01.

''were stepping out tonight, and got nothing to lose! were gonna set this world on fire! you know we keep it jumping when we break all the rules! were gonna set this world on fire!'' schreeuwen mijn beste vriendin
Clare en ik keihard door de straten. We zijn in een vrolijke bui, en dat is te merken. We fietsen het schoolplein op, en zetten onze fietsen in de stalling. Lachend lopen we naar binnen naar ons kluisje. Marco, mijn beste vriend, loopt naar ons toe. ''Serieus? Het is negen uur in de morgen, op een maandag nog wel, en jullie zijn vrolijk?'' vraagt met gefronste wenkbrauwen. Clare lacht. ''Normaal ben je natuurlijk megan's ochtendhumeur gewend.'' grinnikt ze. Ik kijk haar qua-beledigd aan. ''Ik heb helemaal geen ochtendhumeur!'' zeg ik, en geef Clare een klap op haar achter hoofd. Marco lacht. ''Echt wel! Je bent altijd chagarijnig s'ochtends, pas om een uur of tien komt je vrolijkheid weer terug.'' zegt hij. ''Tien uur is ook nog s'ochtends, en je zegt net zelf dat ik dan vrolijk ben, dus heb ik geen ochtendhumeur.'' zeg ik triomfantelijk, ookal weet ik dat ze wel gelijk hebben. Marco zucht. ''Oke, oke je hebt gelijk. Je hebt geen ochtendhumeur. Soms niet.'' zegt hij, en hij lacht. ''Kun je ons vergeven?'' vraagt Clare met een pruillipje. Ik steek mijn neus in de lucht en leg mijn armen over elkaar. ''Tssss, dacht het niet!'' zeg ik. Marco werpt zich voor mijn voeten, en vouwt zijn handen samen. ''Vergeef ons! vergeef me alsjeblieft, allerliefste Megan!'' schreeuwt hij. 'Ik doe alles voor je, alles!'' Ik tik met mijn vinger op mijn kin, en doe alsof ik heel hard nadenk. ''Kus mijn schoenen.'' zeg ik dan. Ik zie Marco met zijn lippen richtig mijn voet gaan, en lachend trek ik mijn schoen weg. ''Het was maar een grapje, gek.'' lach ik. Marco staat op en klopt het stof van zijn kleren. Allemaal kinderen staan naar ons te kijken. ''Ja mensen, de show is over! Mocht u er van hebben genoten, dit zal wel vaker gebeuren. Moest u ervan kotsen, pech, zo zijn wij. Bedankt voor het applaus!'' roept Clare naar ze, en ze lopen gauw weg. Ik schiet in de lach, zo doen we dus altijd. Lekker gek doen met z'n drieën. ''Nee maar serieus, waarom zijn jullie vrolijk?'' vraagt Marco. Meteen begin ik heen en weer te springen. ''Over een week is het vakantie!'' roep ik blij, en meteen verschijnt er ook een lach op Marco's gezicht. ''Ohja, ik was zo bezig met al die toetsen, dat ik het haast was vergeten!'' zegt hij. Clare zucht. ''Al die rot toetsen, ik ben zo blij dat we er bijna van af zijn!'' zegt ze. Ik knik. ''Gaan jullie eigenlijk nog ergens naar toe?'' vraagt Marco. Clare knikt. ''Ja, ik ga drie weken met mijn ouders naar een saaie camping in Frankrijk.'' zegt ze. ''En jij?'' vraagt Marco aan mij. ik schud mijn hoofd. ''Nee, ik denk dat ik misschien even langs ga bij mijn opa en oma, altijd wel gezellig.'' Mijn opa en oma wonen op een hele grote boerderij, met allemaal koeien, en varkens en schapen. Meestal help ik mee, of maak ik tekeningen in de grote schuur. ''Jij dan? ga jij ergens naar toe?'' Marco knikt. ''ik ga voor vier weken met mijn broer en zijn vrienden mee naar een feestcamping in Spanje.'' vertelt hij. Jaloers knik ik, ik wou dat ik zoiets zou doen. De bel gaat. ''Waar heb je les?'' vraagt Clare. ''Ik heb nu wiskunde, maar daarna hebben we samen Engels.'' zeg ik. ''Oke zie je zo dan, later Marco!'' zegt ze, en loopt snel naar haar lokaal. Ik zeg Marco gedag, en loop mijn lokaal in. Beleefd groet ik mijn leraar, en ga dan aan een tafeltje zitten. Wiskunde, dit word een lang uur.