13

Woow dit had ik niet verwacht, ik voel zelfs tranen in mijn ogen branden. Hij had het echt niet goed gehad thuis. Ik heb medelijden met hem, hoe zwaar was het wel niet om dit allemaal te vergeten. En omdat ik hier ben gekomen, moest hij het tegen mij vertellen, misschien voel ik me een beetje schuldig.. Ik weet zeker dat hij nu verdrietig is en als hij vanavond ik zijn bed licht moet huilen, als hij er weer aan terug denkt. Allemaal door mij. Want hij moet weer verlieft op mij worden en ik op hem. Maar dat het eigenlijk niet goed is, het kan eigenlijk niet, hij mag niet gaan. Dat zal alleen maar pijnlijker zijn.

Ik kijk hem aan, hij is zijn verdriet aan het verwerken, dat zie ik omdat hij met zijn handen aan het spelen is en misschien zie ik ook een beetje onzekerheid. Ik zie misschien wel duizend emoties op zijn gezicht. Ik moet iets zeggen, ik moet dit goed maken, anders word het nooit wat. Het spijt me zeg ik zacht, maar hoezo ga je weg hier, als je wens is vervult ? Wat bedoel je daarmee ? vraag ik nieuwsgierig. Maar misschien was het niet zon goed idee om dit meteen te vragen. Door mijn vraag ga ik een beetje twijfelen, was het wel slim geweest? Of had ik iets langer moeten wachten?

Nou, je komt hier omdat je leven niet goed is geweest of je hebt de kans niet gehad om te leven dat wist je toch ? zeg Jari. Ja ja dat wist ik zeg ik. Nou je komt hier eigenlijk met een wens, wat je op aarde niet had, ik had op aarde niemand die van me hielt, dus mijn wens is dat iemand van me houdt en ik van die gene. Want normale kinderen hadden altijd hun ouders en ik nooit, ik had eigenlijk niemand, snap je dat? Zegt Jari. Ja ik snap het, dus je komt hier heen met een wens en als die vervult is ga je weg, maar waar heen? Zeg ik terug.

Dat weet niemand, want ja niemand komt terug om het te vertellen. Niemand weet hoe je eigenlijk weg gaat, nog nooit heeft iemand het gezien maar het gerugd gaat dat je ziel je lichaam verlaat als een soort lichtje, een heel mooi wit lichtje en hij dan zo hoog gaat dat niemand hem meer ziet. Maar waar je dan heen gaat weet ik niet en ik denk dat niemand het ook wil weten. Ik zelf wil als ik hier weg ben, niks meer gewoon, ja dood zijn meer niet, ik hoef niet nog een keer te leven zegt Jari. Ja ik ben het helemaal met je eens zeg ik meteen. Ik zie aan Jari’s gezicht dat hij al iets vrolijker is geworden, maar ik moet deze vraag echt stellen. Dan laat ik hem met rust, zodat hij hier nog kan blijven en ik zijn wens niet vervul. Ook wordt het moeilijk, ook al moet ik om hem huilen. Maar anders is hij weg voor altijd. En dat wil ik zeker niet.

Jari, hoe komt het dat Jelle is weg gegaan, hij had zijn wens toch niet vervult? Ik hoor Jari slikken en alweer kijk het met duizend emoties op zijn gezicht. Oh waarom moest ik dit nou vragen, ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan op dit moment. Jari je hoeft niet antwoord te geven, als je niet wil hea zeg ik er meteen achteraan. Nee het is goed, ik snap dat je dit allemaal wilt weten, maar ik heb het antwoord niet het spijt me zegt Jari. Oh oke, nou het wordt al laat ik moet me maar is gaan klaar maken voor het eten zeg ik. Met die woorden loop ik weg. Er klopt iets niet, iets vertelt hij mij niet, ik weet het zeker denk ik. Maar wat het ook is, hij gaat het niet vertellen, maar ik heb zo het idee dat er iets is met Jelle, maar wat?


Dussss wat denken jullie ? Houdt Jari iets achter ?^^ Maar wat ?^^
En vinden jullie dat Jari en Angel het toch moeten proberen in de liefde?
En wat hopen jullie dat er gaat gebeuren ?
Ps; sorry voor de laten hoofdstukken, maar ben druk bezig met een andere story sorry..