Finding my future --- Harry Styles

Eindelijk was het zover, ik ging verhuizen naar Londen.
Mijn mama zwaaide me uit en beloofde me plechtig dat ze op bezoek zou komen. Ik wist nu al dat dit niet ging gebeuren. Als ik haar nog wil zien zal ik tot bij haar moeten gaan. Vrolijk stap ik de trein uit en neem de bus naar mijn huisje.
Damn, dit is een donkere straat... Volgens mij ben ik verdwaald. Ik wil net op mijn stappen terugkeren als ik in een busje wordt gesleurd.

Volgens mij is het uren later wanneer ik eindelijk wakker wordt. Ik lig vastgebonden op een bed, in de kamer staat nog één stoel. De man die erop zit kijkt me niet aan. 'Wie ben je?' Vraagt hij. 'Elena.' Piep ik zachtjes. 'Wel Elena, bereid je maar voor op je nieuwe leven. Vanaf nu ben je van mij.

Dat ik echt van hem ben wordt in de volgende dagen en weken extreem duidelijk. Ik zie geen daglicht, geen mensen en krijg enkel het hoofdnoodzakelijke eten. Het lijkt wel alsof hij me kapot wilt. In al die tijd heb ik nog nooit zijn gezicht gezien. Of hij blinddoekt mij of hij draagt een masker. Vanochtend heeft hij gezworen dat ik vanavond ook fysiek van hem zal zijn. Ik hoop dat hij daarmee niet bedoelt wat ik nu denk. Wanneer hij mijn armen en benen vast begint te binden besef ik dat hij dat wel bedoelde. Hoe ik ook schreeuw, sla en stamp het kan hem niet tegen houden. Integendeel, hij lijkt er net op te kicken. 'Elena, dit is vanaf nu je vast avond ritueel. Voor het slapen gaan geef je mij wat ik nodig heb. Begrepen?' Ik antwoord niet en voel direct een slag in mijn gezicht. 'Begrepen?' Schreeuwt hij nu harder. Ik schud mijn hoofd. 'Ik wil dit niet, alstublieft.' Smeek ik hem, weer een slag. 'Jij hebt niets te willen! Jij moet luisteren! Begrepen?!' Met tranen die mijn hele gezicht vullen knik ik uiteindelijk. Hij trekt aan mijn haar en sist in mijn oor : 'Jij bent van mij!'

Na die eerste nacht heeft hij mij een klok gegeven. Gewoon zodat ik weet wanneer hij er bijna aankomt. Hij doet me ongelooflijk veel pijn en hoe meer ik daarvan zeg, hoe meer pijn hij me doet. Dus nu zeg ik niets meer. Een half uur voor hij komt leg ik me op bed en probeer te verdwijnen in mijn gedachten. Iedere avond opnieuw hoop ik dat er iemand anders binnenkomt om mij te redden. Iedere avond hoop ik dat hij er geen zin in heeft. Maar iedere avond opnieuw om stipt 22.30 stapt hij binnen en begint mijn nachtmerrie opnieuw.

De pijn in mijn buik en tussen mijn benen wordt zo ondraaglijk dat ik zelfs niet meer opsta. De hele dag lig ik in bed.
Die avond brengt hij een kalender mee. ' Per week heb je recht op een rustdag, je kiest hem zelf en daar hou ik me aan. Eén dag, niet meer en niet minder. Begrepen?' Snel knik ik. Dit is het meeste dat ik al van hem heb gekregen. Snel duid ik morgen aan als eerste rustdag.

Ondertussen zijn we 6 maanden verder. Om mezelf tot rust te brengen heb ik allerlei dingen op de kalender aangeduid. Alle verjaardagen die ik me kan herinneren, trouwdagen, feesten, afspraken die ik gemaakt had en natuurlijk mijn regels. Nu is het ondertussen 4 maanden geleden dat ik dat druppeltje heb getekend. Ik besluit, hoe gek het ook klinkt om het die man vanavond te vragen.
'Mag ik iets vragen?' Vraag ik zacht wanneer hij de kamer binnen komt. Hij bromt even maar gaat toch zitten. 'Is het omdat we alle dagen ruwe seks hebben dat ik al 4 maanden geen regels meer heb?' Terwijl ik het vraag klinkt het zo dom. Natuurlijk kan dat niet. Toch? De man kijkt mij verbaasd aan en loopt de kamer uit. Ik begrijp er niets van. Ik dacht dat hij razend zou worden. Een uur later komt hij terug, hij trekt iets over mijn hoofd waardoor ik niets meer zie en duwt me in een busje. Onderweg let hij helemaal niet op mij en ik wordt van de ene kant naar de andere gegooid. Na iets wat een eeuwigheid lijkt stopt de wilde rit eindelijk. Hij opent de deur en duwt me naar buiten: 'Ik hoef geen zwangere hoer!' Roept hij voor hij verder rijdt. Zwanger? Ik? Van hem? Tranen rollen over mijn wang terwijl ik het nauwelijks kan geloven. Ik heb me de hele tijd zo sterk gehouden. Is dit dan mijn straf?

De zon komt op en mijn buik maakt een hels lawaai. Ik heb geen geld en wil absoluut niet zomaar zitten bedelen. Verdwaasd loop ik door de winkel straat. Op de hoek zit een jongen te zingen. Dat brengt mij op een idee. Ze hebben mij ooit vertelt dat ik niet slecht zing. Ik haal een bekertje uit de vuilnisbak en zet het voor me op de grond. Die dag verdien ik net genoeg voor een broodje. Ik eet slechts de helft op, wie weet wat ik morgen verdien? Die nacht brengt een vrouw mij een deken. Ik besluit meteen om het deken met mijn leven te bewaken. Weken gaan voorbij. Het lukt me dankzij het zingen om elke dag te overleven. Op een zonnige dag besluit ik de liedjes van One Direction te zingen. Wanneer ik 'Little Things' zing rijdt er net een enorme zwarte auto langs, hij vertraagd en ik zing verder. Die avond wordt ik aangesproken door een man in een maatpak. 'Come with me girl.' Wat heb ik te verliezen? Een beetje angstig volg ik de man, in een aangrenzend straatje staat een limo te wachten. Op aandringen van de man stap ik in en wordt naar de achterkant van een hotel gebracht. Samen met de man stap ik in de lift naar de bovenste verdieping. 'Oh my god, you found her?' Hoor ik een prachtige stem roepen wanneer we de lift uitwandelen. 'Hello, my name is Harry.' 'I know.' Zeg ik zacht. Ik kan het niet geloven. Harry Styles van 1D gaat mij redden? Hij trekt mij in een knuffel en begint te huilen. 'Je bent ook nog zwanger?' Ik knik. 'Tell me everything.' Zegt hij terwijl hij me zacht op de bank trekt. De andere jongens zitten er ook maar dat kan me nu even niet schelen. Langzaam, in kleine stukjes en door mijn tranen heen vertel ik mijn verhaal. Wanneer ik klaar ben springt Harry recht. 'Call your mother.' Zegt hij wanneer hij zijn gsm in mijn handen stopt. Aan de telefoon leg ik alles in snel tempo uit. Mama zweert dat ze nu gaat vertrekken om mij te komen halen.

De jongens verlaten de kamer alleen Harry blijft bij mij. 'Jij slaapt vannacht niet alleen.' Zegt hij voor hij me optilt en naar zijn kamer draagt.
Die nacht slaap ik niet veel. Harry en ik praten over het verleden, het heden en de toekomst. Iedere keer dat ik begin te huilen huilt Harry met me mee. Het is 4uur wanneer hij dicht tegen mij aan kruipt. In een reflex duik ik ineen. 'Sorry... Te snel.' Zegt hij zacht. Ik schud mijn hoofd en ga tegen hem liggen. Deze jongen bedoelt het echt goed. 'Elena?' Fluistert hij. Ik kijk in zijn prachtige ogen. Voor ik iets kan zeggen drukt hij zijn lippen op de mijne. De rest van de uren vliegen voorbij terwijl Harry duidelijk maakt dat hij helemaal voor mij wilt kiezen. Die ochtend aan het ontbijt zien we er niet uit.
'Harry, something happend last night, right?' Vraagt Louis stout. Harry bloost waarop alle jongens beginnen lachen en hem nog meer plagen. 'Was hij een beetje braaf? ' Vraagt Liam aan mij. 'Hij was heel lief. Net wat ik nodig had.' Antwoord ik zacht, de glimlach die ik van Harry terug krijg doet me smelten. 'Guys, ik moet jullie iets bekennen . Ik geloof nu wel in liefde op het eerste gezicht.' 'Oh, ik zie jou ook graag hoor .' Zegt Zayn terwijl hij Harry langs achter beet neemt. Even laat Harry hem doen maar dan wordt hij terug super serieus. 'Nee, ik meen het. Ik wil voor Elena kiezen. Ten minste als zij dat ook wil.' Voegt hij er angstig aan toe. ' Moet je dat nog vragen? ' Vraag ik zacht. Het lukt me nog niet om luider te spreken maar ze hebben het allemaal gehoord. ' Elena ik vind je fantastisch maar euhm Harry, heb je goed nagedacht?' Vraagt Niall voorzichtig. 'Hoe bedoel je?' Vraagt Harry agressiever dan hij bedoelde. 'Gewoon, Elena is zwanger. Dat is toch een grote stap?' Ik zucht en Harry knikt. 'Ja dat is een grote stap maar ik wil het. Ik wil Elena en dat kindje een nieuwe thuis geven. Een thuis waar ze echt graag gezien worden.' Na deze bekentenis wandel ik naar hem toe en druk mijn lippen op de zijne . Opnieuw laten de jongens ons alleen al vertrekken ze deze keer wel lachend.

Een jaar later.

Mijn kindje is geboren: Madison Styles. Yep! Styles! Sinds vorige maand ben ik verloofd met Harry Styles. Heel wat meisjes willen mij vermoorden maar dat kan me niet schelen, ik heb het ergste in mijn leven nu wel meegemaakt. Het is nu echt tijd voor een prachtig hoofdstuk. Harry heeft Madison ook geaccepteerd als zijn echte dochter. Voor de buitenwereld is zij gewoon verwekt door Harry. En dat is maar beter zo. Harry heeft me beloofd dat hij het huwelijk rustig wil houden. Gewoon de jongens, wat vrienden, familie en ik mag uitnodigen wie ik wil. We gaan het super romantisch maken. Het wordt een echt sprookje.
Harry, Madison en ik. We zijn het beste gezinnetje ooit.

Voor Irons
Ik hoop dat je het goed vindt... (geen 16+ sorry, vond dit wel eens "leuk" om te schrijven)
(Sorry voor de extra spaties hier en daar... Toetsenbord doet vreemd en weigert om ze te verwijderen ...)