93.

Elena Johnson

'Lou, ik denk dat het liedje af is,' zei ik zodra Louis de woonkamer binnen kwam lopen. 'Echt?' vroeg Louis. Hij boog zich voorover en drukte een kus op mijn lippen. 'Hoe ging het interview?' vroeg ik. 'Wel goed, niet echt originele vragen, maar de presentator was echt een grappenmaker.' Louis kreeg meteen weer een glimlach op zijn gezicht bij de gedachte eraan. 'En hoe was jou dag?' 'Ben wezen werken, toen ik thuiskwam heb ik Tommie uitgelaten met Nate in de kinderwagen. Ik heb mijn liedje afgemaakt en heb wat voorbereidingen getroffen voor het eten van vanavond,' vatte ik mijn dag kort samen. Louis was inmiddels naast me op de pianokruk gaan zitten. 'Wil je het voor me zingen?' vroeg hij me. Ik knikte en glimlachte. 'Het heet They don't know about us.' Ik ging weer recht zitten en legde mijn vingers op de toetsen. Ik begon te spelen en viel op het juiste moment in met zingen. Louis luisterde ademloos naar mijn stem. Toen ik klaar was drukte hij zijn lippen op mijn haren. 'Dat was werkelijk prachtig. En ik ben echt vereerd dat ik de eerste ben die het mag horen.' 'Technisch gezien was Nate de eerste,' lachte ik. Louis glimlachte. 'Hoe kom je aan zo'n mooie tekst?' vroeg Louis me. 'Aan een hele hoop stalkende Gaby's denken,' gaf ik hem eerlijk toe. 'Gaby dacht dat we nep waren, dat ik niet oprecht van je hield. Dat heeft me geïnspireerd voor dit liedje, want ik hou wel van jou, zielsveel.' 'Het is echt prachtig Elena, je hebt hier zoveel talent voor. Waarom wordt je niet een songwriter. Dan kun je je baan bij het communicatiebureau opgeven. Je hebt meer tijd voor Nate en je kunt misschien met ons mee op tour. Misschien kun je zelfs liedjes schrijven voor andere bekende artiesten. Zal ik anders een afspraak voor je maken met Simon?' 'Wauw, Lou, je gaat wel erg snel,' reageerde ik meteen. 'Ik kan mijn baan niet zomaar opgeven.' 'Maar je krijgt een betere baan,' zei Louis, die met de minuut enthousiaster werd over zijn eigen idee. 'Mag ik eerst nog wat andere liedjes schrijven voor we naar Simon gaan. En misschien kan ik het eerst een tijdje combineren voor ik daadwerkelijk mijn baan opgeef.' 'Ja, je hebt gelijk. Ik liep een beetje hard van stapel. Maar ik wil dit liedje echt gebruiken voor ons tweede album. Mag ik het aan de andere jongens en Simon laten horen?' vroeg Louis. 'Ik heb het toch voor jullie geschreven, silly,' lachte ik. Ik pakte het blaadje met noten en tekst van de piano en gaf het aan hem. 'Ik hoop dat de andere net zo enthousiast zijn als jij.' 'Natuurlijk zijn ze dat. En anders zorg ik er wel voor dat ze dat zijn!' Ik grinnikte. 'Ik ga even de laatste dingen voor het eten klaarmaken. Kan jij even bij Nate gaan kijken?' 'Natuurlijk.' En na een kus op mijn voorhoofd verliet hij de kamer.