Bevrijding - 240

“Sokka!” Yue kreeg tranen in haar ogen. Tsubasa glipte net op tijd binnen, voor de deur weer sloot.
“Yue!” Ze renden op elkaar af. Ik legde mijn arm om Yle heen, samen keken we hoe haar ouders elkaar na zestien jaar eindelijk weer konden begroeten.
“Ze houden echt van elkaar hé?”, vroeg Yle zacht.
“Ja meisje, dat hebben ze altijd gedaan”, knikte ik. “En dat zullen ze altijd blijven doen. Eindelijk zijn jullie weer met drie.”
“Het is zo raar, ik ken hem helemaal niet”, zuchtte ze. “Het was alsof oom Thomatio…”
“Dat is normaal, meisje. Voor Keylina was het ook heel raar, weet je. Maar het went wel.” Ze knikte. Eindelijk lieten Yue en Sokka elkaar los.
“Ik ben zo blij dat het nu in orde komt”, zuchtte Yue.
“Zullen we naar boven gaan?”, stelde ik voor. “We hebben veel te regelen, en volgens mij moet je het hier intussen wel beu zijn. Trouwens, Diana, Katara en Thomatio willen je ook zien hoor.”
“Graag”, lachte Yue. Iedereen ging opzij toen ik de deur opende.
“Nooit eerder een leerling gehad die binnen de maand op zo’n hoog niveau zat”, merkte meester Tsubasa lachend op. “U heeft me nog wat tegoed, prinses.”
“Wat dan?”, vroeg Yue verbaasd. Ik grinnikte.
“Hij heeft het tegen mij, Yue. Ik heb hem beloofd hem wat technieken bij te brengen.”
“Maar… prinses?”
“Keylina heeft officieel gemaakt dat ik haar zus ben”, legde ik uit.
“Oh, ja, bij de vuurnatie gaat dat anders”, begreep Yue. “Dus, dan hoor je offcieel niet meer bij ons?”
“Natuurlijk wel. Ik heb hier zestien jaar gewoond, jullie zijn even goed mijn familie. Alleen zal ik nu ook een deel van de tijd bij de vuurnatie zitten.”
“Oh, gelukkig”, zuchtte Yue.