Harry Styles.

Versuft voelde ik hoe ik heen en weer bewoog in een veel te kleine ruimte waar geen enkel licht zichtbaar was toen ik mijn ogen weer opende. Het enigste wat ik voelde was dat de stof waar ik op lag vrij zacht was, maar niet direct aanvoelde als iets wat ik elke dag tegen kwam.
Kreunend van de slag die ik op mijn hoofd had gekregen in de gang probeerde ik recht te kruipen, maar botste haast direct tegen een dak aan. Fronsend stak ik mijn hand er naar uit en begon vaag de omtrekken te herkennen waar ik zat. Een koffer van een auto.
Niet snappend wat ik hier deed begon ik op de deur te kloppen, maar naar gelang ik luisterde merkte ik dat we aan het rijden waren. Niemand zou me hier horen als we op een autosnelweg waren en aan de auto’s die hoorde voorbij rijden nam ik aan dat ik daar nu was.
Met moeite greep ik naar mijn broekzakken en voelde zo dat mijn gsm er nog inzat. Wie me ook hier had ingestoken was blijkbaar niet de slimste als het over nakijken ging. Zo snel ik kon ontgrendelde ik mijn gsm en belde direct naar Lizzies gsm, wetende dat ze zeker en vast zou opnemen als ze mijn nummer zag.
“Harry? Waar ben je?” hoorde ik haar direct in paniek vragen en stiekem kon ik een glimlach niet onderdrukken. Ze was ongerust over me, nog een teken dat ze echt wel om me gaf.
“In een koffer van een auto in god weet waar.” Bekende ik en aan de andere kant hoorde ik vaag de stem van Liam roepen dat Lizzie niet zo snel moest rechtzitten. Glimlachend kon ik me vaag een beeld voor mijn ogen halen over hoe koppig Lizzie wel niet kon zijn.
“Wat is er gebeurt?” vroeg ze direct door.
“Ik weet het niet zo goed. Het ene moment sta ik met de dokter in de gang en het andere moment zit ik hier, maar maak je maar niet te veel zorgen om me. Ik ben nog volledig heel.”
“Harry, je bent meegenomen door een onbekende persoon. Hoe kan je nu in godsnaam zo rustig blijven?” hoorde ik met ongeloof vragen en weer hoorde ik Liam, maar nu samen met Niall roepen dat ze moest blijven liggen.
“Omdat ik weet dat jij er alles aan zult doen om me terug te vinden. Ik ken je goed genoeg, Liz.” Bekende ik en aan de andere kant kon ik horen hoe ze eventjes lachte, maar die verdween al snel weer toen ze terug sprak.
“Verstop je gsm goed, Haz zo kunnen we je gsm trasseren en kan je ons bereiken als je meer weet.” Zei ze bijna op een zakelijk toon en ik wist dat dit door Niall kwam die waarschijnlijk haar dit had toegefluisterd.
“Zal ik doen.” Antwoordde ik even zakelijk terug terwijl ik me deels concentreerde op de geluiden rond me heen. Ik had al opgemerkt dat er geen auto’s meer voorbij reden dus waarschijnlijk zouden we niet ver meer zijn van de plek waar de onbekende persoon naartoe wilde. “Ik ga moeten ophangen voordat de persoon aankomt en me met mijn gsm vindt.”
“Oké, en Harry…”
“Ja?”
“Ik hou van je.” Breed grijnzend luisterde ik haar het zacht gefluister aan de andere kant.
“Ik ook van jou.” En met deze woorden legde ik af en verstopte mijn gsm onder mijn riem van mijn broek, wetende dat hij daar het veiligste zat. Met mijn ogen gericht op de donkere deur probeerde ik zoveel mogelijk geluiden om me heen op te nemen, wetende dat dit misschien nog handig zouden zijn als ik een update kon sturen naar Lizzie.
Maar voordat ik me echt concentreren op de omgeving stopte de auto en werd niet veel later de kofferbak geopend. Een man met een kwade blik in zijn ogen keek me recht aan voordat hij een witte zakdoek op mijn mond drukte. Voor ik het wist verdween ik terug in de duisternis van mijn onderbewustzijn.