Hoofdstuk 144

Aiden
‘Best! Dan help je me niet! Heb je daar 2 dagen over moeten doen? Om dat te kunnen beslissen?!’ en kwaad stamp ik de keuken uit.
‘Ik vind het gewoon te gevaarlijk voor je!’ en Ben komt achter me aan naar de woonkamer.
‘Ik had echt gedacht dat je achter me zou staan! Maar dit valt me erg tegen!’ en ik loop naar de deur toe om te gaan.
‘Je bent van je draak gevallen, je vliegt iedereen aan als je kwaad word, moet ik doorgaan?’
‘Dus je denkt dat ik dit niet aankan?’ grom ik naar hem.
‘Dit is niet iets wat iedere drakenruiter aan kan! Er doen niet voor niets alleen mannelijker vampiers aan mee! Elfen zijn nou niet bepaald geschikt hier voor en vrouwen mogen al helemaal niet mee doen!’
‘Ben, ik kan dit! Naur wil ook graag mee doen en we zijn klaar voor een training!’
‘Dan zoek je maar een andere trainer want ik ga je niet helpen!’ roept hij wanhopig.
‘Dan doe ik dat toch! Ik zoek wel iemand anders die me wil helpen!’ en ik kijk Yuna aan.
Yuna schud haar hoofd en gaat op een stoel zitten.
‘Sorry Aiden, maar ik heb er over nagedacht en ik weet ook niet hoe ik je hier mee kan helpen’ en ze kijkt me wanhopig aan.
Ik snuif een keer en smijt de deur achter me dicht. Ik ga naar de stallen toe en word onderweg door verschillende elfen en vampiers na gekeken. Er word van alles gefluisterd en ik begin me steeds meer te ergeren aan iedereen. Met een grom smijt ik de staldeur achter me dicht en haal Naur uit zijn box. Ik zadel hem op en hij stormt al naar buiten. Als ik eenmaal een plek heb gevonden waar ik hem kan laten opstijgen klim ik op zijn rug en al snel zijn we onderweg naar het trainingsveld.

Zoals elke andere keer is het er erg druk en word ik van alle kanten raar aangekeken. Ik zoek een rustig plekje en laat Naur daar landen. Ik laat me van zijn rug af zakken en bekijk het veld. Er zijn veel vampiers met hun draken bezig en ook James is er met zijn draak. Trots als een pauw stapt hij op zijn draak en alle vampiers meisjes staan er bij te giechelen. Hij werpt me een vuile blik toe en laat zijn draak dan weg vliegen. Ik grom een keer en stap dan ook weer op Naur. Ik spoor hem aan om achter James aan te vliegen en al snel komt hij weer in zicht. James heeft het in de gaten en laat zijn draak nog sneller vliegen. Ineens duikt hij naar beneden en schiet het bos in. Ik weet dat Naur dit niet goed kan maar laat hem toch het bos in gaan. Naur heeft behoorlijk veel moeite om James bij te houden en al snel zijn we hem weer kwijt. Op een haar na vliegt hij bijna tegen een boom aan en ik weet nog net weg te duiken. Ik kijk achterom naar de boom en ineens schiet Naur in paniek. Ik kijk weer voor me en zie nog net de dichte bomen op me af komen. Een dikke tak raakt me in mijn maag en ik val van Naur zijn rug af een paar meter naar beneden waar ik met een harde klap op de grond kom. Versuft blijf ik liggen en kan me even niet meer bewegen. O nee, daar gaan we weer. Niet nog een keer!
Met een grom probeer ik weer om mezelf rechtop te zetten. Ineens zie ik een paar zwart leren laarzen voor mijn neus en kijk omhoog. Er staat een meisje voor me en kijkt me een beetje bezorgd aan. ze knielt bij me neer en kijkt me met haar bloedrode ogen aan.
‘Gaat alles wel goed?’ en ze helpt me weer te gaan staan.
Even blijft alles draaien maar al snel trekt dat weer weg. Verward kijk ik haar aan. Hoe komt ze hier zo snel? Ik was toch alleen achter James aan gegaan?
‘Uhm.. ja het gaat wel..’ zeg ik een beetje verward en klop het zand van me af.
Het meisje is gekleed in zwarte kleding en heeft haar donkerbruine haren op een staart gebonden. Haar rode ogen kijken me een beetje angstaanjagend aan. Haar gezicht is vuil en zit vol met schrammen.
‘Jij en die draak van je kunnen James toch niet verslaan’ zegt ze een beetje nors.
‘Wat weet jij er nou van’ zeg ik bot terug.
‘Waar is je draak gebleven?’ vraagt ze een beetje spottend en ik kijk om me heen.
‘Fijn, hij is er weer vandoor gegaan’ en ik sla kwaad tegen een boom aan.
‘Het is niet de eerste keer dat jij van je draak af valt’ zegt ze weer.
‘Hoe weet jij dat nou?’ zeg ik een beetje aangevallen.
‘Ik ben Sofia en woon hier in het dorp. Iedereen kent je nu onderhand wel!’ roept ze uit.