaan, dus loop ik nu in een jurkje over een super grote oprit. Ik voel me nog steeds verschrikkelijk maar ik heb al een paar aspirines ingenomen. Ik heb een ontzettende nep glimlach op mijn gezicht staan, maar ik houd het deze avond wel vol. Ik vond het zielig voor Peter om niet te gaan, omdat het iets had geregeld, dan kan ik niet thuis blijven. Ik zie het grote huis al in zicht komen. Het is hier de afgelopen jaren niks verandert. Peter pakt mijn hand vast en ik leun een beetje tegen hem aan. We lopen samen naar de mega grote deur en ik druk op de bel. De deur wordt open gedaan door een klein vrouwtje en ik herken haar gelijk. “Crina”zegt ik blij. Crina kijkt op en glimlacht dan naar me. Crina is de schoonmaakster in huizen van Dijk. “Aimee”zegt ze blij met haar Roemeense accent. Ze slaat gelijk haar armen om me heen en geeft me een knuffel. “Aimee, meisje, hoe gaat het met je?” “Goed hoor, met u?” “Goed, goed. Begin al oud te worden en dat vindt meneer van Dijk niet leuk.” “Ach, meneer van Dijk moet niet zo zeuren. Je bent geweldig.” Crina bloost en ik geef haar snel weer een knuffel. Ik ken Crina zo goed. Ze was altijd hier, als ik met Charlie meeging naar huis. Ze is echt heel aardig, alleen meneer van Dijk zeurt altijd over haar. Volgens hem doet zij haar werk niet goed, maar ik vind dat ze haar werk super doet. “Kom binnen meisje”zegt ze. Ik stap de drempel over en Peter loopt achter me aan. We staan in de gigantische hal. Deze hal is groter dan die van Charlie en ik ben hier vroeger zo vaak geweest. Ik trek mijn jas uit en loop direct naar de garderobe. Crina huppelt achter me aan met Peter’s jas. “Je weet nog steeds waar de garderobe is”zegt ze. “Ja natuurlijk. Ik ben hier zo vaak geweest.” “Ik heb je wel gemist hoor”zegt ze zacht. “Ach, dat is zo lief. Ik heb jou ook gemist hoor.” Ze lacht naar me en loopt dan weg. Ik loop weer naar Peter toe en zodra ik bij hem ben, slaat hij zijn arm om me heen. “Gaat het nog een beetje”vraagt hij bezorgd. “Ik denk dat de aspirines hun werk goed doen.” “Gelukkig, als het niet gaat dan moet je dat gelijk zeggen.” “Zal ik doen baas.” Ik kijk hem lachend aan en Peter geeft me snel een kusje. “Bah”zegt hij als hij mijn lippen loslaat. “Wat is er?” “Jou lippen smaken naar kots.” “Oh, dat is niet waar. Je liegt. ” “Grapje. Jou lippen smaken heerlijk.” “Oh ja”vraag ik plagend. “Ja hoor.” Peter geeft me een ondeugend kusje en kietelt me een beetje. Een klein gilletje verlaat me mond en ik lach hard. Ik kan dus echt niet tegen kietelen. Dan hoor ik plots een kuch achter me en ik draai me om. Charlie’s vader, Ton, en zijn moeder, Marieke, staan achter ons. “Aimee liefje, wat heb ik jou lang niet meer gezien”zegt Marieke en ze komt naar me toegelopen. Ze geeft me een knuffel en ik word bijna plat gedrukt. “Ik heb u ook al lang niet meer gezien." Mijn ogen vallen op Ton die afkeurend naar me kijkt. Achter Ton staan Vincent, Naomi, Charlie en Esther. Oh wat wordt deze avond leuk zeg. Hoor je de sarcasme. Vanavond wordt een hel. Echt een hel. Waar heeft Peter me nou weer in mee gesleept. Marieke laat me los en lacht naar me. “Wat ben je knap geworden”zegt ze zacht. Ik bloos en Marieke lacht zacht. Awkward. “Marieke, kom. Laten we aan tafel gaan zitten, anders wordt het eten koud. Marieke loopt naar Ton toe. Ton kijkt me nog even afkeurend aan en loopt dan weg. Wat heeft die man tegen mij? Ik heb nooit iets bij hem gedaan. Het is zijn schuld dat Charlie mij heeft laten vallen. Om eerlijk te zeggen, heb ik echt een hekel aan die man. Maar ik ben nu bij hem op bezoek dus ik lach en zeg maar geen gekke dingen. Esther kijkt me ook nog even aan en loopt dan samen met Naomi achter Ton en Marieke aan. Vincent komt naar mij toegelopen en geeft me een knuffel. Hij begroet Peter ook en dan lopen Vincent en Peter ook achter de rest aan. Charlie en ik staan nog in de hal en kijken elkaar alleen maar aan. “Wat doe je me aan”zeg ik met een lach tegen Charlie. “Sorry. Ik had niet gedacht dat mijn vader zo zou doen.” “Ach, gelukkig ken ik hem langer dan vandaag.” “Gelukkig wel ja.” Charlie komt voor me staan en kijkt me even ongemakkelijk aan. Hij geeft me een ongemakkelijke knuffel en dan lopen we samen naar de rest toe. Iedereen zit al aan tafel. Charlie gaat naast Esther zitten en ik ga naast Peter zitten. Ik kijk even rond en zie dat Naomi, Esther en Ton allemaal boos naar me kijken. Ik kijk snel naar Peter en hij kijkt me met grote ogen aan. Hij heeft dus ook in de gaten, dat bijna iedereen zo boos naar me kijkt. Hij legt zijn hand op mijn been en wrijft even heen en weer. Hij glimlacht naar me en dat laat me gelijk rustiger worden. Ik kijk naar het bord dat voor me staat en sluit daarna mijn ogen. Oké laat deze hel maar beginnen.