Hoofdstuk 138

Aiden
Ben, Yuna, Jack en ik zijn al drie dagen aan het slepen met spullen voor ons nieuwe huisje. Nieuwe meubels en andere spullen. Eindelijk ook een kast en meer kleding, daar heb ik lang op moeten wachten. Iets wat ik wel kan gebruiken, aangezien er vaak wat kapot gaat.

Met een plof laat ik me op ons bed vallen. We hebben maar meteen een groot bed gekocht zodat we niet meer apart hoeven te slapen.
Tevreden kijk ik de kamer rond. Het was zeker de moeite waard om hier te gaan wonen. Lekker rustig en niet dat er elke dag een vreemde vampier aan de deur staat. Ook kan Yuna hier gewoon naar buiten zonder dat ik iedere keer mee moet gaan.
‘Aiden ben je daar?’ vraagt Yuna en komt naar binnen gelopen.
‘Ja ik zat even te denken’ zeg ik en sta op van het bed.
‘Je moet nu echt gaan jagen’ zegt ze bezorgd en kijkt me aan.
‘Ik weet het. Maar door alles heb ik er geen tijd meer voor gehad’ en ik kijk naar de grond.
‘Dan ga je nu toch? Ik was toch al van plan om samen met Ben boodschappen te doen.’
Ik knik een keer en loop samen met Yuna naar beneden. Ben staat al klaar met een lijst in zijn handen waar alles op staat. Jack zet de laatste spullen weg en we besluiten om nog maar een keer samen te gaan jagen.
‘De eerste is nu voor jou’ zegt hij een beetje zachtjes.
‘Het geeft niet, je kunt er ook niets aan doen’ zeg ik half lachen.

Ik sluit de deur achter me en samen lopen we door de stromende regen verder het bos in. Jack laat een grom los en al snel verdwijnt hij weer in het bos. Ik zucht geërgerd en probeer hem bij te houden. Zo snel ik kan ga ik achter hem aan en we verdwijnen steeds verder in het regenachtige bos. Hij heeft een geur gevonden en schiet de bomen in.
‘De eerste is voor mij hè, ja dat kan ik wel vergeten’ zeg ik zachtjes tegen mezelf.
Jack gaat van boom naar boom en ik volg hem op de grond. De geur word sterker en al snel komen we bij een aantal kampeerders aan.
‘Etenstijd’ gromt Jack en laat zich naar beneden vallen.
Alles gaat zo snel, net als iedere keer. Een jongen probeert te ontsnappen en ik grijp hem zo snel ik kan. Ik zet mijn tanden in zijn nek nog voor hij iets kan doen en begin te drinken. Wanneer ik klaar ben maak ik de gaatjes in zijn nek dicht en leg hem weer in de tent neer. Zo te zien is Jack ook klaar en samen gaan we weer naar mijn huis toe.

Helemaal doorweekt komen we weer thuis aan. Ben en Yuna zijn al terug en hebben alles al in de kasten geruimd. Verbaast kijkt Yuna me aan maar ik loop meteen door naar boven om me droog te maken en om te kleden. Er hangt een spiegeltje op de badkamer en ik bekijk mezelf er in. Mijn lange zwarte haren hangen voor mijn gezicht en mijn ogen zijn nog steeds rood. Vandaar dat Yuna zo vreemd keek toen we thuis kwamen. ‘
Ik pak een doek uit een van de kastjes en begin met het drogen van mijn haren. Daarna zoek ik wat droge kleding uit de kast en kleed me om. Ik ga weer naar beneden waar de anderen druk aan het praten zijn en ga er bij zitten. Yuna kijkt me weer aan en ik kan zien dat ze nog niet erg op haar gemak is. Ik zucht en kijk naar de tafel, ik weet dat Yuna het niet zo heel erg vind, maar ik kan aan haar zien dat ze er toch niet zo heel blij mee is.
‘Ga morgen maar een keer goed jagen. Dan zijn wij er niet en kun je de tijd nemen voor jezelf’ zegt Ben en staat op van tafel.
‘Wat ga je doen?’ vraagt Jack verbaast en springt op van de tafel.
‘Ik ga naar huis. Het is genoeg voor vandaag. We hebben allemaal rust verdient’ zegt Ben.
‘Ja dat is waar. Het word wel eens tijd om van onze rust te genieten’ lacht Yuna.
Ben loopt naar de deur en Jack sjokt achter hem aan. Hij wil liever nog hier blijven maar we willen ook wel eens rust hebben na die dagen hard werken.
‘Goed, als er iets is dan horen we het wel’ zegt Ben en gaat zijn draak halen.
‘Ja we laten wel iets weten’ zeg ik en zwaai ze nog even gedag.
Yuna loopt nog even met ze mee naar buiten en als snel hoor ik hun draken weg vliegen. Yuna komt weer naar binnen en gaat naast me op de bank zitten. Ze heeft me een kus maar ik kan zien in haar ogen dat ze toch een beetje bang is.