Berta de mug

Er was eens een vrouwtjesmug genaamd Berta. Berta vond het heel leuk om de mannelijke muggen, Gert en Klaas, te pesten met het feit dat zij niet konden steken.
Op een warme, nog lichte avond in mei, toen het bijna zomer was, was Berta weer aan het opscheppen over haar mogelijkheden. Het was bijna tijd voor de muggen om zich te vestigen in de huizen van onschuldige mensen. De mannetjesmuggen vlogen dan in het huis, toekijkend hoede vrouwtjes zich voedden met het verse, zoete bloed van kinderen. Elke ochtend krabden de kinderen schreeuwend aan hun bulten.

Berta en haar mannelijke gezelschap vonden een gezellig rijtjeshuis. Berta wilde altijd het liefst in de kinderkamer verblijven, want kinderen hadden zulk lekker , jong bloed. De mannetjes volgden haar en brachten hun eerste dag door op verschillende plekken in de kamer. Vanaf het fotolijstje aan de muur konden ze de kamer heel goed zien. Gert zag vanaf deze plek een spinnenweb aan de overkant van de kamer.
Voor het bedtijd wasvoor het kind, verveelde Berta zich en ging ze een gesprek aan met de mannetjes.
“Jongens, let maar op, straks komt dat kind binnen en dan kan ik lekker van haar drinken. Vinden jullie het nou niet jammer dat jullie dat niet kunnen? Tja, mannetjes kunnen dat niet. Wij vrouwtjes zijn ontzettend getalenteerd geboren en natuurlijk voorbestemd om te leven. Jullie hebben een grote kans om te sterven in de kou. “ Ze lachte,maar Gert en Klaas konden haar woorden niet als grappig beschouwen.
Berta ging naar beneden om te kijken hoede situatie daar was. Gert en Klaas waren nu alleen in de kamer met de spin. Truusje, de spin, vond Berta ook niet zo sympathiek.
“Zeg jongens, pikken jullie dat?” vroeg Truusje.
“Liever zouden we haar eens flink terugpakken,” zei Klaas.
“Ja” vond ook Gert, “ze schept altijd zo op.”
“Oké,” stelde Truusje voor, “ik kan wel iets regelen.”

’s Nachts, toen de lichten uit waren en het kleine meisje al uren sliep, deden Gert, Klaas en Berta tikkertje in de kamer. Berta werd achtervolgd en vloog vlug naar de kant van Truusje. Ze zag het web echter niet op tijd en vloog er recht in.
Truusje gaf Berta een flinke preek.
“Deze mannen hier zijn evenveel waard als jij, zelfs als jij een vrouwtje bent. Jullie zijn gelijk. Dat opscheppen over jouw kunnen moeten we niet hebben hier. Je hebt nu twee keuzes: je kunt voor altijd ophouden met opscheppen, dan zal ik je laten gaan. Maar je kan dat ook weigeren. Dan kom je hier niet weg en zul je sterven in dit web. “
Berta bood haar excuses aan en werd vrijgelaten.

---

Dit is een fabel die ik heb geschreven voor school. De moraal die erachter zit is dat je niet moet discrimineren, ook niet op gebied van geslacht.
Ik vind hem zelf, ehm, best wel slecht, maar die moeten er ook zijn toch?
~Mare a.k.a. Chanson