14

Ik loop snel de bossen uit, opeens sta ik stil. Hij heeft me zo net gedumpt? Ja hij vertelde, dat hij niet verlieft kon zijn omdat hij anders weg gaat. Heb ik weer, ben ik eindelijk verlieft, wil hij me niet. Nou ja hij wil me wel, maar hij kan het gewoon niet. Dat is iets anders pep ik mezelf op, in de hoop dat ik me iets beter ga voelen, maar nee hoor. Een ding vraag ik me wel af, als je met een wens bent gekomen en als je die dan vervult ga je weg, maar ik weet niet wat mijn wens ik want ik weet niet meer hoe mijn leven was op de aarde, dus dat betekend toch dat ik hier voor altijd moet blijven? Ik denk dat niemand het antwoord op die vraag weet..

Dat hoop ik toch van niet, om eerlijk te zijn. Je maakt vrienden en dan zie je ze na een tijdje weggaan, zonder dat je weet waarheen en of ze ooit nog terug ziet, want je zit zelf vast hier. Ondertussen ben ik aangekomen bij mijn kamer, ik trek meteen mijn kleren uit en stap meteen de douche. Altijd als ik onder de douche sta, ga ik me langzaam beter voelen, dat weet ik nog wel van vroeg toen ik klein was en ik gepest werd op school, altijd als ik dan onder de douche uit kwam voelde ik me sterk en kon ik een nieuw start maken met de volgende verschrikkelijke dag.

Wacht eens even. Ik kan me iets herinneren, want dat is van mijn leven op aarde, dat betekend dat mijn geheugen terug komt. Oke nu niet te vrolijk worden, je kan ook maar kleine stukjes geheugen terug krijgen zegt een stemmetje in mijn hoofd. Meteen heb ik al geen zin meer om dit tegen iemand te vertellen. Maar misschien is dat wel het slimste want misschien kunnen ze me nu wel helpen. Het stemmetje in mijn hoofd zegt weer iets, om me minder vrolijk te voelen. Ik denk bij me zelf, zoek het maar uit saai stemmetje in mijn hoofd, niemand dat mijn vrolijkheid nog verpesten. Want ik weet zeker dat ik mijn geheugen weer terug komt.

Snel droog ik me af en trek schone kleren aan. Doe mijn natte haren op een straat. Veeg de uitgelopen mascara af en doe er een beetje nieuwe op. Ik kijk naar mezelf in de spiegel en zeg je ziet er goed uit en ik knipoog naar mezelf want me een beetje aan het lachen maakt. Op een rap tempo loop ik naar de eetzaal, met de hoop dat de rest net zo blij is voor me, dan ik zelf ben.

Ik open de grote deuren van de eetzaal, ik ben minstens een kwartier te laat dus het zal wel vol zitten. Al de ogen zijn op mij gericht en ik wordt er dan ook een beetje verlegen van. Snel lach ik een keer en loop snel naar de plek waar Robin en Jari zitten met hun vrienden. Ik ken hun vrienden nog niet echt goed, ik ben hier nog maar net, en ik heb veel opgetrokken met Robin en Jari. Maar die vrienden van hun krijg ik de kriebels van. Ik denk dan ook dat ze me niet echt mogen. Maar heey want heb je aan nep vrienden terwijl je echte vrienden hebt.

Ik loop op een normaal tempo door de zaal heen, Ik probeer zo zelfverzekerd over te komen en ik kijk dan ook strak vooruit met mijn kin omhoog. Heey zegt iemand zacht en kalmpjes. Met een klap sta ik stil, het kwam van links, langzaam draai ik mijn hoofd. Hoi ? zeg ik terug. Ik heb de antwoorden op al je vragen, kom vanavond om 12 uur naar de vijver, alleen en loop snel door of je niks gehoord hebt de mensen mogen niks weten en hij eet gewoon verder, net of hij niks gezegd heeft. Snel doe ik wat hij zei en loop snel door, om te gaan eten. Raar? hoe kan hij nou alles weten? Hoe raar het ook is, ik ga vanavond. Ik heb de antwoorden nodig.