Edward? YouWannaComeIn_

Charlotte’s POV:
Ik volgde zijn silhouet die verdween tussen het donker van de bomen. Nu was ik weer alleen. Ik had wel Jasper terug… Wat best goed was. Ik hoorde regen tegen men raam begon te slaan en de donder weergalmde door het bos.
Edward? Wil je niet binnenkomen?
Ik keek hem aan, terwijl het regen in zijn kleren drong. Ik kon een knik onderscheiden. Ik lachte en schoof men raam open. Heel kort daarna was hij binnen en drupte het water op men witte kamertapijt. “Wacht even” ik rende naar de badkamer en nam wat handdoeken van de stapel. Zo snel ik kon stond ik terug in men kamer. Hij was nog geen cm van plaats veranderd. Ik gooide ze zijn richting uit. “Bedankt” glimlachte hij.
Ik ging wijd op het tapijt liggen. Hij bekeek me alleen maar.
“Ga nu ook maar zitten voor ik me belachelijk maak.” Hij kwam lachend in kleermakerszit naast me zitten. Ik draaide me op men buik en staarde hem aan. “Wat kijk je nou?”
“Je kan gedachten lezen toch?” grijnsde ik.
“Ja” zei hij. Ik hoorde de achterdocht in zen stem. Ik probeerde men gedachten niet te laten veraden aan wat ik dacht.
“Waar denkt Jasper zoal aan?”
Hij lachte zacht. “Nu, op dit moment?”
“Algemeen.”
“Mhmmm,” hij trok zijn wenkbrauw op,”Meestal naakte vrouwen op een auto of de keukentafel.”
Hij peilde men reactie en lachte. “Nou, dan denken we aan het zelfde.”
Zijn lach bulderde nu door het huis. “Stil nou, straks hoort men zus je!”
“sorry, kleintje” mompelde hij.