Hoofdstuk 135

Yuna

De man ziet er een beetje streng/nors uit, maar nadat hij heeft gezegd dat we hier vannacht kunnen blijven denk ik dat hij wel meevalt als je hem wat beter kent.
De man stelt zich voor als Savan en hij wijst ons de weg om een slaapplaats te vinden voor ons en de draken. Nadat Ben nog even met hem heeft gepraat neemt hij afscheid en spreken we af hem morgen weer te ontmoeten.

Als we eenmaal met de draken naar een grote stal lopen begint Ben met praten.
‘Volgens mij gaat het hier wel lukken om een huisje te vinden’ begint hij en kijkt om zich heen. Aiden leid Naur alvast naar binnen en loopt een van de stallen in.
‘Ik vindt het prima zo denk ik’ antwoordt hij en loopt de stal weer uit.
Ik knik een keer en kijk van een afstandje toe hoe Ben ook zijn draak in een stal zet.
‘Ik zag net wel wat huizen leeg staan volgens mij’ begint Jack die naast me komt staan.
Weer knik ik ‘Ik hoop dat we er samen uit kunnen komen met Savan’ zeg ik langzaam.
‘Dit is wel de beste plek, de vorige was niet prettig voor jullie en deze is precies zo als bij Ben en Jack’ som ik er achter aan bij op.
De rest knikt en na een tijdje gaan we weer verder op zoek naar die slaapplaats waar Savan het over had.
Gelukkig is het niet ver aangezien het al donker begint te worden.
Het is een grote boerderij waar ze zo te zien kamers verhuren. We lopen er naar binnen en worden meteen begroet door een vrouw die aan het serveren is.
Ben en Aiden lopen meteen door naar de balie en ik ga samen met Jack aan een van de weinige tafeltjes zitten.
‘Het ziet er best leuk uit’ hoor ik Jack mompelen terwijl hij naar een jonger meisje kijkt, waarschijnlijk de dochter van de vrouw die we eerder zagen aangezien zij ook bezig is met het serveren.
Ik stoot hem een keer aan als hij blijft staren waardoor het meisje zachtjes lacht.
‘Jack, dat valt nogal op hoor. Ze is niet blind’ zeg ik grinnikend terwijl ik Jack wat hoor mompelen.
Op dat moment komen Aiden en Ben terug. Aiden gaat naast me zitten en kijkt een keer naar Jack en een keer naar het meisje wat ondertussen bij het barretje staat. Jack wordt rood en voordat Aiden wat kan zeggen schuift Ben een van de sleutels naar onze kant.
‘Dus het is gelukt’ zeg ik belangstellend.
‘Zeker, ze zei dat het niet zo heel druk was’ zegt hij. Ondertussen zie ik dat er ook wat elven zitten waardoor ik iets meer op mijn gemak voel.
Nadat ik nog wat te eten heb bestelt besluit ik naar bed te gaan. Ook de rest staat op en samen zoeken we de kamer nummers op. Hoewel het eigenlijk niet nodig is aangezien er maar 6 kamers zijn.
Jack en Ben hebben de kamer naast de onze zitten. We wensen ze nog welterusten en lopen de kamer in. Het is niet erg groot maar het ziet er allemaal goed en gezellig uit.
Er staat een tafel met een paar stoelen met natuurlijk een paar beden met daarnaast een paar kaarskandelaars. Ik laat me zuchten op het bed vallen, en verbaas me erover hoe goed het bed eigenlijk ligt.
‘Het valt best mee’ grijnst Aiden die mijn opgeluchte blik ziet. Ik lach een keer.
‘Moet zeker vol te houden zijn, ik hoop dat we hier kunnen blijven’ antwoord ik.
‘Het ziet er goed uit, volgens mij leeft iedereen hier zijn eigen leven’ zucht Aiden tevreden.
‘Wat was dat trouwens met Jack?’ vraagt hij nieuwsgierig.
‘Geen idee, moet je hem zelf maar vragen’ zeg ik grijnzend.
Ik kleed me na een tijdje te hebben gezeten om en blaas bij de deur wat kaarsen uit zodat ik dat zo niet meer hoef te doen. Daarna kruip ik onder de dekens en zucht een keer. Aiden blaast na een tijdje de andere kaarsen uit en loopt mijn kant op en drukt me tegen zich aan terwijl hij me een kus geeft.
‘Uiteindelijk komt het goed, morgen zien we wel weer’ zegt hij als hij me weer los laat en zich in bed laat vallen.
Na een tijdje hebben liggen na te denken voel ik me moe worden en val in slaap.