Bevrijding - 237

“Wat is hier aan de hand?” Kwaad stapte ik op de admiraal af.
“Jij!”, siste hij.
“Wat is hier de hand?”, herhaalde ik kwaad.
“Jou ben ik geen verantwoording verontschuldigd, smerige verraadster”, siste hij. “Mannen, grijp haar!”
“Pardon?” Meester Tsubasa en nog drie bewakers die waren meegekomen kwamen beschermend om me heen staan. “Ik ben een officieel gezante van kroonprinses Azulena, u waagt het mij te beledigen? U bent slechts een admiraal, ik ben prinses van de vuurnatie!”
“Jij bent een smerige bedriegster.”
“Wel wel, hoe heb jij het tot admiraal geschropt, als je je meerderen zo beledigd?” Meester Tsubasa kwam naast me staan. De admiraal staarde hem verbaasd aan.
“Tsubasa?”
“Meester Tsubasa voor u! Ik zal kroonprinses Azulena laten weten dat u haar zuster beledigd en weigert op haar vragen te antwoorden.” De admiraal deinsde geschrokken achteruit. Ik glimlachte, meester Tsubasa had me verteld dat hij vele hoge officieren les had gegeven.
“Ik vraag het u nog een keer. Wat is hier aan de hand?” Ik stapte op de admiraal af.
“Ze, ze waren aan het watersturen! En ze weigerden mee te komen, ze vochten tegen ons!”
“Niet waar, we vochten helemaal niet!”, schreeuwde Thomatio. Meteen kreeg hij een trap in zijn zij.
“Had prinses Azulena niet duidelijk gezegd dat u niemand mocht arresteren of straffen zo lang wij er niet waren?”, merkte ik op. “U maakt het wel erg bont admiraal, het aantal overtredingen waarop ik u op die paar minuten betrapt heb zijn niet op één hand te tellen.” Ik wendde me tot de soldaten die bij Yle en haar familie stonden. “Help hen recht, maak hun handen los en breng hen daarheen om te bekomen.” Ik wees naar een klein lokaaltje. “Meester Tsubasa, zou u zo vriendelijk willen zijn om mee te gaan zodat u kan controleren of mijn bevelen juist opgevolgd worden?”
“Natuurlijk, prinses.” Hij liep naar de soldaten, die wat ongemakkelijk deden wat ik gevraagd had. Ik keek weer naar de admiraal.