H7

'Ontzettend bedankt, Enrique, echt waar. Ik vind hem prachtig. Vind je het niet zonde van je geld?' Hij grinnikte. 'Kom nou, zeg. Het was een cadeautje. Waar is ie eigenlijk voor?' Ik vertelde over Alex' feestje. Toen ik klaar was zuchtte hij. 'Was ik maar uitgenodigd. Het klinkt als iets waar je echt bij moet zijn.' Ik wist niet waarom, maar ineens hoorde ik mezelf zeggen: 'waarom kom je niet gewoon mee? Het wordt vast superleuk.' Hij keek me verbaasd aan. 'Zou dat mogen?' Ik glimlachte zelfverzekerd, terwijl ik mezelf in gedachten in alle talen die ik kende vervloekte. 'Tuurlijk! Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, toch?'
'Cat! Je ziet er geweldig uit!' Ik glimlachte naar Alice. 'Bedankt! Jij ook,' Ze lachte. 'Ja, vast. Ik zag dat jurkje laatst in de winkel. Hij was honderdvijftig euro! Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?' Ik boog me naar haar toe en fluisterde: 'zie je die jongen daar? Met de groene zwembroek? Dat is Enrique. Hij werkte in de kledingwinkel waar dit jurkje vandaan komt. Hij heeft vijftig euro betaald.' Alice schoot in de lach. 'Oh my God! Wat is dat met jou? Alle jongens hier liggen aan je voeten.' Ik grinnikte. 'Dat valt ook wel weer mee, hoor.'
Alice snoof en ging op haar tenen staan om beter Enrique te kunnen bekijken. 'Wat een schatje!' Ik grinnikte. Ze keek naar me, haar ogen wijd opengesperd. 'Mag ik een poging wagen, Cat? Alsjeblieft?' Ik hief beide handen verdedigend in de lucht. 'Hij is niet van mij! Erop af, zou ik zeggen. Ik ga Jason zoeken.' Ze lachte, gaf me een knuffel en liep op Enrique af, terwijl ze haar jurk gladstreek. Ik keek om me heen. Waar kon Jason nou zijn? Mijn ogen viel op Lotte, die aan een sta-tafeltje stond met een cocktailglas in haar hand. Ik liep naar haar toe. 'Hoi,' zei ik. Ze leek op te schrikken uit haar gedachten. 'Oh, hé Cat. Wat is er aan de hand?' Ze keek bezorgd naar mijn gezicht. Ik haalde mijn schouders op. 'Ik kan Jason niet vinden.' Ze trok één wenkbrauw op. 'Dus hij is er nog niet? Wat lomp van hem.' Ik knikte afwezig. 'Zeg, mag ik hier even blijven staan? Misschien komt hij gewoon wat later.' Ze knikte. 'Sure, gezellig.' Ik ging naast haar staan, en staarde afwezig naar Alex en Tim, die de sterren van de hemel aan het dansen waren. Iedereen juichte. Ik zuchtte. 'Rustig maar,' zei Lotte. 'Hij komt heus wel. Moet ik hem voor je sms'en?' Ik glimlachte een beetje triestig naar haar. 'Hoeft niet, hoor. Maat toch bedankt. Zeg,' bedacht ik me ineens. 'Waar is Timothy eigenlijk?' Ze grinnikte. 'Hij heeft iets raars gegeten, een zieke mossel of zo? Geen idee, eigenlijk. Ik mocht alsnog naar dit feestje van 'm,' Ik fronste mijn wenkbrauwen. 'Maar... Wil je dan niet bij hem blijven? Om voor hem te zorgen?' Ze haalde haar schouders op. 'Gaat wel. Ik wilde dit feestje niet missen.'
Ik was best verbaasd over hoe luchtig Lotte deed. Je kon toch best een feestje missen als je vriend ziek was? Was ik dan zo naïef?
Het werd al laat, en Jason had zich niet laten zien. Tegen de tijd dat ik Lotte vertelde dat ik terugging naar het hotel, had ik een brok in mijn keel en stonden de tranen in mijn ogen. Ze omhelsde me. 'Trek 't je niet aan, lieverd. Die eikel ben je zo weer vergeten. Zie ik je morgen?' Ik haalde mijn schouders op. Ik wierp nog een laatste blik op Alice en Enrique, die rondjes draaiden op een langzaam nummer, en liep weg.