Chapter one.

Juni 1997 - 'Nee Louis, als je dat doet...dan ga ik het tegen de juf zeggen!' Louis stond met een emmertje zand tegenover me, klaar om het over me heen te gooien. 'Pfft, als jij naar de juf gaat, dan ga ik naar mijn mama!' Ik dacht na, is dat het waard.? 'Kijk,' riep ik, 'Daar loopt John!' Louis was fan van The Beatles. Hij keek om, en ik greep mijn kans. Ik zette het op rennen, naar de andere kant van het schoolplein.

Augustus 2010 - Zuchtend gooide ik het fotoboek van de basisschool op de grond. Het lachende gezicht van de zeven jarige Louis keek me aan, hij zat een klas hoger. De herinneringen waren allemaal weer naar boven gekomen, en het viel me zwaar. Zes jaar geleden moesten we plotseling verhuizen. Papa had een andere baan gevonden aan de andere kant van Engeland. We moesten Doncaster verlaten. Louis had ik nooit meer gezien en mijn andere vrienden ook niet.
Afgelopen maart was ik zeventien geworden, en ik moest nu aan mijn vijfde jaar middelbare school beginnen. Goed voor elkaar zou je denken, maar ik miste mijn vrienden van de basisschool ontzettend. Mijn Iphone trilde. Geïrriteerd pakte ik hem van de tafel en drukte hem uit, nu even niet. 'Lauren, eten!' mama stond onderaan de trap. Godsamme, die vieze kerel is er vast ook weer. Mama had sinds kort een vriend. Als je wilt dat ik hem omschrijf, denk dan aan een zwerver. Hij at steeds vaker mee, nouja, je kon het niet eten doen. Ik dacht na. Snel greep ik mijn tas en rende naar de buitendeur. Time to go for me.

Hijgend fietste ik door de straten, het zweet liep van de zijkanten van mijn gezicht en mengde zich met zoute tranen. Ik miste mijn oude leven ontzettend, ook al was het al bijna zes jaar geleden. Hier op school was ik raar omdat ik uit het zuiden kwam. Echt vrienden had ik niet, en leraren hadden het altíjd op mij gemunt. Ik voelde me alleen. Morgen begon dat verschrikkelijke leven weer.