Hoofdstuk 133

Yuna

‘Niet weer gaan, ik ga met je mee!’ roep ik en haal snel Xena uit de stal.
‘Ik wil gewoon een plek hebben waar ik rust kan hebben. Niet iedere dag worden lastig gevallen door een gestoorde vampier. EN ik wil dat Naur met rust gelaten word!’ Aiden spoort Naur aan om te vertrekken.
Maar zodra hij Xena ziet is er geen beweging meer in te krijgen en gromt hij een keer laag.
Snel ga ik voor Naur staan en kijk Aiden aan.
‘Maar dan zoeken we toch een plek waar het rustig is?’ probeer ik voorzichtig.
Ik hoor hem een keer zuchten. Voor nu kan hij toch geen kant op aangezien Naur staakt.
Hij laat zich van zijn draak glijden en kijkt me aan.
Ben komt naast me staan en knikt een keer.
‘Tenzij je van de wij een jij wil maken?’ vraag ik nog voorzichtiger dan daarvoor.
‘Denk je nou echt dat ik je bij deze gekken achter laat?’ vraagt hij verbaast.
Ik haal mijn schouders op. ‘Ik weet het niet. Het zou kunnen toch? Ik snap het best, het is niet goed wat we hebben gedaan’ mompel ik.
Ondertussen zijn Naur en Xena er tussen uit geglipt en staan ze een eindje bij ons vandaan.
‘Misschien is het wel een goed idee dat we dat doen ja, een eigen plekje’ zegt hij zonder zijn blik van me af te halen.
Ik knik een keer.
‘En zo gek zijn we nou ook weer niet hoor!’ zegt Jack die er bij komt staan en een arm om mij en Ben slaat.
‘Je zou er nog goed bij passen ook nog’ grijnst hij voorzichtig.
Ben schud zijn hoofd en ik hoor Aiden een keer zuchten.
‘Ik ben moe van dat staan, we gaan weer naar binnen’ zegt Jack die zich al om heeft gedraaid. Aiden knikt een keer en loopt gelukkig met ons mee.
Binnen loopt Aiden meteen door en hoor ik dat hij zijn wapens weer opbergt. Ondertussen zijn wij gaan zitten en even later komt Aiden naast me zitten.
‘Dus je wilt van ons af?’ vraagt Jack zonder op te kijken.
Voordat ik kan antwoorden dat dat niet zo is, is Aiden me voor.
‘Nou, zo moet je het niet zien. Hier wonen is niet echt ideaal. En ik ben gewoon nog steeds een beetje boos over gisteren’ ratelt hij.
‘Maar het is wel heel fijn dat we hier mogen/mochten blijven. Vooral aangezien we nogal wat probleempjes hebben veroorzaakt’ leg ik snel uit en Aiden een keer een por in zijn zij geef.
Ben lacht een keer. ‘Maar jullie moeten eerst maar eens kijken waar je heen wilt’ zegt hij.
‘Ach jullie kunnen ook gewoon naast ons gaan wonen’ grapt Jack.
Ik lach een keer. Ik geloof niet dat Aiden dat bedoelt met rust.
‘We kunnen wel in de buurt wonen?’ vraag ik half aan hem.
‘Zou kunnen. Misschien moeten we gewoon maar wat kaarten bekijken met wat de beste plek is om net niet dicht bij genoeg te zitten om even binnen een dag naar ze toe te gaan. Dan zitten we precies goed’ zegt hij grijnzend en kijkt Jack aan om zijn gezicht te kunnen zien.
Jack kan alleen maar kijken. ‘Wacht maar je zal ons nog missen’ zegt hij terwijl hij naar zichzelf en naar Ben wijst.
‘Na een tijdje misschien wel maar voor de eerste paar weken niet denk ik’ antwoordt Aiden speels.
Deze keer heeft hij een tik op zijn hoofd te pakken van Ben die net naar de gang toe loopt.
Ik kijk Aiden lachend aan en zie dat hij met verbaasde ogen zit te kijken.
Ik haal mijn schouders op. ‘Ik geloof dat je die wel verdiende’ lach ik zachtjes.
Als Ben terug komt heeft hij wat papieren rollen in zijn handen die hij op de tafel legt.
‘Deze zijn van deze streek. Ik weet niet of je dat wilt?’ legt hij uit.
Deze keer ben ik Aiden gelukkig voor.
‘Nou dat is mooi, dan kunnen we rustig kijken of het wat is’ zeg ik en loop naar hem toe.
Aiden mompelt nog wat maar blijft zitten. Ik pak een paar kaarten en gooi er een naar hem toe die hij zonder moeite vangt.