Bevrijding - 238

“Zo, admiraal, dat stukje is al geregeld. Nu, ik wil dat u er voor zorgt dat, laten we zeggen over vier uur, iedereen van de waterstam hier in de troonzaal staat, net als alle soldaten. En zonder geweld te gebruiken, zeg hen maar dat Lizzie een heel belangrijke boodschap heeft.”
“Maar…”
“Is dat te moeilijk?”
“Natuurlijk niet, prinses. Ik, ja, ik zal er voor zorgen.”
“Uitstekend. Ik trek me even terug met uw gevangen van daarnet, ik heb heel wat met hen te regelen.”
“Prinses, wat gebeurt hier? Ik begrijp er niets van?”, vroeg een soldaat.
“Wat hier hoort te gebeuren is mijn bevelen opvolgen. De rest verneemt u straks wel, net als alle anderen.”
“Ik… Zoals u wilt, prinses.” Ik knikte en liep naar de kamer waar ik Yle en haar familie heen had gestuurd. Alleen meester Tsubasa was ook binnen, hij had de soldaten weggestuurd.
“Meester, zou u de admiraal even in het oog willen houden? Ik roep u wel als ik u nodig heb.”
“Natuurlijk, prinses.” Hij maakte een buiging, en zoals het hoorde boog ik terug. Hij liep het kamertje uit. Opgelucht liet ik mijn stijve houding varen en keek naar de anderen. Ze staarden me aan. Glimlachend spreidde ik mijn armen. Yle rende meteen naar me toe en viel me om de hals.
“Ik was zo bang”, snikte ze.
“Het is oké, meisje”, suste ik. “Ik heb gewonnen. Nog even en alles is voorbij.” Een voor een omhelsde ik nu ook Diana, Katara en Thomatio.
“Wanneer stuur je die soldaten weg?”, vroeg Thomatio.
“Vandaag nog, behalve degene die met mij zijn meegekomen, die blijven nog even. Maar ze zullen niet moeilijk doen.”
“Sinds wanneer bij jij een prinses?”, vroeg Diana.
“Keylina heeft officieel laten maken dat ik haar zus ben, daarom. Nu is ze nog kroonprinses Azulena, maar als ik terug ben laat ze zich kronen tot vuurvrouw Keylina.”
“Oh.”
“De rest van het verhaal vertel ik straks wel, eerst een paar zaken regelen.” Ik opende de deur naar de troonzaal weer, zoals ik had gevraagd stonden er twee wachters met prins Sokka. Ik wenkte hem, aarzelend kwam hij binnen. Iedereen staarde hem aan.
“Sokka?”, vroeg Thomatio uiteindelijk.