NoDream_

Ik taste in het donker maar de gene die ik zocht was niet meer bij me. De ondergrond was ook anders. “Jasper?” het huis was stil… te stil..; Het kon niet mogelijk zijn dat een van men vriendinnen hier rond hing zonder lawaai te maken… dat was helemaal niets voor hen.
“Hallo?” ik was te moe om luider te roepen.
Ik voelde me alleen in het donker van de nacht en buiten men lakens was het ijskoud. Was alles een droom geweest? Dat was toch niet mogelijk. “Jongens?”
Opeens schoten 4zaklantaarens aan en hoorde ik ze lachen. Mijn ogen wende aan het licht en ik kon hun gezichten zien. Nessie, Alissa en Alika en… “Kim?”
Ze giechelde en sprong naar men nek. “Wat doe je hier?”
“Je dacht toch niet dat ik je ging laten zitten op je verjaardag?” lachte ze; Ik drukte haar tegen me aan en zonder enig benut rolde een traan over men wang: “Ik heb je zo gemist.”
“He, je hebt bij ons niet gehuild” zei Alissa fake gekwetst. Ik lachte en veegde men wangen droog en lachte.
“Ik heb dus niet gedroomd” zei ik opeens.
“Wat?”
“Jasper” fluisterde ik. Ze giechelde in koor.
“Nee lieverd dat heb je niet gedroomd. Hij heeft je naar boven gedragen toen je in slaap viel.”
“Wat heb ik gemist” vroeg Kim.
“Wel, we zijn er achter gekomen dat Jazz een geheime liefde heeft voor Samii.” gniffelde Nessie.
“Nietes” mompelde ik met een klein pruillipje.
“Is ze er nu pas achter. Dat was toch al duidelijk of ligt dat nu aan mij” grijnsde Kim.
Ik hoorde een dof geklop op de deur.
“Binnen” zijden we allemaal in koor en barste weer in lachen uit.
Zijn blonde lokken waren als eerste zichtbaar en dan pas zijn gezicht. Hij kneep zijn ogen samen door de lichten die allemaal op hem gericht waren. “Jasper” riepen ze allemaal buiten ik zelf die men hoofd verstopte onder men laken.
“We waren over jou bezig” lachte Alika.
“O, zal ik een ander keer terug komen” hij wou terug keren maar Alissa was sneller.
“Flauwe kul. Kom binnen” ze trok hem met zen arm binnen en duwde hem naast me neer. Ik verstopte me terug onder het laken.
“Alles goed, Jazz”
Ik keek een klein stukje over het laken heen en zag Jazz die verbaasd Kim aankeek.
“Wanneer ben jij toegekomen?” mompelde hij.
“Ik was hier de hele tijd al. Heeft ze je zo van je stuk gebracht dat je niet meer weet wie er wel, en niet was?”
De meiden lachte terug en ik verstopte me weer met een rood hoofd onder het laken. Ik verschoot even toen ik de kou tegen men huid voelde. Ik staarde even naar zen hand en strengelde uiteindelijk mijn vingers in de zijne.