Chapter two.

'Wake up in this morning!' brulde mijn wekker die morgen om half zeven. 'Hmmmpff..' ik draaide me nog een keer om maar besefte dat mijn schoolleven toch echt weer begonnen was. Snel stapte in mijn bed uit, hoe eerder ik van mijn bed weg was, hoe minder groot de verleiding was om weer terug te gaan. De douche kraan zette ik alvast aan terwijl ik in mijn kledingkast speurde. Het huis was stil. Jade, mijn twaalf jarige zusje, mama en Dane sliepen nog. Ik hield ervan om 's ochtends alleen te zijn. Hoe minder mensen, hoe minder snel ik me irriteerde aan vervelende vragen enzovoort. Ik liet mijn nachthemd van mijn lichaam afzakken en stapte onder de warme douche. Een rilling liep over mijn rug.

Een half uurtje later stapte ik op mijn fiets. Ik zuchtte diep. Dit schooljaar moest ik niet verpesten. Nieuwe leraren, een nieuw rooster en een aantal nieuwe klasgenoten. Tijd om nieuwe vrienden te maken. Ik dacht na. Ik miste Louis zo erg dat ik in de zes jaar van mijn nieuwe leven geen nieuwe vrienden meer had toegelaten. Het gemis maakte me kapot en niemand begreep me. ik fietste hard door. Toen ik ongeveer vier kilometer gefietst had, maakte mijn band een verdacht geluid. 'Shit, shit, shit!' schreeuwde ik, 'Kut band!' Ik smeet mijn tas op de grond en stapte van mijn fiets. 'Dat word lopen...' zuchtte ik terwijl ik de sleutel uit het slot haalde. 'Hey, hulp nodig?' een jongen stopte zijn scooter en zette zijn helm af. Ik bekeek hem van top tot teen. Blond haar, blauwe ogen, hele scheve tanden en een raar accent. 'Ehmm, nee hoeft niet.' kuchte ik. 'Jawel, dat wil je wel. Stap maar achterop!' Even aarzelde ik, maar toen de jongen knipoogde stapte ik achterop de scooter. Nadat ik uitgelegd had waar mijn school was en de jongen er naar toe gereden was, stopte hij keurig voor de deur. Het voelde even alsof ik vrienden had. 'Wat is je naam?' vroeg hij me. 'Lauren, bedankt!' ik gooide mijn tas over mijn schouder en wilde in de richting van de "vertrouwde" schooldeuren lopen. 'Niall,' hoorde ik de blonde jongen achter me zeggen, 'Ik kom uit Ierland, maar ik ben hier bij mijn tante voor X-factor, zou ik je nummer mogen?' Ik keek hem verbaasd aan, ik volgde dat programma elk jaar en wist precies wat het inhield. Mensen die konden zingen deden er aan mee en hoopten ooit door te breken, wat overigens bijna nooit voorkwam. 'Ehmm, ja tuurlijk!' snel somde ik mijn nummer op, zwaaide naar Niall en beloofde hem naar X-factor te kijken.
Ik liep naar mijn kluisje en zuchtte diep. 'Hoi kluisje..' mompelde ik terwijl ik de boeken voor de eerste twee uur in mijn tas stopte. Wie verzint het om wiskunde en economie de eerste uren te hebben?

De dag verliep snel, Niall spookte de hele dag door mijn hoofd, vanavond zou hij me sms'en had hij beloofd. Morgen vertrok hij naar Londen. Kon ik maar mee, dan zou ik Louis en mijn andere vrienden gaan zoeken in Doncaster.Toen ik die middag de keuken binnenliep, zat Jade aan de tafel te mokken. Het huis was leeg, helemaal leeg! Verbaasd keek ik haar aan. 'Huh?' Jade keek op, 'Dane is er vandoor gegaan zonder wat te zeggen, hij heeft het hele huis leeggehaald!' Stomverbaasd staarde ik haar aan. In de kamer hoorde ik mama huilen. Dit was niet leuk. Mijn echte vader was overleden, en nu was Dane ook weg. Niet dat ik hem mocht of zo, maar mama hield van hem. 'We gaan naar Londen.' snikte mama. Ik was blij, heel blij.