Geen vrienden meer.

Sommige dingen wil je niet horen. Die hoor je gewoon liever niet terwijl je weet dat je nu je het eenmaal hebt gehoord je er niet meer onder uit kan. Ik geef je hierbij een tip, sommige dingen wil je niet horen maar die moet je meestal wel horen. Zoals die ene keer waarop ik je wilde vertellen dat ik het niet meer wist en jij weg liep omdat je dacht dat je er dan vanaf zou zijn. Jij wist toen net zoals ik dat er niks was bereikt. Er was opnieuw niks bereikt en zo ging dat al jaren. We gingen alleen nog voor de vorm samen naar het werk. Vrienden waren we niet meer, dat was wel duidelijk nadat je de deur in mijn gezicht gesmeten had. Ik moet jou eigenlijk niks verwijten, het is mijn schuld en dat weten we alle twee. Ik heb er spijt van maar dat is niet genoeg, dat zal nooit genoeg zijn. Ik ben gewoon verleerd hoe het echt gaat. Het is iets wat van binnen een band bevestigd maar al jaren voel ik niks meer en jij weet dat ik ook nooit meer iets zal voelen. Jij wilt dat ik blijf en ik wil dat jij blijft maar dat is niet goed want we zijn geen vrienden. Dat zijn we ooit geweest maar ooit is voorbij. Nu is het niet meer zo. Jij bent jij en ik zal dat nooit kunnen begrijpen. Jij zal mij ook nooit kunnen begrijpen ook al probeer jij dat wel nog en ik niet meer. Want ik heb het opgegeven. Zoals ik dat altijd doe maar toen wij vrienden waren zag jij dat alleen nooit. Nu is het duidelijk en zie ik je gezicht vertrekken van de haat wanneer ik mijn schouders ophaal omdat ik me voor de zoveelste keer nergens in interesseer. Toch ben ik blij dat je naast me zit terwijl ik tv kijk. We kijken altijd naar jou programma’s maar vandaag niet. Vandaag ben jij opnieuw mijn vriend en ik die van jou.