Liefde en moeilijke periodes :$

Dat Heb ik ongeveer een maand volgehouden, klinkt als een korte tijd ná de vele maanden van gevoelens. Maar het voelde langer, het was alsof alles wat ik gevoeld had voor haar opeens veel sterker was. Ik wou haar gevoelens kunnen voelen, kunnen horen, kunnen zien, kunnen ruiken ,ik wou het met al mijn zintuigen kunnen meemaken , maar wat ik vooral wou was haar kunnen helpen om haar gevoelens te plaatsen. Ik geloof niet dat je zo iets vergeet of dat het nooit meer pijn zal doen, nee ik geloof er in dat je zo iets kan leren plaatsen zodat je met je leven verder kan maar weet dat die persoon nog altijd in je hart verder leeft. Het leven gaat door na de dood want de dood is iets wat iedereen ooit zal meemaken, er bestaat geen leven waar er niemand in je buurt gaat sterven. Het is de harde realiteit, de realiteit die ik zelf nog niet onder ogen heb moeten nemen. Maar toch had ik het gevoel dat er iemand in mijn buurt was gestorven.

Ik had het toen nog niet direct door maar ik zakte zelf dieper in een put doordat ik meer en meer haar wou helpen maar niet wist hoe. Ik wou haar niet pushen om er over te praten , maar tegelijk wou ik dat ze het is kon loslaten en even haar gedachten zou kunnen delen zodat die last van haar schouders was, al was het maar voor een paar minuten. Het is raar maar op zo een momenten dat je nadenkt over hoe je iemand kan helpen beseft je pas echt hoeveel je om iemand geeft , als er iets gebeurd begin je pas na te denken over wat er belangrijk is in je leven. En zelfs al wist ik niet zeker wat ze voor mij voelde, ik gaf al meer om haar als alleen een gewone vriendin, ik gaf meer om haar dan dat ik ooit had gedaan voor een meisje, zelfs al meer als mijn vroegere beste vriendin die ik toen al jaren geleden verloren had. En met mijn groeiende gevoel , gevoel dat zij het beste was dat me ooit overkomen was, groeide ook het gevoel in me dat zei dat meisje was, dat meisje dat je meer dan gewoon liefde liet voelen, dat vrouwelijk persoontje dat je voor je hele leven zou willen liefhebben, dat gevoelige schatje van een mens waar het gevoel van liefde nooit oud zou worden, ze noemen zo personen ook de "Ware” .

Er zijn zoveel mensen die het niet geloven dat dat op zo een leeftijd al kan , dat je zo een diepe en echte gevoelens als toch wel een onervaren puber al kan voelen. En geloof me ik was en ben onervaren op vlak van de liefde, heb nog nooit liefde gekend voor iemand anders behalve haar , of toch niet zo sterke gevoelens . Maar ik ben altijd al heel zeker geweest over liefde , wat ik er van wou , ik ben bereidt te wachten op dat één meisje . Mensen geloven dat niet als je dat zegt want je bent jong en blijkbaar moet je dan veel liefdes hebben. Haat dat ! Ik geloof nog in een perfecte eerste kus , de eerste kus ooit die met je eerste lief ooit. Wat er ook in de toekomst gebeurd , die eerste kus met je eerste liefde wil je onthouden. Dat wil ik echt, hoe zielig en erg dat ook klinkt als het uit een jongens mond komt. En die kus die ik voor ogen heb moet niet zoals in een film zijn , echt niet. Elke kus die je echt meent kan je romantisch maken, maar mij zie je gewoon nooit een meisje kussen die ik echt nog niet volledig ken en ik zal ook altijd wachten op een perfect moment. Liefde is liefhebben en niet liefde hebben. Mijn dromen over liefde werden sterker en realistischer. Ik voelde elke dag meer en meer de drang om het haar te vertellen, te vertellen dat ze lief was , mooi was en dat ze mijn hart dat al zoveel keren was beschadigd liet genezen. Maar tegelijkertijd zat ik in mijn hoofd met haar opa, ik wou haar niet kwetsen niet meer dan ze al was. Ze had meer aan mij als een vriend dan als een jongen die verliefd op haar was en ze zelf niks voor voelde.