Bevrijding - 239
“Thomatio?” Sokka herkende zijn beste vriend en omhelsde hem. “En Diana, toch?” Ze knikte, ook haar omhelsde hij. Dan keek hij aarzelend naar de twee meisjes. Diana trok Yle naar voren.
“Sokka, dit is Yle, je dochter. Yle meisje, dit is je vader.” Aarzelend stonden de twee tegenover elkaar. Uiteindelijk stapte Yle op Sokka af.
“Papa”, snikte ze.
“Yle, mijn dochter.” Wat onwennig knuffelden ze elkaar kort.
“En dit is onze dochter Katara”, zei Thomatio.
“Aangenaam, meisje.”
“Oom Sokka”, glimlachte Katara. Ze gaf hem een hand. Sokka keek om zich heen.
“En Yue?”, vroeg hij.
“Die zit nog beneden, zullen we haar gaan halen?”, stelde ik voor.
“Graag”, zei Sokka meteen. Ik glimlachte, riep meester Tsubasa en wenkte Sokka en Yle mee.
“Waarom gaat hij mee?”, vroeg Yle, en wees op Tsubasa.
“Voor de veiligheid, ik ben een tijdje de controle over mijn vuursturing kwijt geraakt, ik wil geen ongelukken”, legde ik uit. “Wees gerust, hij is te vertrouwen hoor.” We liepen naar Yue’s cel. Sokka keek de hele tijd om zich heen, het was lang geleden dat hij hier nog geweest was. Elke keer dat hij een teken van de vuurnatie zag, trok hij een vieze blik.
“Dat laten we wel weghalen”, zei Yle. “Niet, tante Lizzie?”
“Het meeste ja”, knikte ik. “Zo veel mogelijk.”
We kwamen bij Yue’s cel aan, uit gewoonte bleef Yle op een kleine afstand staan. Tsubasa volgde haar voorbeeld, klaar om in te grijpen als het nodig moest zijn. Sokka had het niet door en wilde me volgen, maar Yle trok hem terug. Ik haalde diep adem en concentreerde me. Het was nog steeds niet zo gemakkelijk als vroeger om te sturen, en dit was een wel heel moeilijke en gevaarlijk techniek. Langzaam opende ik de deur naar Yue’s cel en liep naar binnen.
“Keylina?”, vroeg ze geschrokken. Ik glimlachte.
“Lijk ik zoveel op haar, of is het door die jurk?”
“Lizzie!” Yue rende naar me toe. Lachend ving ik haar op.
“Het is gelukt, Yue. Straks stuur ik al die soldaten weg. Je bent vrij.” Yle kwam binnen en omhelsde haar moeder, maar stapte al snel opzij. Yue keek verbaasd. Langzaam kwam Sokka tevoorschijn.
Reageer (2)
Jaaaa!!!
1 decennium geledenSnelverder! <3333333333333333333
Is het mijn schuld dat ik de glimlach niet van mijn gezicht af kan krijgen?
1 decennium geleden